Η Επιστροφή.
Δεν ήμουν σίγουρη αν ήταν σωστό να έρθει μαζί μου αλλά δεν είχα και άλλη λύση. Η Lorena, η μητέρα του, θα δούλευε όλη την εβδομάδα και ήμουν υπεύθυνη για εκείνον. Mου είπε να τον πάρω μαζί μου για να κάνει και εκείνος διακοπές. Δεν αντιστάθηκα. Για να ήμουν ακριβής δεν ξέρω κατά πόσο είμαι ικανή για να φροντίσω ένα μικρό παιδί που δεν είχε προλάβει να κλείσει τα τρία του χρόνια. Ο Daniel, είναι το πνευματικό μου παιδί. Είμαι νονά του. Ήταν μία ευχάριστη έκπληξη για εμένα όταν μου το ζήτησε αυτό η Lorena. Από τότε ζούμε οι τρεις μας.
Σε σχεδόν μία ώρα θα προσγινόμασταν στο αεροδρόμιο του LA. Ακόμα δεν ήμουν σίγουρη για αυτό..
Πώς μπορούσα μετά από τόσο καιρό να επέστρεφα σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Ποια θα είναι η αντίδραση του; Δεν θέλω να τον πιέσω για να είμαι ειλικρινής. Καλύτερα να μην τον ενοχλήσω καθόλου. Πρέπει να του ζητήσω όμως μία συγνώμη για όλα. Δεν θα θέλει ούτε να σε δει. Ακούστηκε αυτή η μικρή φωνούλα, που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να μου καταστρέφει τα όνειρα και τις ελπίδες. Δουλειά δεν έχεις εσύ; της απάντησα. Ναι, να σε καθοδηγώ είναι η δουλειά μου. Μάλιστα.. Τότε απολύεσαι, μην με ζαλίζεις άλλο. Σημείωση στον εαυτό μου, μόλις γυρίσω σπίτι να κλείσω ραντεβού με τον ψυχολόγο μου ξανά..
Προσπάθησα να σβήσω κάθε σκέψη από το μυαλό μου για να μπορέσω να κοιμηθώ.
Βρισκόμασταν στο αεροδρόμιο. Έσερνα το καρότσι με τις αποσκευές και τον μικρό Daniel που έκανε ότι οδηγούσε αυτοκίνητο. Τα μάτια μου έψαξαν για τον Shannon. Είχε υποσχεθεί πως θα έρθει να με πάρει από το αεροδρόμιο.
"Τίε Nannon!" φώναξε ο Daniel και έδειξε προς μία κατεύθυνση. Προχωρούσε προς το μέρος μας. Τα μαλλιά του είχαν μακρύνει, όπως και το μούσι του. Φορούσε τα γυαλιά του και ένα καπέλο. Ήταν πιο αθλητικά ντυμένος από ότι τον είχα συνηθίσει. Κοίταξα τα παπούτσια του και χαμογέλασα. Τα έντονα χρώματα των παπουτσιών έκαναν τεράστια αντίθεση με τα μαύρα του ρούχα.
Χαμογέλασε και εκείνος.
"Τίε!!" ξαναείπε πεισμωμένα ο Daniel ζητώντας την προσοχή του. Ο Shannon άπλωσε τα χέρια του για σηκώσει στην αγκαλιά του τον μικρό.
"Τι κάνεις εσύ;" ο Daniel χαμογέλασε και έκρυψε το πρόσωπο του ντροπαλά κοιτώντας προς τα πίσω. Κρατούσε τον Shannon σφιχτά από την μπλούζα. Γύρισε το κεφάλι του για να μπορεί να βλέπει τον Shannon και σήκωσε την παλάμη του στον αέρα.
"Έντε!" μουρμούρησε και ο Shannon ακούμπησε το χέρι του απαλά πάνω στην παλάμη του Daniel. Πραγματικά είχαν εκπληκτική σχέση. Ο Daniel σπάνια τον άφηνε σε ησυχία όταν βρισκόταν στον ίδιο χώρο μαζί του. Και ο Shannon πάντα τον πρόσεχε. Είχαν καλύτερη σχέση από ότι είχε ο Daniel με εμένα ή την μητέρα του που ήμαστε κάθε μέρα μαζί του.
"Εμάς μας ξέχασες κύριε Leto; Καλά.." το βλέμμα του Shannon έπεσε πάνω μου και γέλασε σιγά. Ήρθε προς το μέρος μου και με αγκάλιασε.
"Πώς είσαι;" είπε σιγά.
"Καλά, η πτήση ήταν πολύ καλή, ο Dani κοιμήθηκε πολύ ήρεμα και δεν με ενόχλησε."
"Γύρισες στα πάτρια εδάφη λοιπόν" είπε και γέλασε. Ακολούθησα το παράδειγμα του. Ο Daniel άρπαξε το καπέλο του και προσπάθησε να το φορέσει. Ο Shannon γέλασε και τον βοήθησε. Αρχίσαμε να προχωράμε.
"Λοιπόν, θα μείνεις στο σπίτι μου."
"Shannon έχω σπίτι.. "
"Δεν νομίζω." είπε απορημένα.
"Το παλιό μου σπίτι.. Ακόμα το έχω. Δεν το άφησα."
"Ύποπτο.. Θα τα συζητήσουμε αργότερα. Τι λες για έναν καφέ; Κερνάω εγώ."
"Δεν ξέρω.. Ίσως αργότερα. Έχω μερικές δουλειές πρώτα. Να πάω για ψώνια, να φτιάξω το σπίτι.. ξέρεις τέτοια πράγματα."
"Ellie, είπα κερνάω εγώ. Έχεις χρόνο για αυτά."
"Δεν είμαι σίγουρη-"
"Dani, θέλεις να πάμε βόλτα;" είπε διακόπτοντας με.
"Άτα!!" είπε και χτύπησε τα χέρια του. Να πάρει, πάντα το έκανε αυτό. Αν δεν έκανα κάτι το έλεγε στον Daniel ο όποιος συμφωνούσε πάντα για κάποιον περίεργο λόγο. Έτσι αν του έλεγα όχι μετά άρχισε να κλαίει.
"Είσαι μοχθηρός." μουρμούρισα και σταμάτησα το καρότσι μόλις φτάσαμε στο αυτοκίνητο του. Βάλαμε τις βαλίτσες μέσα και μετά ξεκινήσαμε.
To LA είναι από τις πιο ζεστές και όμορφες πόλεις στον πλανήτη. Αγαπούσα τον ήλιο, την παραλία... τόσα πράγματα μου που είχαν λείψει. Αν είχα την ευκαιρία θα επέστρεφα. Αλλά δεν μπορώ να το κάνω αυτό.
O Dani είχε κολλήσει τα μικρά του χεράκια πάνω στο τζάμι και κοιτούσε. Κρατούσα την μέση του για να είναι σταθερός και τα μάτια του είχαν ανοίξει διάπλατα. Νομίζω ότι του άρεσε.
Πέρασαν μερικά λεπτά και άρχισα να αναγνωρίζω τους δρόμους του Studio City. Κοίταξα πανικόβλητη τον Shannon.
"Είπες για καφέ. Και κέρασμα. Που στο διάολο πάμε;" Το Studio City ήταν μία περιοχή του LA, αρκετά κοντά στο Hollywood. Εκεί ζούσε όλος ο καλός ο κόσμος. Μαζί με τον Jared.
"Ηρέμησε, μοιάζεις λες και είδες φάντασμα."
"Shannon, ειλικρινά αν με πας εκεί που νομίζω. Θα πάρω το πρώτο ταξί και θα πάω πάλι στο αεροδρόμιο."
"Ellie.."
"Αλήθεια! Μα τι νομίζεις ότι θα δω τον Jared και όλα θα γίνουν όπως παλιά; Μακάρι να μπορούσα να το κάνω αυτό αλλά δεν γίνετε!"
"Ellie.."
"Εντάξει, έχει περάσει ενάμισης χρόνος από τότε. Δεν τον έχω πάρει ούτε ένα τηλέφωνο! Ούτε για τα γενέθλια του.. Θα με μισεί! Καλύτερα να πάμε πίσω."
"Ellie."
"Δεν είμαι καλά. Νομίζω ότι θα λιποθυμήσω" με είχε πιάσει κρίση πανικού. Δεν ήξερα τι έλεγα.
"Μπορείς να ηρεμήσεις λίγο; Δεν μένει μόνο ο Jared εδώ αν θυμάσαι..." τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα και τον κοίταξα. Είχα πει τόσα πολλά..
"Αν αναφέρεις έστω και μία κουβέντα από αυτά που είπα πριν, την επαναλάβεις ή την μεταφέρεις σε κανέναν, θα βρεις τα ντραμς σου σε μία κατάσταση που δεν θα σου αρέσει. Και ξέρεις ότι σοβαρολογώ."
"Μην νομίζεις ότι θα το γλιτώσεις όλο αυτό τόσο εύκολα. Θα το συζητήσουμε αλλά όχι τώρα." ήταν η τελευταία λέξη που μου είπε και σταμάτησε το αυτοκίνητο. Θα απαντούσα αλλά βγήκε έξω γρήγορα και ήρθε να μου ανοίξει την πόρτα. Πήρε τον Daniel πάλι στην αγκαλιά του και με βοήθησε να βγω από το αυτοκίνητο.
Κοίταξα το μέρος γύρω μου. Το σπίτι ήταν μονοκατοικία. Έξω υπήρχαν μερικά παιχνίδια. Μία γάτα προχωρούσε καμαρωτά - καμαρωτά προς την πόρτα. Όταν μας είδε σταμάτησε για λίγο. Τα καταπράσινα μάτια της με κοίταξαν προσεκτικά. Ένιωσα το βλέμμα της διαπεραστικό. Milo;
"Milo!" είπα πιο δυνατά. Η γάτα γύρισε το κεφάλι της ξανά προς το μέρος μου και μετά μπήκε μέσα στο σπίτι. Το σπίτι του Tomo! Ο Tomo. Ένιωσα τα χέρια μου να τρέμουν. Δεν ήμουν σίγουρη αν ήταν από ενθουσιασμό, από χαρά ή από το άγχος. Είχα να τον δω τόσο καιρό. Και εκείνον και την Vicky. Έπιασα το χέρι του Shannon και τον τράβηξα προς την πόρτα. Πάτησα το κουδούνι και περίμενα.
Ο Shannon ήταν απασχολημένος με τον Dani.
"Μισό λεπτό! Tomo, σήκω να ανοίξεις!" ακούστηκε η φωνή της Vicky.
Μετά από λίγα δευτερόλεπτα χτύπησα την πόρτα.
"Νοκ νοκ!" φώναξα.
"Ποιος είναι;" ακούστηκε ο Tomo. Η φωνή του ήταν παιχνιδιάρικη.
"Μεγαλώστε λίγο επιτέλους!" μουρμούρησε ο Shannon.
"Κούκου!" είπε ο Dani και κάλυψε τα μάτια του με τα χέρια του.
"Νομίζω ότι χάσαμε τον Daniel." o τόνος του ήταν παιχνιδιάρικος. Ο Shannon κοιτούσε τριγύρω του εκτός το χαμογελαστό παιδί στην αγκαλιά του. Όταν ο Dani έκλεινε τα μάτια του για κάποιο περίεργο λόγο νόμιζε ότι δεν τον βλέπαμε και εμείς.
"Εμείς να μεγαλώσουμε" στριφογύρισα τα μάτια μου.
"Ακόμα δεν μου είπατε ποιος είναι." είπε ο Tomo πίσω από την πόρτα.
"Ο Δημιουργός." του απάντησα.
Άνοιξε την πόρτα γρήγορα και τα μάτια του είχαν ανοίξει διάπλατα. Τα μαλλιά του ήταν πιασμένα σε μία περιποιημένη αλογοουρά. Το μούσι του ήταν πιο μακρύ από ότι θυμάμαι.
"Πατέρα; Ήρθες;" ο τόνος του ήταν έκπληκτος
"Μofo!" φώναξα και έπεσα στην αγκαλιά του.
"Ήρεμα τίγρη." τύλιξε τα χέρια του γύρω μου και με κράτησε μερικές στιγμές στην αγκαλιά του. Τον άφησα και μπήκα πιο μέσα στο σπίτι ψάχνοντας την Vicky.
"Μαμάαα.." φώναξα σιγά και τα μάτια μου κοιτούσαν τα δωμάτια ένα ένα. Την βρήκα στην κουζίνα να ταΐζει την μικρή Vanja.
"Ellie!" η φωνή της ανέβηκε μερικές οκτάβες καθώς ήρθε προς το μέρος μου και τύλιξε τα χέρια της τριγύρω μου.
"Περίμενε να ταΐσω την μικρή.. Έχουμε τόσα πολλά να πούμε" μου χάρισε ένα χαμόγελο γεμάτο υποσχέσεις πριν ξαναγυρίσει το βλέμμα της στην μικρή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου