Σημείωμα συγγραφέα -τρομάρα μου- : Μετά από.. αρκετό..πολύ καιρό.. ναι τέσπα.. Αποφάσισα να αναρτήσω. μιλάμε για γύρω στους 5 μήνες μετά από τα γενέθλια του Jared (δεν θα μάθετε ποτέ.. τι έγινε εκείνη την νύχτα :P) η Ellie αποφασίζει να γίνει λίγο troll..
Άκουσα την πόρτα από κάτω να ανοίγει. Επέστρεψε. Χασκογέλασα και έτρεξα κάτω ώστε να βάλω σε εφαρμογή το σχέδιο μου.
"Ellie, ήρθα!" τον άκουσα να φωνάζει την ώρα που ήμουν στις σκάλες. Κατέπνιξα το πονηρό μου χαμόγελο και ένα μετανιωμένο βλέμμα ζωγραφίστηκε στα μάτια μου.
"Πώς τα πέρασες;" η φωνή μου έτρεμε.
"Καλά.." τα γαλάζια του μάτια με κοίταξαν ανήσυχα. "Τι συμβαίνει;" η φωνή του ήταν γλυκιά. Με έκανε να νιώθω ασφαλής.
"Τίποτα." του απάντησα και η φωνή μου ήταν πληγωμένη. Έπρεπε να σπουδάσω θεατρικές επιστήμες.
"Πες μου τι έχεις..." επέμεινε. Τύλιξε τα χέρια του γύρω από την μέση μου και με έφερε κοντά του. Αφού κατάφερα να τον ξεγελάσω, μου χρειαζόταν όσκαρ.
"Δεν θέλω να σου πω, θα μου θυμώσεις..." του είπα φοβισμένα. Αυτόματα άγγιξε την τσέπη του.
"Δεν έχει να κάνει με το Blackberry, το έχω στην τσέπη μου." έκρυψα το πρόσωπο μου στο γυμνασμένο του στέρνο γιατί θα έβαζα τα γέλια.
"Φοβάμαι" του είπα και η φωνή μου έτρεμε. Αλλά όχι για τον λόγο που νόμιζε εκείνος. Δεν έβλεπα το πρόσωπο του αλλά ήξερα ότι τα χειρότερα σενάρια περνούσαν από το μυαλό του.
"Σε παρακαλώ, πες μου τι έγινε..." τον είχα τρομάξει. Χαμογέλασα μία φορά και μετά έμεινα μερικά λεπτά σιωπηλή προσπαθώντας να ηρεμήσω τον εαυτό μου για να εκτελέσω σωστά αυτό το κομμάτι του σχεδίου μου. Προσπάθησα να σκέφτομαι άσχημα πράγματα, ώστε να ακουστώ μετανιωμένη και στεναχωρημένη.
"Jared, συγνώμη!Δεν... δεν το ήθελα στο ορκίζομαι! Δεν το έκανα σκόπιμα!" κλαψούρισα. Το διασκέδαζα μπορώ να πω.. Το χέρι του Χάιδευε απαλά τα μαλλιά μου παροτρύνοντας με να συνεχίσω.
"θα σου αγοράσω άλλη! Στο υπόσχομαι! Τα κουμπιά ήταν τόσα πολλά.. και.. δεν είμαι καλή με αυτά! Και η μπλούζα... Συγνώμη!" είπα μπερδεμένα. Προσπάθησε να με ηρεμήσει. Έμεινα ακίνητη στην αγκαλιά του αρνούμενη να μετακινηθώ. Δεν μου άρεσε τόσο που τον έκανα να ανησυχεί.. Αλλά και πάλι είχε πλάκα.
"Θέλεις να μου δείξεις την ζημιά;" μου είπε γλυκά. Απομακρύνθηκα και έγνεψα καταφατικά. Προχώρησα προς τον πάνω όροφο και με ακολούθησε. Μόλις φτάσαμε έξω από την πόρτα του μπάνιου σταμάτησα και κοίταξα το πάτωμα με ένα μετανιωμένο βλέμμα. Μπήκε μέσα στο μπάνιο και εγώ στάθηκα στην πόρτα να τον παρατηρώ. Το καπάκι του πλυντηρίου ήταν ανοιχτό με μία κόκκινη πλαστική λεκάνη μπροστά από την συσκευή. Μόλις το περιεχόμενο της λεκάνης μπήκε στο οπτικό του πεδίο η έκφραση του ήταν πληγωμένη.
Αμέσως ένιωσα τύψεις και προχώρησα προς το μέρος του.
"Jared..."
"Γλίτωσε από πολλές συναυλίες.. δεν.." πήρε μία βαθιά ανάσα. "Δεν πειράζει, είναι απλά μία μπλούζα." Το ήξερα ότι προσπαθούσε να μην μου θυμώσει. Ήρθε προς το μέρος μου και τα απαλά του χείλη άγγιξαν τα δικά μου πεισματικά. Ένιωθα ένταση σε αυτό το φιλί.
"Είσαι καλά;" ρώτησα διακόπτοντας άκαρδα την επαφή μας. Ξανακόλλησε τα χείλη του πάνω στα δικά μου. Προσπαθούσε να ηρεμήσει τον εκνευρισμό του. Πρέπει να πλήγωσα πολύ. Αλλά ήξερα ότι δεν θα ήταν για αρκετή ώρα έτσι... Μόνο μέχρι να δει την αληθινή μπλούζα. Οι ενοχές μου με κυνηγούσαν και απομακρύνθηκα πάλι.
"Θα είμαι κάτω..." είπα προσπαθώντας να φύγω. Τα γαλάζια του μάτια κοίταξαν βαθιά μέσα στα δικά μου. Είχε καταλάβει ότι κάτι του έκρυβα. Συμφώνησε και με άφησε να φύγω.
Κατέβηκα στην κουζίνα. Άρπαξα μία κούπα και έβαλα λίγο τσάι. Ήξερα τις υπόλοιπες κινήσεις του ήταν αρκετά προβλέψιμος μπορώ να πω. Μετά από πέντε μήνες σχέσης είχαμε δεθεί πάρα πολύ. Δεν είχαμε τσακωθεί μέχρι σήμερα. Πράγμα περίεργο γιατί με τον Jared πάντα υπήρχε μία ένταση και ένας συνεχής ανταγωνισμός μεταξύ μας. Κουραστήκαμε. Βασικά, στον τομέα του σεξ, ακόμα υπάρχει αυτός ο ανταγωνισμός. Ποιος θα έχει το πάνω χέρι. Αυτό είναι κάτι που με ενθουσιάζει, αν και πάντα εκείνος κερδίζει στο τέλος.
Έχουμε συμβιβαστεί απόλυτα ο ένας με τον άλλον. Το παράπονο μου είναι ότι ακόμα μετά από τόσους μήνες δεν μου έχει πει ότι με αγαπάει. Τουλάχιστον όχι ξεκάθαρα. Πάντα χρησιμοποιούσε πλάγιους όρους.
Ήξερα τι ήθελα. Ήθελα να είμαι μαζί του. Ήμουν χαρούμενη δίπλα του. Ίσως να είναι λίγο εγωιστικό αλλά έχω αρχίσει να εξαρτιέμαι από εκείνον. Χαίρομαι που είμαι μέσα σε αυτή την όμορφη οικογένεια που έχουν δημιουργήσει. Δεν μιλάω μόνο για φίλους και του συγγενείς μιλάω και για τους Echelon. Η σχέση μεταξύ με το συγκρότημα και τους φίλους και οικογένεια από θαυμαστές ήταν το κάτι άλλο. Βασίζονται ο ένας στον άλλο.
Όταν έμαθαν ότι εγώ και ο Jared βγαίναμε, αρχικά δέχτηκα ένα κύμα αρνητικότητας αλλά μετά με αποδέχτηκαν. Μία κοπέλα μου ζήτησε να μην τον πληγώσω. Της είπα ότι δεν έχω τέτοιο σκοπό. Μπορούσες να δεις ότι στήριζαν τις αποφάσεις τους όσο εκείνοι ήταν ευτυχισμένοι.
Με τον Jared συμφωνήσαμε ότι δεν θα μιλάμε για την σχέση μας. Είναι κάτι που αφορά αποκλειστικά εμάς τους δύο. Δεν απαντάμε σε ερωτήσεις σχετικά με εμάς, αλλά νιώθω άβολα όταν μου παρακαλάνε στα κοινωνικά δίκτυα να μην τον πληγώσω. Ενδιαφέρονται και το θεωρώ τόσο γλυκό.
Η φωνή του με έβγαλε από τις σκέψεις μου.
"Ellie!" ένα πονηρό χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη μου. Άφησα την κούπα πάνω στο τραπέζι και προχώρησα με γρήγορο βήμα προς το δωμάτιο μας που ακούστηκε η φωνή του. Τον είδα να κρατάει την αληθινή μπλούζα και να με κοιτάει εκνευρισμένα.
"Τι είναι αυτό;" τον κοίταξα με ένα νάζι, σαν ένα κουταβάκι που μόλις είχε κάνει κάτι κακό και προσπαθούσε να ηρεμήσει το αφεντικό του. Έκανε ένα βήμα απειλητικό βήμα προς το μέρος και τότε άρχισα να τρέχω.
"Έλα εδώ!" μου φώναξε και με ακολούθησε. Κατέβηκα κάτω προσπαθώντας να βρω μέρος να κρυφτώ.
Όλα τα φώτα ξαφνικά έσβησαν. Ένιωσα τρόμο καθώς τα μάτια μου ήταν ανίκανα να δουν μέσα στο σκοτάδι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου