Κεφάλαιο 6ο: Αγανάκτηση.

Σημείωμα συγγραφέα: Για την Βένια, επειδή ξέχασα την γιορτή της!

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

Αγανάκτηση

Έμεινα εκεί να την κοιτάζω σαν χαζή. Η κοπέλα του; Δεν μου είχε αναφέρει κάτι ο Shannon. Μάλωσα τον εαυτό μου γιατί επέτρεψα το γεγονός, ότι εκείνος ήταν με κάποια άλλη, να με κάνει να ζηλέψω. Ζήλευα. Ένα συναίσθημα που έκαιγε την σάρκα σου και μάτωνε την καρδιά σου. Ζήλευα.

Ο Leigh συστήθηκε ευγενικά, χαίρομαι που δεν αναγκάστηκα να τον συστήσω εγώ. Άφησαμε τα πράγματα μας και προχωρήσαμε μέσα προς την αίθουσα προβολών που θα βλέπαμε την ταινία. Ο Leigh ήταν σιωπηλός και με ακολουθούσε. Χαιρέτησα τον Shannon, τον Tomo, την Vicky, Venia, Tim και στο τέλος ήταν εκείνος. Στεκόταν μαζί με την Irene την κοιτούσε στα μάτια και το χέρι του ήταν περασμένο γύρω από την μέση της. Το ήρεμο του γέλιο ακούστηκε και εκείνη τον φίλησε απαλά στα χείλη. Η εικόνα μου έφερνε εκνευρισμό. Τράβηξα τον Leigh κοντά μου και πήγα προς το μέρος τους.

"Γεια σου Jared." είπα συγκρατημένα. Τα μάτια του ήταν εξεταστικά πάνω στον Leigh.

"Γεια σου πάλι Irene" προσπάθησα να χαμογελάσω. Κοίταξα τον Leigh και μου χαμογέλασε.

"Από εδώ ο Leigh, θα μας κάνει παρέα απόψε" τα μάτια του Jared έπεσαν πάνω στα δικά μου και έλαμπαν από εκνευρισμό. Του χαμογέλασα.

"Χαίρω πολύ για την γνωριμία " είπε και έτεινε το χέρι του προς τον Leigh. Έκαναν χειραψία, ο καθένας μπορούσε να δει ότι ο Jared δεν ήταν ευχαριστημένος. Το χαμόγελο μου παρέμεινε σταθερό.

Κάθισα δίπλα στον Shannon και στον Leigh. Πιο πέρα δίπλα στην σειρά ήταν ο Jared με την Irene και μπροστά μας ήταν η Venia, o Τοmo, η Vicky και ο Tim. Όπως και την τελευταία φορά εγώ με τον Shannon σχολιάζαμε και κοροϊδεύαμε ότι βλέπαμε. Η μόνη διαφορά ήταν ότι ο Jared ήταν απασχολημένος και δεν μας έκανε παρατήρηση αυτή την φορά. Ένιωθα τον εκνευρισμό μου να με τσακίζει. Έπρεπε να φύγω για λίγο από εκεί μέσα.

Αποφάσισα να φύγω από εκείνο το δωμάτιο για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Σηκώθηκα από την θέση μου και βγήκα γρήγορα έξω ο Leigh με κοίταξε περίεργα. Του έριξα ένα απολογητικό βλέμμα. Άρπαξα από την τσάντα μου το πακέτο με τα τσιγάρα που είχα καιρό να ακουμπήσω και τον αναπτήρα μου και βγήκα έξω.

Άφησα ανοιχτή την πόρτα. Έκανε τόσο κρύο. Το ένιωθα στο δέρμα μου, μαστίγωνε το πρόσωπο μου. Άναψα ένα τσιγάρο και τράβηξα τον καπνό μέσα μου. Γέμιζε τα πνευμόνια μου, χαλάρωνε τους μυς μου, έκανε το κεφάλι μου βαρύ. Είχα κόψει το κάπνισμα όταν μετακόμισα στο L.A. αλλά τώρα ένιωθα ότι αυτό το διαολεμένο πραγματάκι ήταν απαραίτητο. Προσεκτικά κάθισα στο σκαλάκι της βεράντας, και κάλυψα το κεφάλι μου με τα χέρια μου. Ένιωσα ότι κάποιος ήταν από πίσω μου και με κοιτούσε. Δεν με ενδιέφερε εκείνη την στιγμή. Ήρθε να κάτσει δίπλα μου. Το σώμα του ήταν ζεστό. Τύλιξε το χέρι του γύρω από τους ώμους μου και με έφερε κοντά του.

"Καπνίζεις;" με ρώτησε.

"Όχι" απάντησα γρήγορα.

"Το ξέρεις ότι είναι λάθος." συνέχισε.

"Ναι"

"Μίλησε μου." είπε σιγά.

"Απλά, δεν μπορώ άλλο. Δεν αντέχω. Δεν ξέρω γιατί." ψιθύρισα, υγρασία είχε αρχίσει να κυριεύει στα μάτια μου.

"Για πιο πράγμα μιλάς;" με ρώτησε αργά. Τράβηξα ακόμα μία τζούρα από το τσιγάρο μου. Του έριξα ένα ενοχλημένο βλέμμα.

"Έλα τώρα Shannon! Όλοι έχουν καταλάβει ότι μου αρέσει ο αδερφός σου! Μην μου κάνεις τον ανήξερο. Ήσουν ο πρώτος που το κατάλαβες, πριν καλά καλά στο πω εγώ! Και μένει με άλλη και εσύ δεν μου είπες τίποτα! Είναι με άλλη!" ο τόνος μου ήταν ενοχλημένος. Ένιωθα θυμό και το αίμα μου να βράζει. Τον είδα να περιμένει να ηρεμήσω.

"Ξέρεις κάτι, δεν σε καταλαβαίνω." άρχισε "Λες ότι σου αρέσει ο αδερφός μου κι όμως δεν κάνεις τίποτα για αυτό. Απλά κάθεσαι και περιμένεις. Αν δεν του δώσεις ξεκάθαρα μηνύματα εκείνος πώς θα το καταλάβει;" με ρώτησε. Δεν του απάντησα. " Στο κάτω κάτω και εσύ μου κουβάλησες τον γκόμενο στο ίδιο του το σπίτι!"

"Αυτό τον πείραξε!" φώναξα. Ήμουν θυμωμένη και ξεσπούσα στο λάθος άτομο. "Ξέρεις κάτι; Έχω πληγωθεί πολλές φορές στην ζωή μου και απλά δεν θα επιτρέψω να ξανασυμβεί. Ο Jared δεν ενδιαφέρετε για εμένα. Την μία ήταν τόσο γλυκός και τρυφερός και την άλλη απλά δεν ήθελε να με βλέπει! Τι συμπέρασμα βγάζεις εσύ;" με κοίταξε σκεφτικός. Δεν απάντησε, έψαχνε τα λόγια του.

"Είναι λάθος που ανακατεύομαι." πρόφερε αργά. Δεν του απάντησα. Απλά, σηκώθηκα και πήγα πάλι μέσα στο σπίτι. Με ακολούθησε σιωπηλά. Μπήκα μέσα στο μπάνιο και έβρεξα το πρόσωπο μου για να διώξω την αλμύρα από τo πρόσωπο μου. Βγήκα έξω, ο Shannon με περίμενε. Του χαμογέλασα γλυκά.

"Συγνώμη, για πριν." απολογήθηκα. Με έκλεισε μέσα στην αγκαλιά του.

"Δεν πειράζει μικρή. Είμαι ακόμα δίπλα σου." μου είπε γλυκά.

Πήγαμε πίσω στην αίθουσα προβολών. Η ταινία είχε τελειώσει και ο Leigh ήρθε προς το μέρος μου. Τον αγκάλιασα και τον φίλησα γλυκά στα χείλη του. Ξαφνικά ένιωθα ότι τον κορόιδεψα. Τον έμπλεξα σε κάτι που δεν του αξίζει και εκείνος μου φέρθηκε πολύ καλά. Με κοίταξε εξεταστικά προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσει το πρόσωπο μου. Δεν υπήρχαν ουσιαστικά συναισθήματα μεταξύ μας, οπότε θα το τελείωνα όσο πιο γρήγορα μπορούσα.
Αρχίσαμε να προχωράμε προς την έξοδο όταν η φωνή του Jared ακούστηκε:

"Γιατί δεν μένετε για βραδινό;" ένα χαμόγελο ήταν ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του. O Shannon τον κοίταξε περίεργα.

"Δεν γίνετε, πρέπει να φύγουμε, ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση." είπα αμήχανα και κοίταξα τον Leigh. Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.

"Έλα τώρα Ellie, έχουμε αρκετό καιρό να καθίσουμε όλοι μαζί! Εξάλλου θα είναι μία καλή ευκαιρία να γνωριστούμε καλύτερα με τον φίλο σου." χαμογέλασε στραβά. Δεν μου άρεσε αυτό. Κακή ιδέα.

"Ναι, γιατί όχι;" είπε ο Leigh. Τον κοίταξα άγρια.

"Leigh, δεν νιώθω τόσο καλά, καλύτερα να φύγουμε." του είπα.

"Έλα Ellie! Έχει δίκιο ο Jared καλύτερα να καθίσεις! Έχω ακούσει τόσα πολλά για εσένα!" είπε η Irene. Το χαμόγελο της ήταν ψυχρό. Το ήξερα ότι δεν με ήθελε εκεί. Κοίταξα απελπισμένα τον Shannon, μου έγνεψε καταφατικά. Απλά ακολούθησα την συμβουλή του.

Πήγαμε στην τραπεζαρία. Ήταν ένα δωμάτιο στον κάτω όροφο δίπλα από την κουζίνα. Ο Shannon κάθισε στην κορυφή του τραπεζίου, στα δεξιά του ο Jared και στα αριστερά του εγώ. Δίπλα μου ήταν ο Leigh και δίπλα από αυτόν ο Tomo και η Vicky. Δίπλα από τον Jared ήταν η Irene, ο Tim και η Venia.

Μόλις το δείπνο σερβιρίστηκε όλοι τρώγαμε σιωπηλά. Ήταν μία πολύ άβολη σιωπή. Κοιτούσα επίμονα το φαγητό μου καθώς έτρωγα. Μερικές φορές σήκωνα τα μάτια μου για να πάρω το ποτήρι με το κρασί και άθελα μου τον κοιτούσα. Με κοιτούσε και εκείνος. Τα μπλε του μάτια ήταν αδιάφορα. Μπορούσα να διαβάσω το πρόσωπο του τόσο εύκολα. Τον αγνόησα. Αποφάσισα να σπάσω την σιωπή.

"Λοιπόν Irene, πως γνωριστήκατε;" ρώτησα χαμογελώντας. Ο Shannon μου έριξε ένα ανήσυχο βλέμμα και ο Jared με κοίταξε προειδοποιητικά. Μετακίνησα το αριστερό χέρι μου από το τραπέζι, στο πόδι του Leigh και τον κοίταξα. Ήταν απορημένος. Εκείνη χαμογέλασε πριν αρχίσει την εξιστόρηση της.

"Σε ένα κλαμπ, είχαμε μεθύσει λίγο...Πριν λίγες βδομάδες. Με πλησίασε, μιλήσαμε και... να 'μαι." ιστορία με νόημα, πάθος και καλά κρυμμένα μυστικά. Για σενάριο! Σκέφτηκα ειρωνικά. Κοίταξα τον Jared κοροϊδευτικά. Ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους του. Μετακίνησα το χέρι μου λίγο πιο ψιλά και ο Leigh μου έριξε ένα παρακλητικό βλέμμα. Του χαμογέλασα και άρχισα να κάνω μικρές κυκλικές κινήσεις πάνω στο πόδι του.

"Ellie, δεν είναι τόσο καλή ιδέα." μου ψιθύρισε.

"Δεν κάνω τίποτα κακό στο υπόσχομαι." του απάντησα, κοιτώντας τον Jared στα μάτια. Το χέρι μου μετακινούταν πιο κοντά στον ανδρισμό του Leigh και ο Jared έδειχνε ενοχλημένος. Το διασκέδαζα. Τα μάτια μου δεν είχαν φύγει από τα δικά του. Δύο μεγάλα, μπλε, παιδικά μάτια που τώρα έλαμπαν από εκνευρισμό και ενόχληση. Τα χείλη του Leigh ήρθαν κοντά στο αυτί μου.

"Τι στο διάολο κάνεις;" μουρμούρησε. Μόνο τότε τον κοίταξα. Το άλλο μου χέρι ακούμπησε το μάγουλο του και τον φίλησα γλυκά.

"Σου δείχνω τι σε περιμένει μόλις πάμε στο διαμέρισμά μου." ψιθύρισα. Απομακρύνθηκα και ξανακοίταξα τον Jared. Τώρα ήταν θυμωμένος.

"Εσείς; Πώς γνωριστήκατε;" ρώτησε η Irene.

"Αυτό θέλω να το ακούσω και εγώ." μουρμούρισε ο Jared και σταμάτησε να τρώει. Όλα τα μάτια είχαν πέσει πάνω μου.

"Στην εταιρία." απάντησα λακωνικά. Η αδιαφορία μου ήταν ευδιάκριτη. Το βλέμμα του με είχε φυλακίσει.

"Έψαχνα συγκρότημα για να κάνει το soundtrack της νέας μου ταινίας και μου έδωσαν τον αριθμό της. Ήταν λάθος της γραμματείας, γιατί η ιδιότητα της εκεί μέσα δεν είχε να κάνει σχέση με αυτό που έψαχνα εγώ. Αλλά προσφέρθηκε να με βοηθήσει... Και εδώ και τέσσερις μέρες είμαστε μαζί." είπε αργά ο Leigh. Υπήρχε αμηχανία στην ατμόσφαιρα. Ο Jared συνέχισε να με κοιτάει. Δεν μίλαγε κανένας απλά κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον.

"Εντάξει, αυτό παραπάει!" φώναξε ο Shannon και χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι. Τα μάτια μου συνάντησαν τα δικά του. Με είχε ξαφνιάσει.

"Ηρέμησε φίλε." μίλησε ψύχραιμα ο Tomo.

"Μπορείς να μου εξηγήσεις τι έπαθες;" είπε ο Jared εκνευρισμένα.

"Θέλεις να σου πω; Βλέπεις, έχω έναν αδερφό που τόσες μέρες φέρετε σαν κόπανος αντί να παραδεχθεί τα συναισθήματα του, σου αρέσει η Ellie από την πρώτη στιγμή, αλλά κάνεις πίσω. Ούτε καν που με έχεις ρωτήσει αν τρέχει κάτι μεταξύ με εμένα και με εκείνη. Μόλις σταμάτησα να της λέω να έρθει σπίτι άρχισες να τσακώνεσαι μαζί μου, για λόγους που δεν υπάρχουν! Μετά κουβάλησες αυτό το πράγμα σπίτι. Έχω μετακομίσει στου Tomo εδώ και δύο μέρες και δεν το έχεις πάρει πρέφα! Τι έχεις πάθει;" ήταν πραγματικά έξαλλος. Ο Jared τον κοίταγε σοκαρισμένος.

"Shannon, ίσως πρέπει να ηρεμήσεις;" μουρμούρισα και έπιασα το χέρι του.

"Κοίτα, πιο πριν σου είπα ότι δεν θα ανακατευτώ! Αλλά και εσύ τι στο διάολο κάνεις; Την πέφτεις στον άλλον μπροστά στον Jared μόνο και μόνο για να τον κάνεις να ζηλέψει; Και το χειρότερο από όλα. Τον βλέπεις, ζηλεύει! Καίγεται κυριολεκτικά, αλλά εσύ απλά το συνεχίζεις!" τότε σταμάτησα. Ήξερα ότι είχε δίκιο.

Ο Leigh σηκώθηκε από την θέση του και προχώρησε με γρήγορα γρήγορα βήματα προς την έξοδο. Σηκώθηκα από την καρέκλα μου με σκοπό να τον ακολουθήσω αλλά το χέρι του Shannon τυλίχτηκε γύρω από το μπράτσο μου και με έβαλε να κάτσω πάλι στην θέση μου.

"Δεν θα πας πουθενά, μέχρι να ξεκαθαρίσετε τα πράγματα μεταξύ σας." δεν μου έδινε περιθώρια άρνησης. Κοίταξα σιωπηλά τα δάχτυλά μου.

"Jared, ο αδερφός σου.. κάτι έπαθε..." ψιθύρισε η Irene

"Εσύ βούλωσε το! Απορώ γιατί είσαι ακόμα εδώ." της πέταξε ο Shannon.

"Shannon, αυτό παραπάει!" πετάχτηκε από την θέση του Jared.

"Πες μου ότι μέχρι στιγμής λέω ψέματα και θα σταματήσω!"

"Δεν ξέρεις τι λες." είπε και πήγε να φύγει. Όλοι παρακολουθούσαμε σιωπηλά.

"Ωραία!" φώναξε ο Shannon. "Έλα εδώ, πες της κατάμουτρα ότι δεν θέλεις να την ξαναδείς ποτέ στα μάτια σου! Πες της, ότι δεν την θέλεις στην ζωή σου! Ότι δεν νιώθεις τίποτα για εκείνη." δεν τον είχα ξαναδεί έτσι. Ήταν αγανακτισμένος."Και στον λόγο μου, δεν θα την ξαναδείς ποτέ." τελείωσε. Τον κοίταξα παρακλητικά. Φοβόμουν, δεν ήθελα να ακούσω να μου λέει τόσο σκληρά λόγια.

O Jared γύρισε αργά το κεφάλι του και κοίταξε μέσα στα μάτια του. Δεν θα άντεχα την απόρριψη και έτσι προτίμησα να βλέπω τα δάχτυλα μου να μπλέκονται αγχωμένα μεταξύ τους.

"Μπορείς να πας σπίτι σου." τον άκουσα να λέει. Ένιωσα τα δάκρυα μου να κυλάνε στα μάγουλά μου.

"Μα Jared..." άκουσα την Irene να λέει.

"Σε παρακαλώ φύγε. Αρκετά κράτησε όλο αυτό." σήκωσα το βλέμμα μου και την είδα να φεύγει.

Τότε ένιωσα θυμό. Θύμωσα με τον εαυτό μου γιατί τόσο καιρό απλά τον αγνοούσα, είχα χάσει τόσες στιγμές, εξαιτίας μου. Σηκώθηκα από την θέση μου και πήγα με γρήγορο βήμα προς τα έξω. Δεν έφυγα, απλά βγήκα έξω στην πισίνα. Έβγαλα τα παπούτσια μου και άφησα τα πόδια μου να νιώσουν το δροσερό νερό.

Η ανάμνηση από τότε που με έριξε στην πισίνα ήρθε στο μυαλό μου και χαμογέλασα. Ήμασταν τόσο κοντά τότε... Μπορούσα να νιώσω την ζεστή του ανάσα πάνω στο δέρμα μου. Αυτόματα ανατρίχιασα στην σκέψη.

Τα δάκρυα μου ακόμα έτρεχαν πάνω στα μάγουλά μου. Δεν ξέρω γιατί δεν είχα την δύναμη να του μιλήσω, απλά φοβόμουν την απόρριψη. Είχαμε κάνει μία αρχή γεμάτο εντάσεις. Διαμάχες. Δεν πίστευα ότι θα με έβλεπε διαφορετικά εκτός από ένα ενοχλητικό άτομο όπου εισέβαλε στην προσωπική του ζωή.

Αλλά κάποιες φορές τα μάτια του ήταν τόσο τρυφερά γεμάτα κατανόηση.

Κάποιος με τύλιξε με μία ζεστή κουβέρτα.

"Θα κρυώσεις." είπε και κάθισε δίπλα μου. Τα γαλάζια του μάτια είχαν ζεστασιά μέσα τους. Του χαμογέλασα γλυκά.

"Ευχαριστώ." δεν μιλήσαμε για λίγα λεπτά απλά καθόμασταν δίπλα δίπλα και κοιτούσαμε τον νυχτερινό ουρανό. Ήταν τόσο γλυκιά σιωπή σε σύγκριση με την υπόλοιπη μέρα. Τον άκουσα να γελάει σιγά και γύρισα τα μάτια μου προς το μέρος του. Οι γωνίες του προσώπου του, ήταν λίγο αξύριστος και τον έκανε τόσο γοητευτικό. Το χαμόγελό του...

"Τι είναι τόσο αστείο;" ρώτησα και χαμογέλασα και εγώ. Βυθίστηκα μέσα στους μπλε ωκεανούς του. Με κοίταξε μερικά δευτερόλεπτα πριν μιλήσει.

"Θυμήθηκα τότε που σε έριξα μέσα σε αυτή την πισίνα. Μόλις είπες ότι δεν ξέρεις να κολυμπάς το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι θα σε είχα πληγώσει άθελα μου. Δεν ήθελα να σε πληγώσω ή να σε θίξω. Απλά εκνευρίστηκα επειδή δεν ήθελες να με φιλήσεις."

Του χαμογέλασα ντροπαλά. "Δεν ήθελα να πληγώσω τον Shannon." κοίταξα το νερό. "Μετά μου είπε ότι έπρεπε να σε φιλήσω, η δικαιολογία του ήταν ότι έτσι δεν θα είχα αρρωστήσει." γέλασα και εγώ.

"Να σου πω την αλήθεια, ήθελα να σε δω βρεγμένο."

"Ελπίζω να ήμουν ενδιαφέρον θέαμα." συνέχισα να γελάω. Μετά από λίγο σταμάτησα κι τον κοίταξα. Ήταν τόσο όμορφος όταν χαμογελούσε. Τα μάτια του κοιτούσαν επίμονα το πρόσωπο μου.

"Συγνώμη." είπα τελικά.

"Γιατί ζητάς συγνώμη. "

"Γιατί είμαι μία εγωίστρια."

"Ellie, είσαι σημαντική για εμένα." πρόφερε αργά και το βλέμμα του βυθίστηκε μέσα στα μάτια μου. Η ανάσα μου κόπηκε. Η καρδιά μου, πιθανόν να έχασε μερικούς χτύπους όταν το είπε αυτό.

"Δεν θέλω να ξανακλάψεις πότε." μου είπε τρυφερά, τα δάχτυλα του έδιωξαν μερικά δάκρυα που είχαν μείνει από πριν. Το άγγιγμα του με έκανε να ανατριχιάσω. Η παλάμη του άγγιξε τον λαιμό μου τρυφερά και τα μάτια μου έκλεισαν για να απολαύσω την στιγμή. Αν ήταν όνειρο, παρακαλώ μην με ξυπνήσει κάποιος. Ένιωσα την αναπνοή του γλυκιά, στο πρόσωπο μου. Ήταν πολύ κοντά μου. Δεν άνοιξα τα μάτια μου. Ήθελα να τον νιώσω. Τα χείλη του πιέστηκαν ελαφρά πάνω στα δικά μου. Προσπάθησα να κρατήσω την ψυχραιμία μου. Το άλλο του χέρι χάιδεψε απαλά τον ώμο μου, τρυφερές κινήσεις τον δαχτύλων του έφτασαν μέχρι την παλάμη μου και τα δάχτυλα μας μπλέχτηκαν σε ένα μπερδεμένο κουβάρι. Τα χείλη του ακούμπησαν ξανά τα δικά μου και σιγά σιγά άρχισαν να κινούντο μεταξύ τους.

Ένιωθα τους παλμούς να αυξάνονται όπως και η αναπνοή μου. Τα χείλη του έγιναν πιο επίμονα ζητούσε κι άλλα. Η γλώσσα του πέρασε από το κάτω μου χείλος, ζητώντας μου την άδεια να ανοίξω το στόμα μου. Το έκανα χωρίς δισταγμούς και γλώσσα του εισχώρησε μέσα στο στόμα μου και μπλέχτηκε με την δικιά μου. Υπήρχε πάθος, ένταση. Οι αναπνοές μας ήταν γρήγορες, χρειαζόμουν αέρα, έτσι απομακρύνθηκα από το φιλί.

Αυτό δεν τον έκανε να σταματήσει. Τα χείλη του μετακινήθηκαν στον λαιμό μου και ανασηκώθηκε σιγά στα γόνατα του, χωρίς να διακόψει την επαφή μας. Άφησε το χέρι του και με χάιδεψε γλυκά κατά μήκος της σπονδυλικής μου στήλης κάνοντας ένα ρίγος ευχαρίστησης να καλύψει το σώμα μου.

Τα χέρια του τυλίχτηκαν γύρω από την πλάτη μου και τα γόνατα μου, με σήκωσε προσεκτικά και με έκλεισε στην αγκαλιά του. Το ένα μου χέρι τυλίχτηκε γύρω από τον λαιμό του και το άλλο κρατούσε την μπλούζα του. Τα χείλη του γύρισαν στα δικά μου και οι γλώσσες μας άρχισαν πάλι να χορεύουν ανεξέλεγκτες μαζί. Μόλις φτάσαμε έξω από το δωμάτιο του, με άφησε να σταθώ στα πόδια μου και η πλάτη μου κόλλησε στην πόρτα του. Το δροσερό ξύλο έκανε αντίθεση με το ζεστό του σώμα.

Όλα τα καταπιεσμένα μου συναισθήματα, επιτέλους είχαν απελευθερωθεί. Το σώμα μου ανταποκρινόταν σε κάθε του άγγιγμα, σε κάθε του φιλί. Ήμουν μαγεμένη. Τα χείλη του μετακινήθηκαν πάλι στον λαιμό μου. Τα δόντια του έγδαραν το ευαίσθητο μου δέρμα κάνοντας με να αναστενάξω απαλά. Φίλησε εκείνο το σημείο, ύστερα μετακίνησε το πρόσωπο του προς το αυτί μου και άφησε την γλώσσα του να ακουμπήσει εκείνο το σημείο. Που να πάρει η οργή... Ένιωθα υγρασία ανάμεσα στα πόδια μου. Τον ήθελα. Απεγνωσμένα. Ένας ακόμα ηδονικός αναστεναγμός μου ξέφυγε και αυτό τον έκανε να τρελαθεί. Άρχισε να αγγίζει κάθε σημείο του κορμιού μου απελπισμένα. Προσπάθησα να καλύψω κάθε κενό μεταξύ μας. Τα χέρια μου βρέθηκαν στην άκρη της μπλούζας του και την τράβηξα προς τα πάνω με σκοπό να την βγάλω. Διέκοψε αυτό που έκανε και με βοήθησε να την ξεφορτωθώ. Τα χέρια του πέρασαν μέσα από την μπλούζα μου, ήταν παγωμένα, αλλά και πάλι δεν είχα περιθώριο να αποτραβηχτώ. Άρχισε να σηκώνει αργά, καθώς το χέρι του έφτασε στο στήθος μου και το χάιδεψε απαλά πάνω από το ύφασμα του σουτιέν μου. Τα δάχτυλα μου, μετακινήθηκαν από το στομάχι του προς τους κοιλιακούς του. Πίεσα λίγο εκείνο το σημείο για να τους νιώσω καλύτερα και έπειτα το χέρι μου κατέβηκε στο σημείο του ανδρισμού του. Τον χάιδεψα απαλά πάνω από το παντελόνι, ήταν ήδη σκληρός.

"Που να πάρει η οργή!" μουρμούρησε και άνοιξε την πόρτα προχωρήσαμε με μπερδεμένα βήματα και με έριξε στο κρεβάτι. Ήμουν ακόμα με τα ρούχα και αυτό δεν τον χαροποιούσε. Με γρήγορες κινήσεις αφαίρεσε την μπλούζα μου και το παντελόνι μου και έμεινα μόνο με τα εσώρουχα. Εκείνος φορούσε ακόμα το παντελόνι του. Στηρίχθηκα στους αγκώνες μου και τον φίλησα ακόμα μία φορά πριν τον απαλλάξω και από αυτό.