Κεφάλαιο 3ο: Είναι παράξενος κόσμος.

Είναι παράξενος κόσμος.

Τα χείλη μου πιέστηκαν πάλι στα δικά του, επίμονα αχόρταγα. Ζητούσα κι άλλα. Ήμασταν έξω από το σπίτι του. Τα χέρια μου ήταν τυλιγμένα γύρω από τον λαιμό του και τα δικά του από την μέση μου, αγγίζοντας εκείνη την περιοχή. Με έσπρωξε πάνω στην πόρτα και τοποθέτησε τα χέρια του από την μία και από την άλλη μεριά του κεφαλιού μου και κόλλησε πάλι τα χείλη του πάνω στα δικά μου. Προχώρησε προς τα κάτω και τώρα άφηνε υγρά φιλιά στην βάση του λαιμού. Ολόκληρο το σώμα μου είχε πάρει φωτιά. Με το ένα του χέρι ψαχούλεψε την τσέπη του, ψάχνοντας τα κλειδιά του προφανώς.
"Δύο λεπτά." ψιθύρισε και απομακρύνθηκε από το σώμα μου. Μόλις άνοιξε την πόρτα, τα χείλη μου κόλλησαν στον λαιμό του και άρχισα να τον φιλάω και να τον δαγκώνω απαλά. Το μόνο πράγμα που ακουγόταν στο σπίτι ήταν οι αναστεναγμοί μας και τα χείλη μας καθώς κινούταν μαζί. Έκλεισε την πόρτα πίσω του και με τράβηξε προς μία άλλη πόρτα.
"Πάνω μπορεί να κοιμάται ο αδερφός μου." μου είπε και με ξαναφίλησε. Τα χέρια μου προσπαθούσαν να βγάλουν τα ρούχα του.
"Έχεις αδερφό;" ρώτησα καθώς πείρα μία ανάσα.
"Ναι." ακολούθησε το παράδειγμα μου. Άρχισε και εκείνος να μου βγάζει τα ρούχα. Με προσπάθεια άνοιξε την πόρτα και μπήκαμε μέσα στο σαλόνι. Από ότι κατάλαβα. Είχα μείνει με το σουτιέν και εκείνος χωρίς μπλούζα και τα κουμπιά από το παντελόνι του ήταν ξεκούμπωτα. Κατέβασα το φερμουάρ αργά και πέρασα το χέρι μου μέσα από το παντελόνι του. Ήταν μεγάλος..
"Εμ... ναι." ακούστηκε μία ενοχλημένη φωνή.
"Τι στο...;" πετάχτηκα μακριά από τον Shannon.
"Tι κάνεις εσύ εδώ;" ρώτησε ο Shannon αμήχανα.
"Τι κάνω στο σπίτι μου;" κάπου τον ήξερα.. τον κοίταγα επίμονα και προσπάθησα να θυμηθώ. Το ποτό δεν βοηθούσε. Ξανακόλλησα το σώμα μου πάνω στον Shannon για να καλυφτώ. Ήμουν ημίγυμνη.
"O αδερφός σου;" ρώτησα περίεργα.
"Ναι.." απάντησε αμήχανα πάλι.
"Shannon.. αφήσαμε κάτι στην μέση!" του ψιθύρισα στο αυτί. Ο αδερφός του με κοίταζε αηδιασμένα. Έριξε ένα επίμονο βλέμμα στον Shannon.
"Ellie.. κάποια άλλη φορά." μου είπε και με φίλησε γλυκά. Κοίταξα τον αδερφό του πάλι.
"Κάτι μου θυμίζεις.." είπα και χαμογέλασα.
"Φυσικά! Η Ντίβα από του 30 Seconds to Mars! Τιμή μου που σας ξαναβλέπω κύριε!" είπα ζαλισμένα. Τα μάτια του ήταν εκνευρισμένα. Ο Shannon γέλασε πνιχτά.
"Καλύτερα να πηγαίνω." είπα και πήγα να φύγω. Το χέρι του Shannon τυλίχτηκε γύρω μου και με συγκράτησε.
"Απόψε θα κοιμηθείς εδώ. Και αύριο θα σε πάω σπίτι σου." είπε αποφασιστικά.
"Μα η Ντίβα.." με σταμάτησε με ένα φιλί, που εξαιτίας μου κράτησε παραπάνω από το κανονικό.
"Απόψε θα κοιμηθείς εδώ." επανέλαβε.
"Εντάξει μπαμπά" του απάντησα και γέλασα πάλι. Κοίταξα πάλι τον αδερφό του, που από ότι θυμάμαι τον λένε Jared. Ήταν εκνευρισμένος. Περπάτησε προς το μέρος μας και βγήκε έξω. Ανέβηκε τις σκάλες και τα βήματα του ήταν βαριά και θυμωμένα.
"Θα του περάσει." είπε ο Shannon. Έγνεψα και χαμογέλασα.
"Λοιπόν, εσύ θα κοιμηθείς στον ξενώνα. Και εγώ θα πάω στο δωμάτιο μου. Δεν θέλω να τον θυμώσω περισσότερο."
"Θέλω να κοιμηθώ μαζί σου!" γκρίνιαξα.
"Σου υπόσχομαι ότι το τελευταίο πράγμα που θα έκανες μαζί μου, ήταν να κοιμηθείς."
"Προτιμώ τις πράξεις. Η θεωρία είναι ανιαρή" τον προκάλεσα.
"Όχι, σήμερα. Κάποια άλλη μέρα θα σου το αποδείξω."
"Αυτό είναι υπόσχεση;"
"Αυτό είναι υπόσχεση." μου είπε και βγήκε από το δωμάτιο.
Χαμογέλασα και προχώρησα προς στον καναπέ. Κοίταξα τριγύρω μου. Το μόνο φως στο δωμάτιο ήταν αυτό του φεγγαριού που έμπαινε μέσα από το παράθυρο. Το καθιστικό βρισκόταν τριγύρω από ένα τζάκι και ανάμεσα τους ένα τραπεζάκι. Πάνω στο τραπέζι υπήρχαν παντού χαρτιά με διάφορες εικόνες. Πήγα να αγγίξω μία όταν κάποιος ξερόβηξε.
Έστρεψα το κεφάλι μου προς την πόρτα όπου ακούστηκε ο ήχος. Εκεί στεκόταν ο Jared με μερικά σκεπάσματα. Το ενοχλημένο βλέμμα στο πρόσωπο του ήταν ακόμα εκεί.
"Μην περιμένεις να σου στρώσω κι όλας..." μου πέταξε."Ο ξενώνας είναι κάτω από την σκάλα." Πήγα προς το μέρος του και άρπαξα τα πράγματα μετά τα τοποθέτησα πάνω στον καναπέ και τον ξανακοίταξα. Με κοιτούσε από πάνω εως κάτω.
"Για όνομα του Θεού, βάλε μία μπλούζα!"
"Ρώτα τον αδερφό σου που πέταξε την μπλούζα μου, για να την φορέσω." του είπα ενοχλημένα. Πήρε μία βαθιά ανάσα.
"Ξέρεις κάτι;.. Άστο" απάντησε και ξεφύσηξε. Πέρασε τα χέρια του στο άκρη της μπλούζας του και με μία κίνηση την έβγαλε και την πέταξε πάνω μου.
"Βάλε αυτό. Και μην κυκλοφορείς ξεβράκωτη όσο είμαι εγώ εδώ μέσα"
Φόρεσα την μπλούζα του και μία περίεργη και όμορφη μυρωδιά γέμισε τα πνευμόνια μου. Τον πλησίασα πιο πολύ και τα σώματα μας ήταν μερικά εκατοστά μακριά το ένα από το άλλο. Κοίταξα τους γυμνασμένους ώμους του, το σφιχτό του στήθος και μετά το πρόσωπο του. Η ομορφιά του προσώπου του είναι εξωπραγματική. Η γωνίες του, η γλυκιά του μύτη, τα λεπτά του χείλη. Τα μπλε του μάτια... Τι έχω πάθει; Ανοιγόκλεισα γρήγορα τα μάτια μου προσπαθώντας να μπλοκάρω την εικόνα του. Ο θυμός μου ξαναγύρισε και τον κοίταξα άγρια.
"Ποιο είναι το πρόβλημα σου;" η φωνή μου ήταν σκληρή.
"Εσύ είσαι το πρόβλημα μου." μου απάντησε και έφυγε από το δωμάτιο.
Αναστέναξα εκνευρισμένα. Πείρα τα πράγματα που μου έφερε και πήγα στον ξενώνα. Ήμουν αρκετά ζαλισμένη, έριξα το σεντόνι και το πάπλωμα και έπεσα πάνω στο κρεβάτι. Έβγαλα το παντελόνι μου με προσπάθεια και το πέταξα στην άκρη. Μέσα στα πράγματα που μου έφερε υπήρχε και μία μπλούζα, σαν πιζάμα, μακρυμάνικη. Την αντικατέστησα με αυτή του Jared για να είμαι πιο ζεστή. Έπεσα πάνω στο κρεβάτι. Ένιωθα το σώμα μου βαρύ, τα μάτια μου έκλεισαν και κοιμήθηκα. Ένας γλυκός ύπνος δίχως όνειρα.


Όταν ξύπνησα, ένιωθα το κεφάλι μου βαρύ και με πονούσε. Σηκώθηκα αργά και πήγα προς την πόρτα. Κοντοστάθηκα λίγο και την άνοιξα ζαλισμένα. Βγήκα στον διάδρομο και προχωρούσα αργά και νυσταγμένα κρατώντας το κεφάλι μου.
"Shannon;" φώναξα σιγά και έτριψα τα μάτια μου.
"Εδώ!" ακούστηκε. Ακολούθησα τον ήχο της φωνής του. Ήταν στην κουζίνα. Το δωμάτιο ήταν λουσμένο στο φως, πλήγωνε τα μάτια μου. Τα μισόκλεισα και προσπάθησα να τα προσαρμόσω με το νέο περιβάλλον. Είδα τον Shannon να κάθετε στον πάγκο απέναντι και να με παρακολουθεί.
"Πώς κοιμήθηκες;" ρώτησα σιγά.
"Με μερικές ελλείψεις" μου είπε και έκλεισε το μάτι. Του χαμογέλασα. "Θέλεις καφέ;"
"Ναι, παρακαλώ." απάντησα. Προχώρησα δίπλα του με ένα ναζιάρικο βήμα καθώς εκείνος έβαζε καφέ και τον αγκάλιασα απαλά. Άφησα ένα γλυκό φιλί στον λαιμό του.
"Αφήσαμε κάτι στην μέση χθες." ψιθύρισα. Έστρεψε το σώμα του προς το μέρος μου και με κοίταξε στα μάτια.
"Υποσχέθηκα να σε πάω σπίτι σου." μου είπε και χαμογέλασε.
"Έχω κρεβάτι σπίτι μου!" δήλωσα. Με φίλησε γλυκά. Ήταν ένα τρυφερό φιλί σε αντίθεση με τα χθεσινά. Εκείνη ακριβώς την στιγμή που προσπάθησα να το εμβαθύνω λίγο ο Jared μπήκε μέσα στην κουζίνα. Μου έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα και πήγε σιωπηλά στο ψυγείο.
"Πρέπει να σε πάω σπίτι σου." δήλωσε ο Shannon και έγνεψα καταφατικά.