α fire inside
PART II
Εllie
Έκλεισα την πόρτα πίσω μου και έπεσα στον κρεβάτι με δύναμη.Ένας ελαφρύς χτύπος ακούστηκε στην πόρτα.
"Ναι." απάντησα εκνευρισμένα.
"Ενοχλώ;" ρώτησε ο Shannon.
"Όχι, πέρνα" με αργά βήματα ήρθε προς το μέρος μου. Έβηξα ελαφρά, ήμουν καλύτερα, αλλά ο καταραμένος βήχας δεν είχε σταματήσει.
"Shannon; Πόσο με κάνεις ηλικιακά;" ρώτησα.
"Αυτό είναι ερώτηση παγίδα;" με πείραξε.
"Έλα, πες"
"Είκοσι-ο-" τον κοίταξα άγρια.
"Είκοσι!" χαμογέλασε αγγελικά. Δέχθηκα την προσπάθεια του.
"Χαίρομαι!" είπα ικανοποιημένα.
"Δεν μου είπες, πώς νιώθεις;"
"Ήμουν και καλύτερα," του είπα. "θέλω να πάω σπίτι."
"Γιατί;"
"Είμαι καλύτερα, δεν υπάρχει λόγος να μένω άλλο εδώ. Εξάλλου δεν ξέρω πώς θα στο
ξεπληρώσω όλο αυτό."
"Το έκανα επειδή το ήθελα." χαμογέλασα γλυκά και αλλάξαμε θέμα. Μόλις άρχισε να
νυχτώνει του ζήτησα να με πάει σπίτι μου. Αρχικά μου αρνήθηκε αλλά στο τέλος τον έπεισα. H διαδρομή ήταν σιωπηλή, με καληνύχτισε και χάθηκε μέσα στο σκοτάδι.
Έτσι, οι υπόλοιπες εβδομάδες πέρασαν ήρεμα. Σταμάτησα να δίνω σημασία στον Jared, απομακρυνθήκαμε, με τον Shannon από την άλλη είχαμε δεθεί αρκετά. Με επισκεπτόταν συχνά και είχα σταματήσει να πηγαίνω σπίτι του. Μιλάγαμε για τα πάντα, εκτός από τον Jared που για έναν περίεργο λόγο, ήθελα να μάθω για αυτόν. Όταν έβγαιναν έξω, πλέον, προσκαλούσαν και εμένα. Είχα δεθεί με την Venia, μιλάγαμε για ό,τι με απασχολούσε. Ήταν το μόνο άτομο που είχα εκμυστηρευτεί το κρυφό μου ενδιαφέρον για τον Jared, που όσο περνούσε ο καιρός όλο και μεγάλωνε.
Ήταν περίεργο να είμαι στον ίδιο χώρο με εκείνον και να συμπεριφερόμαστε σαν γνωστοί, άγνωστοι. Τα τυπικά και αυτό με το ζόρι, με ενοχλούσε αυτή η κατάσταση. Αλλά αυτό που κυριολεκτικά με σκότωνε ήταν ότι με αγνοούσε. Σαν να μην υπάρχω. Δεν του μίλαγα, αλλά ούτε και εκείνος. Ακόμα και οι μικρές μας κόντρες είχαν εξαφανιστεί. Είχαμε έρθει τόσο κοντά για λίγες στιγμές στην αρχή της γνωριμίας μας, με έκανε να νιώθω περίεργα. Μοναδικά. Ακόμα και μέσα από τους μικροτσακωμούς μας.
Μου άρεσε και όσο και να το προσπαθούσα, δεν μπορούσα να το αλλάξω. Ήξερα με το να αγνοώ τα συναισθήματα μου, δεν θα τα διαγράψω, πάντα θα υπάρχουν εκεί. Και έτσι, προσπάθησα να τα πολεμήσω. Μπορείς να πολεμήσεις ενάντια στον ίδιο σου τον εαυτό; Ναι. Μπορεί να χάσεις μάχες, αλλά η ουσία είναι το ποιος θα κερδίσει τον πόλεμο.
Venia
Έκανα γρήγορα βήματα, προχωρούσα πάνω και κάτω, έξω από το σπίτι του Tomo, εδώ και πέντε λεπτά. Είχαμε κανονίσει να βγούμε, με τον Shannon. Είχαν μερικά σχέδια για κάτι και χρειαζόταν την βοήθεια μου. Αυτό μου είπαν. Τον είδα να κλείνει την πόρτα πίσω του.
"Πόση ώρα χρειάζεσαι για να χτενίσεις αυτό το μαλλί;" τον ρώτησα κοροϊδευτικά
"Η περιποίηση των μαλλιών μου είναι ένα πολύ λεπτό ζήτημα. Τα ζηλεύουν μέχρι και τα μοντέλα. Προστατεύω την φήμη μου εδώ!" μου απάντησε. Το ύφος του ήταν σοβαρό. Γέλασα με την έκφραση του και μου έριξε ένα άγριο βλέμμα. Προσπάθησα να ηρεμήσω και εγώ αλλά ήταν μάταιος κόπος.
Προχωρήσαμε προς το αυτοκίνητο του, μπήκαμε μέσα και ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε προς έναν άγνωστο προορισμό.
"Που πάμε;" ρώτησα ανυπόμονα
"Κάπου." το ήξερε ότι με ενοχλούσαν οι λακωνικές απαντήσεις.
"Που κάπου;" άρχισα να εκνευρίζομαι.
"Κάπου φανταστικά και φοβερά που το ηλίθιο μικρό μυαλουδάκι σου δεν μπορεί να φανταστεί." μου απάντησε και γέλασε.
"Μετά να μου εξηγήσεις το αστείο για να γελάσω και εγώ. Χαζοχαρούμενο." του πέταξα.
"Για ηρέμησε μικρή! Σεβασμός στον μεγάλο αδερφό!"
"Η μαμά λέει, ότι αν δεν μας σέβονται και οι μεγάλοι να μην του σεβόμαστε και εμείς."
"Βασικά, η μαμά λέει, να σεβόμαστε πρώτα τους μεγαλύτερους, αν θέλουμε τον δικό τους σεβασμό και να μαθαίνουμε από αυτούς."
"Πρώτον, η μαμά δεν είναι εδώ και δεύτερον αν έπρεπε να μάθω κάτι από εσένα αυτό θα ήταν πώς να φτιάχνω μηλόπιτες χωρίς μήλα!" του πέταξα.
"Ότι, σε συμφέρει!" φώναξε.
"Μην φωνάζεις!" φώναξα και εγώ.
"Γιατί τι θα μου κάνεις;" μου απάντησε πιο δυνατά.
"Σταμάτα και οδήγα και μόλις πάμε σπίτι σου θα μάθεις τι θα σου κάνω!" τον απείλησα, ο τόνος της φωνής μου κατέβηκε με αποτέλεσμα να τον τρομάξει το ύφος μου.
"Μείνε μακριά από τις κιθάρες μου!" με προειδοποίησε. Δεν του απάντησα και αυτό τον έκανε να ανησυχήσει ακόμα πιο πολύ. Το έβλεπα στα μάτια του και το διασκέδαζα.
Πάρκαρε έξω από ένα γωνιακό κατάστημα. Ήταν καφετέρια. Μικρή, ζεστή και οικία. Το άρωμα του φρεσκοκομμένου καφέ γέμισε τα πνευμόνια μου με αποτέλεσμα εικόνες από τα παιδικά μου χρόνια να έρχονται στο μυαλό.
Μπήκαμε μέσα, ένα μικρό καμπανάκι χτύπησε καθώς εισχωρήσαμε μέσα στο κατάστημα. Σε λίγες εβδομάδες ήταν Χριστούγεννα. Δεν μου είχαν μιλήσει για σχέδια που είχαν κάνει, που θα τα περάσουμε, ή αν θα μαζευτούμε όλοι μαζί κάπου σαν οικογένεια. Καθίσαμε και παραγγείλαμε τον καφέ μας.
"Λοιπόν, ποιο είναι το θέμα που θέλεις να συζητήσουμε;" ρώτησα.
"Όχι, πριν έρθει ο Shannon." μου απάντησε και κοίταξε τριγύρω του.
Μετά από λίγο ο Shannon εμφανίστηκε. Ήταν εκνευρισμένος. Κάθισε δίπλα μου και ζήτησε και εκείνος ένα καφέ.
"Τι έγινε;" ρώτησε ο Tomo με περιέργεια.
"Τίποτα." απάντησε απότομα εκείνος.
"Πάλι τσακωθήκατε." συμπέρανα.
"Φέρετε σαν ένα πεισματάρικο δεκάχρονο!" ξέσπασε, "έχει σταματήσει να μου μιλάει, όποτε πάω να του πω κάτι απλά αντιδράει και φεύγει. Απλά με έχει κουράσει. Είναι αδερφός μου, τον αγαπάω, αλλά δεν αντέχω αυτή την κατάσταση."
"Γιατί νευρίασε αυτή την φορά;" ρώτησα εγώ.
"Πραγματικά δεν ξέρω πια. Από τότε που αρχήσα να κάνω παρέα με την Ellie, ξεκίνησαν όλα."
"Ίσως να ζηλεύει." πέταξα.
"Το ξέρω ότι ζηλεύει! Και αυτό που με ενοχλεί είναι ότι δεν το παραδέχεται."
"Του εξήγησες ότι δεν τρέχει τίποτα μεταξύ σας."
"Δεν είναι δική του δουλειά και εξάλλου ποτέ δεν με ρώτησε."
"Shannon..." πρόφερε ο Tomo.
"Ξέρεις κάτι; Τον βαρέθηκα! Τοmo σε παρακαλώ, μπορείς να με φιλοξενήσεις για μερικές μέρες;" τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα.
"Shannon... θα θυμώσει..."
"Μέχρι να βρω δικό μου σπίτι." συνέχισε. Δεν είχαν χωριστεί ποτέ κατά αυτόν τον τρόπο. Ήταν τόσο παράξενο.
"Shannon..." προσπάθησα να τον μεταπείσω.
"Δεν καταλαβαίνεις! Έχει κουβαλήσει και μία κοπέλα στο σπίτι, όλη την μέρα πηδιούνται, γυρνάει στο σπίτι κλείνετε μέσα στο δωμάτιο και πιθανόν να ξεσπάει σε εκείνη. Δεν ξέρω καν που την βρήκε!"
"Ίσως να είναι Echelon." υπέθεσα. Η σερβιτόρα έφερε τον καφέ μας και ο Shannon της χαμογέλασε πονηρά. Εκείνη τον κοίταξε στα μάτια και χαχάνισε. Μετά γύρισε πάλι σε εμάς.
"Όχι, θα είχε βγει στο διαδίκτυο." είπε ο Tomo, προσπαθώντας να αγνοήσει το ότι ο Shannon φλέρταρε μπροστά του.
"Πρέπει να τους τα φτιάξουμε..." πρόφερα αργά.
"Αυτό θέλαμε να σου πούμε!" πετάχτηκε ο Shannon. Τον κοίταξα στα μάτια προσπαθώντας να καταλάβω τι είχε σκεφτεί αυτό το πονηρό μυαλό.
"Έχετε σκεφτεί κάτι;" ρώτησα με ύφος.
"Φυσικά και ναι." απάντησε γρήγορα ο Tomo.
"Ακούω."
"Θυμάσαι τότε που έπεσαν στην πισίνα;" ρώτησε.
"Ναι." του είπα παροτρύνοντας τον να συνεχίσει.
"Μετά αυτό το γεγονός, ο Jared προσφέρθηκε να την γυρίσει σπίτι. Ανέβηκαν σπίτι της και της έπαιξε πιάνο." είπε ο Shannon δίνοντας κι άλλες πληροφορίες.
"Αυτό είναι! Θα κάνουμε ένα μπάρμπεκιου πάρτι στην αυλή σας και θα τους ρίξουμε πάλι μέσα στην πισίνα!" απάντησε ο Tomo λες και ήταν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο, να ρίχνεις ανθρώπους μέσα σε πισίνες για να τα φτιάξουν! Πολύ έξυπνο. Του έριξα το βλέμμα πλάκα-κάνεις-τώρα και ο Shannon τον κοίταξε λες και ήταν χαζός.
"Και πως θα τους ρίξουμε μέσα;" του ρώτησα ειρωνικά. Εκείνος κοίταξε τον Shannon συνωμοτικά.
"Αναλαμβάνεις εσύ την Έλλη και εγώ τον Jared." συνέχιζε να μιλάει σοβαρά.
"Γιατί εγώ την Έλλη;" ήταν ξαφνιασμένος.
"Γιατί δεν μπορεί να σε δείρει! Σε θεωρεί τον μεγάλο της αδερφό και δεν πρόκειται να σου έκανε κακό!"
"Και θεωρείς ότι η Ellie είναι πιο επικίνδυνη από τον Jared." συμπέρανα και έβαλα τα γέλια. Δεν μπορεί να σοβαρολογούσε. Κοίταξε τον καφέ του λυπημένα.
"Έλα τώρα Tomo, μπορείς καλύτερα από αυτό." τον ενθάρρυνα και τον χάιδεψα στον ώμο.
"Ας μαζευτούμε σπίτι σου -ή τουλάχιστον πρώην- για να δούμε μία ταινία τρόμου! Η Ellie είναι αρκετά φοβητσιάρα και θα τους βάλουμε να κάτσουν δίπλα... κλασσικό." είπα και το ύφος είμαι ιδιοφυΐα ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο μου.
"Καλή ιδέα! Ίσως να καταλήξουμε πάλι στο θάρρος ή αλήθεια και να τους πείσουμε να φιληθούν αλλιώς θα τους ρίξουμε στην πισίνα!" συνέχισε ο Tomo.
"Έχεις κόλλημα με την πισίνα έτσι;" είπε ο Shannon.
"Λίγο."
"Θα δούμε." είπα
"Ωραία άρα ταινία στο σπίτι μου;" είπε ο Shannon.
"Ταινία στο σπίτι σου." απάντησε ο Tomo.
Εllie
Βρισκόμουν έξω από το σπίτι των αδερφών Leto, δίπλα μου ήταν ένας τύπος που γνώρισα πριν τέσσερις μέρες, ο Leigh. Αρκετά εμφανίσιμος, ψηλός, μπλε μάτια, όμορφο χαμόγελο. Καλό παιδί, ήταν ηθοποιός παραγωγός και σεναριογράφος. Είχε γράψει μία σειρά θρίλερ ταινιών τα Saw. Περνούσαμε καλά μαζί.
Φόρεσα το καλύτερο μου χαμόγελο και πάτησα το κουδούνι. Μία κοπέλα, άγνωστη σε εμένα εμφανίστηκε στην πόρτα. Μου χαμογέλασε γλυκά. Ήταν λίγο πιο κοντή από εμένα. Τα μάτια της ήταν πράσινα μεγάλα και γατίσια. Τα μαλλιά της ήταν μακρυά και σγουρά, το χρώμα τους ήταν μία απόχρωση του ξανθοκόκκινου. Έφταναν ως λίγο πιο κάτω από το στήθος της. Ήταν πραγματικά πολύ όμορφη.
"Γεια! Πρέπει να είσαι η Ellie. Πέρασε μέσα." είπε και άνοιξε την πόρτα διάπλατα. Την κοίταξα περίεργα.
"Τι αγενές εκ μέρους μου. Είμαι η Irene, η κοπέλα του Jared."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου