Πρόλογος.

Πρόλογος.

Έπρεπε να φανώ αρκετά δυνατή για να κρατήσω τα δάκρυα μου. Δεν θα επέτρεπα σε κανέναν να με δει να κλαίω, ακόμα και αν ο άνθρωπος απέναντι μου ήταν η σχέση μου. Ήταν ο καλύτερος μου φίλος. Ό,τι ήθελα και χρειαζόμουν. Αλλά δεν ήθελα να του δείξω ότι είμαι αδύναμη. Δεν ήθελα να τον κάνω να νιώσει άσχημα.

Το ήξερα από την αρχή ότι δεν θα κρατήσει. Από την πρώτη στιγμή που αποφάσισα να είμαι κάτι παραπάνω από φίλοι με τον Shannon, ήξερα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να κρατήσει. 

Προσπάθησε, το εκτιμώ αυτό. Προσπάθησε πολύ να είναι καλός σύντροφος για εμένα. Αλλά ήταν εργένης, έτσι τον γνώρισα και έτσι έμεινε. Δεν μπορούσε να το αφήσει αυτό πίσω του. "Γνωρίζω-κάνω σεξ-φεύγω". Αυτή ήταν η τακτική του. Εύκολη, απλή, ταιριαστή στην ζωή ενός ροκ σταρ. Χωρίς συναισθήματα.


Σε αυτή την φάση της ζωής μου, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να αναλογιστώ την κατάσταση. Να βρω το λάθος που με έφερε σε αυτή την θέση.
Γνώρισα τον Shannon Leto πριν πέντε χρόνια, η γνωριμία μας έγινε μέσω της Vicky και του Tomo. Έκανα παρέα μαζί με την Vicky από το κολέγιο, έχω ζήσει την πορεία του Tomo στο συγκρότημα, ήταν δύσκολο αλλά τα κατάφερε.

Με τον Shannon ταιριάξαμε από την αρχή. Τουλάχιστον σαν φίλοι. Δεν θα μπορούσα να βρω κάτι καλύτερο από εκείνον. Ήμαστε τόσο διαφορετικοί και ίδιοι σε πολλά θέματα. Μας αρέσει να κάνουμε σχεδόν τα ίδια πράγματα αλλά έχουμε εντελώς διαφορετικά γούστα. Δεν ήθελα να το χάσω αυτό. Να χάσω την παρέα του. Να χάσω εκείνον. Με καταλάβαινε όταν όλος ο υπόλοιπος κόσμος νόμιζε ότι ήμουν τρελή..

Ένιωθα περίεργα τριγύρω του. Ήμουν εκατό τις εκατό ο εαυτός μου. Μία νύχτα παρασυρθήκαμε και αυτό απλά έμπλεξε τα πράγματα. Ένιωθα τόσα πολλά για εκείνον. Αλλά ο φόβος να τον χάσω, ήταν πιο ισχυρός. Αυτό με κρατούσε πίσω. Αυτός ο φόβος με έκανε να μην παραδεχτώ ποτέ τα συναισθήματα μου. Ήμουν ερωτευμένη μαζί του. Αυτό δεν μπορούσα να το παραλείψω. Αν και το πάλευα, γιατί ήξερα ότι δεν με βλέπει έτσι.

"Claire; Συγνώμη.. Αλήθεια.. Εγώ... δεν ήθελα να σε πληγώσω. Απλά νιώθω ότι τα πράγματα δεν θα προχωρήσουν μεταξύ μας.." τα μάτια του ήταν πληγωμένα. Έμοιαζε με κουτάβι. Πως μπορούσες να κρατήσεις κακία σε ένα κουτάβι;
Χαμογέλασα αδύναμα.

"Ει, δεν πειράζει" του απάντησα. Έλεγα ψέματα. Με ενοχλούσε, αλλά δεν είχε σημασία. Μην είσαι εγωίστρια Claire. Εκείνος έχει σημασία, είπα στον εαυτό μου.


"Νομίζω ότι πρέπει να φύγεις." είπα αδύναμα. Ένιωθα ότι είχα χάσει την φωνή μου. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω σωστά.. Έπρεπε να τον διώξω.

"Claire.. μην το κάνεις αυτό.. Σε ξέρω πολύ καλά για να κρυφτείς τώρα."

"Shannon, σε παρακαλώ. Θα τα πούμε αύριο στο μπαρ. Εντάξει; Απλά θέλω να μείνω μόνη μου." επέμεινα. Θα κατέρρεα από στιγμή σε στιγμή και δεν ήθελα να είναι μπροστά. Το σώμα του ήταν άκαμπτο δεν ήθελε να με αφήσει έτσι. Το έκανε πιο δύσκολο!

"Είναι καλύτερο και για τους δύο μας. Διακινδυνεύσαμε ήδη αρκετά πράγματα, με αυτή την σχέση. Θέλω να κρατήσω ότι έχει μείνει.. Οπότε φύγε.. Στο ζητώ σαν χάρη." μουρμούρισα και με αυτό πήγα μέσα στο υπνοδωμάτιο μου. Δεν μπορούσα να τον έχω μπροστά μου και να δείχνω ότι δεν τρέχει τίποτα. Ήθελα χρόνο να συγκεντρώσω τα κατεστραμμένα μου κομμάτια για να μπορέσω να τον αντιμετωπίσω. Όχι εκείνη η στιγμή. Έπρεπε να βρω ξανά τον εαυτό μου.


Χρειαζόμουν χώρο για να αναπνεύσω και ήταν η πρώτη φορά που ήθελα να μείνω μακρυά από εκείνον.