You Can Be The Boss.

Μέρος Α'

Μόλις μπήκε μέσα στον χώρο, μερικά μάτια έπεσαν πάνω του, μαζί και τα δικά μου. Ήταν από τους πιο ωραίους άντρες που είχα δει ποτέ. Τα μάτια του ήταν εξεταστικά, κοιτούσε τριγύρω του σαν να έψαχνε κάτι.

Τότε με είδε. Καθόμουν στο μπαρ, κρατούσα το ποτό μου κοντά μου και τον κοιτούσα. Τα μάτια του είχαν την απόχρωση του λαμπερού καστανού κάτω από αυτόν τον φωτισμό. Το βλέμμα του είχε κολλήσει πάνω μου και άρχισε να κινείτε προς το μέρος μου. Το βήμα του αργό, σταθερό, στο πρόσωπο του είχε αποτυπωθεί ένα στραβό χαμόγελο. Η έκφραση του ήταν γεμάτη αυτοπεποίθηση.

Χαμογέλασα, περισσότερο στον εαυτό μου. Ήρθε δίπλα μου και παράγγειλε ένα ποτό. Προσπάθησα να μην τον κοιτάω. Δεν μιλούσε, το σώμα του ήταν στηριγμένο στον πάγκο και κοιτούσε τον μπάρμαν περιμένοντας.

"Λοιπόν, τι κάνει μια τόσο όμορφη κοπέλα σαν κι εσένα μόνη της σε ένα μπαρ;" η φωνή του ήταν μπάσα, είχε έναν πολύ αισθησιακό τόνο. Το βλέμμα του συνάντησε το δικό του. Πέρασα την γλώσσα μου πάνω από τα χείλη μου.

"Απολαμβάνει το ποτό της..." απάντησα και κοίταξα αλλού.

"Είναι κρίμα να το κάνει μόνη της.." μου έκλεισε το μάτι. Ήπια μία γουλιά από το ποτό μου και δεν του απάντησα.

"Επί την ευκαιρία.. Eίμαι ο Shannon."

"Ξέρω πολύ καλά ποιος είσαι." του απάντησα. Το βλέμμα μου ήταν πιο χαμηλό, ο τόνος της φωνής μου ήταν πιο βαθύς.

Δεν είπε κάτι. Χαμογέλασα. Έβγαλε από την τσέπη του ένα πακέτο με τσιγάρα και μου πρόσφερε ένα.
Δέχθηκα. Έφερα το τσιγάρο στα χείλη μου και μου το άναψε. Τράβηξα τον καπνό γεμίζοντας τα πνευμόνια μου. Η γλυκιά αίσθηση που μου έδινε..

"Ευχαριστώ." μουρμούρισα και το σώμα μου έγειρε προς το μέρος του.

"Πρέπει να φύγω." η φωνή του ήταν πιο χαμηλή από πριν. Έτεινε το χέρι του προς χειραψία, αν και δεν κατάλαβα την κίνηση. Πριν λίγο μου την έπεφτε και τώρα ήταν τυπικός;

Εκνευρισμένα κράτησα αδιάφορα το χέρι του. Εκείνη την στιγμή κατάλαβα γιατί το έκανε. Τράβηξα το χαρτάκι προσεκτικά και το έκλεισα μέσα στην παλάμη μου. Χωρίς να το κοιτάξω το έριξα μέσα στο τσαντάκι μου. Ο Shannon απομακρύνθηκε και εγώ απόλαυσα το υπόλοιπο τσιγάρο μου πριν φύγω από το μπαρ.



Μόλις έφτασα στο σπίτι μου, έβγαλα τα ψηλά μου τακούνια και το φόρεμα μου. Φόρεσα μία απλή, μαύρη, φαρδιά μπλούζα.

Το μυαλό μου έτρεχε στον Shannon. Τα γεμάτα χείλη του, το προκλητικό του βλέμμα, το γυμνασμένο του σώμα. Ένιωσα όλο το σώμα μου να ανατριχιάζει και έφερα τα δάχτυλα μου χαμηλά πάνω από το εσώρουχο μου. Να πάρει η οργή. Όλο αυτό είναι λάθος. Είναι διάσημος.. Δεν θέλω να γίνω ένα ανόητο groupie. Αλλά και πάλι. Να περάσεις καλά για μία νύχτα, δεν είναι και τόσο κακό...

Κανένα συναίσθημα. Απλά μία νύχτα. Και δεν χρειάζεται να μάθει ποια είμαι..

Άρπαξα το τσαντάκι μου και έβγαλα έξω τα τσιγάρα μου. Έβαλα γρήγορα ένα στο στόμα μου με την ελπίδα να με ηρεμήσει. Το χαρτάκι που μου είχε δώσει έπεσε στο πάτωμα. Μπορεί να μην ήταν τίποτα.. Στερέωσα το τσιγάρο στο στόμα μου και άνοιξα προσεκτικά το κομμάτι χαρτί. Είχε ένα νούμερο μέσα. Αυτό ήταν λάθος..

Περπάτησα πάνω κάτω με το κινητό μου και το νούμερο του στα χέρια μου, προσπαθώντας να αποφασίσω τι θα κάνω.

"Ποιόν κοροϊδεύω;" είπα στον εαυτό μου και πληκτρολόγησα το νούμερο. Μετά από μερικούς χτύπους ακούστηκε η φωνή του.

"Παρακαλώ;"

"Shannon; Είμαι η κοπέλα που γνώρισες σήμερα.." ο τόνος μου ήταν λίγο νευρικός.

"Ξέρω πολύ καλά ποια είσαι.."ήταν η ίδια ατάκα που του είχα πει εγώ πριν λίγες ώρες. "Πώς είσαι;" η φωνή του ήταν ευγενική. Παίξ'το σωστά. είπα στον εαυτό μου.

"Ας αφήσουμε την ψιλοκουβέντα, κύριε Leto" του είπα το ξενοδοχείο και το όνομα. "Σε δύο ώρες. Μην με κάνετε να ξεκινήσω μόνη μου." με αυτό έκλεισα το τηλέφωνο.

Άρχισα να ετοιμάζομαι. Έκανα ένα ντουζ, έστρωσα τα μακρυά ξανθά μου μαλλιά και ντύθηκα κατάλληλα. Φόρεσα αισθησιακά μαύρα εσώρουχα που κάλυπταν τα απαραίτητα. Ψηλές κάλτσες που ήταν στερεωμένες στην θέση τους με ένα ζευγάρι ζαρτιέρες. Πάνω από αυτό ένα δαντελένιο φόρεμα. Ένα ζευγάρι μαύρες γόβες. Τόνισα τα σαρκώδη χείλη μου με ένα κατακόκκινο κραγιόν και έβαλα λίγο eye-liner για να κάνω πιο έντονα τα γαλάζια μου μάτια. Τύλιξα το σώμα μου με μία μαύρη καπαρντίνα.

Τσέκαρα τον εαυτό ακόμα μία φορά στον καθρέφτη πριν ξεκινήσω.

Μόλις έφτασα στο ξενοδοχείο έδωσα το όνομα και ζήτησα δωμάτιο. Μου έδωσαν το κλειδί και ανέβηκα αμέσως. Έβγαλα το παλτό μου αργά και κρέμασα στην κρεμάστρα. Το δωμάτιο ήταν πανέμορφο. Ένα μεγάλο υπέρδιπλο κρεβάτι στην μέση του δωματίου. Φαινόταν αρκετά άνετο.
Προχώρησα προ στο τηλέφωνο και κάλεσα την ρεσεψιόν ζητώντας ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί με δύο ποτήρια.

Σε δέκα λεπτά η παραγγελία μου ήταν εκεί. Έβαλα ένα ποτήρι κρασί και άναψα ακόμα ένα τσιγάρο.

Κάποια στιγμή άρχισα να πιστεύω ότι δεν θα έρθει, ένας χαμηλός χτύπος στην πόρτα με έβγαλε από της σκέψεις μου και πήγα γρήγορα να ανοίξω.

H πόρτα άνοιξε και ο Shannon εμφανίστηκε μπροστά μου. Φορούσε ένα μαύρο μακρύ και μία μαύρη μπλούζα. Ένα ζευγάρι σκούρα μαύρα γυαλιά κάλυπταν τα μάτια του, αλλά και πάλι ένιωθα το βλέμμα του να με γδύνει κυριολεκτικά.  Ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει γρήγορα καθώς πλησίασε προς το μέρος μου. Πήγα προς τα πίσω για να τον αφήσω να περάσει, αλλά εκείνος με έσπρωξε ελαφρά πάνω στον τοίχο. Με το πόδι του έκλεισε την πόρτα και μετά τα μάτια

Τα χέρια του κρατούσαν σταθερή την μέση μου και ήδη όλο μου το σώμα είχε ηλεκτριστεί.

"Ας αφήσουμε την ψιλοκουβέντα, κύριε Leto;" δεν ήξερα τι να του απαντήσω. Τα χείλη του κόλλησαν πάνω στα δικά μου πεινασμένα. Ανταποκρίθηκα αμέσως στο φιλί του.

"Θα περάσουμε καλά, εμείς οι δύο..." ψιθύρισε στα χείλη μου και ήμουν απόλυτα σίγουρη για αυτό.

Συνεχίζεται...