Σχέση σημαίνει συνάντηση, σημαίνει έκπληξη ,σημαίνει γέννα συναισθήματος, πώς να οργανώσεις τα συναισθήματα...
Χρόνης Μίσσιος.
Just Drive You Insane
"Ει μικρή, ξάπλωσε. Όλα θα πάνε καλά." άκουσα μία μπάσα φωνή. Σήκωσα το βλέμμα μου και είδα τον Shannon να στέκεται από πάνω μου. Ένα αχνό χαμόγελο είχε σχηματιστεί στα χείλη του. Δεν μπορούσα να αναγνωρίσω τον χώρο.
"Που βρίσκομαι;" η φωνή μου ήταν βραχνή. Τώρα μπορούσα να δω καθαρά. Ο χώρος μου θύμιζε δωμάτιο νοσοκομείου. Ο Shannon τράβηξε μία καρέκλα και την έφερε πιο κοντά μου. Με κοίταξε στα μάτια, το βλέμμα του ήταν σοβαρό, με τρόμαζε λίγο. Κοίταξε νευρικά προς άλλη κατεύθυνση και μετά πάλι εμένα, μπορούσε κανείς να δει ότι ήταν θυμωμένος.
"Αν το ξανακάνεις αυτό..." αναστέναξε "μπορείς να μου πεις τι στο διάολο είχες μέσα στο κεφάλι σου;" προσπάθησα να αγνοήσω το βλέμμα του.
"Ellie, είσαι στο νοσοκομείο. Ήρθαμε στο ΛΑ χθες και η Vicky μας είπε ότι είχες εξαφανιστεί. Πραγματικά ξέρεις πως να τρελαίνεις τον κόσμο με τις βλακείες σου...." είπε και πήρε μία ανάσα. "Σε βρήκε ο Jared στο πάρκο. Δεν είχες τις αισθήσεις σου και σε έφερε αμέσως στο νοσοκομείο. Ανέβασες πυρετό... Από τότε κοιμόσουν." τον κοίταξα μπερδεμένα. Ένιωθα μερικές τύψεις για το ότι τους ανησύχησα, αλλά ακόμα η αίσθηση της προδοσίας... Με σκότωνε. Αναρωτήθηκα αν ήταν και ο Jared εδώ. Η καρδιά μου χτύπησε δυνατά στην σκέψη. Άκουσα έναν περίεργο ήχο από το μηχάνημα δίπλα μου. Κοίταξα προς το μέρος του μηχανήματος.
"Έχω και αυτό το πράγμα όπου δείχνει τους χτύπους της καρδιάς μου; Πόσο τέλειο!" είπα ενθουσιασμένα αλλάζοντας τον ειρμό της σκέψης μου. Κοίταξα τον Shannon τα μάτια του είχαν ανοίξει διάπλατα.
"Είσαι απίστευτη" είπε και γέλασε. Τον κοίταξα προσβεβλημένα.
"Με πληγώνεις" μουρμούρισα και ακολούθησα το παράδειγμα του.
"Συγνώμη." πρόφερα αργά καθώς κοίταξα τα καστανοπράσινα μάτια του. Αγαπούσα τόσο πολύ τον Shannon. Ήταν ο αδερφός που ποτέ δεν είχα. Η αλήθεια είναι ότι γενικά η οικογένεια μου ήταν ένα μαύρο χάλι. Έχασα τους γονείς μου σε μικρή ηλικία και έμενα με την θεία μου. Δεν είχε άλλα παιδιά και έτσι δεν είχε τόσο ενεργό αυτό που λέμε το μητρικό ένστικτο. Παρόλα αυτά ήθελε πάντα το καλό μου. Με βοηθούσε, με στήριζε στις πιο δύσκολες στιγμές μου αν και πάντα ήταν πολύ απόμακρη. Με μεγάλωσε με την ιδέα ότι η δουλειά είναι το παν, για να πετύχεις στην ζωή σου. Κανένας δεν θα σου τα φέρει στο πιάτο. Κανένας δεν θα γίνει ποτέ ο υπηρέτης σου. Αν πρέπει να κάνεις κάτι, πρέπει να το κάνεις μόνος σου. Έτσι και έκανα.
Έβαλα σαν σκοπό της ζωής μου να πετύχω στον επαγγελματικό μου τομέα. Πάντα διασκέδαζα, με κάθε τίμημα, επαναστατούσα έχοντας αυτοκαταστροφικές τάσεις. Ήμουν πάντα μόνη μου. Ποτέ αυτό δεν αποτέλεσε πρόβλημα στην ζωή μου. Η σεξουαλική μου ζωή ήταν ενεργή, είχα αρκετούς φίλους από τους κοινωνικούς μου χώρους αλλά ποτέ δεν είχα κάτι για το οποίο ήμουν ευτυχισμένη ή περήφανη ή δεν ξέρω και εγώ. Για εμένα το παν ήταν η δουλειά, μέχρι που δούλεψα για τους MCR, ήμουν παιδική φίλη με τον Gerard και τον Mikey κι τα πράγματα ήταν ήρεμα. Ακόμα και με τους παιδικούς μου φίλους στο πλευρό, πάνα μου έλειπε κάτι.
Αυτό το κάτι το βρήκα στον Jared. Τον αγαπούσα, ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμένα. Δεν ήμουν σίγουρη για εκείνον. Δεν ξέρω πως νιώθει. Όσο και να τον αγαπάω, εκείνος μπορεί απλά να με έχει για να παίξει.
"Συγνώμη." πρόφερα αργά καθώς κοίταξα τα καστανοπράσινα μάτια του. Αγαπούσα τόσο πολύ τον Shannon. Ήταν ο αδερφός που ποτέ δεν είχα. Η αλήθεια είναι ότι γενικά η οικογένεια μου ήταν ένα μαύρο χάλι. Έχασα τους γονείς μου σε μικρή ηλικία και έμενα με την θεία μου. Δεν είχε άλλα παιδιά και έτσι δεν είχε τόσο ενεργό αυτό που λέμε το μητρικό ένστικτο. Παρόλα αυτά ήθελε πάντα το καλό μου. Με βοηθούσε, με στήριζε στις πιο δύσκολες στιγμές μου αν και πάντα ήταν πολύ απόμακρη. Με μεγάλωσε με την ιδέα ότι η δουλειά είναι το παν, για να πετύχεις στην ζωή σου. Κανένας δεν θα σου τα φέρει στο πιάτο. Κανένας δεν θα γίνει ποτέ ο υπηρέτης σου. Αν πρέπει να κάνεις κάτι, πρέπει να το κάνεις μόνος σου. Έτσι και έκανα.
Έβαλα σαν σκοπό της ζωής μου να πετύχω στον επαγγελματικό μου τομέα. Πάντα διασκέδαζα, με κάθε τίμημα, επαναστατούσα έχοντας αυτοκαταστροφικές τάσεις. Ήμουν πάντα μόνη μου. Ποτέ αυτό δεν αποτέλεσε πρόβλημα στην ζωή μου. Η σεξουαλική μου ζωή ήταν ενεργή, είχα αρκετούς φίλους από τους κοινωνικούς μου χώρους αλλά ποτέ δεν είχα κάτι για το οποίο ήμουν ευτυχισμένη ή περήφανη ή δεν ξέρω και εγώ. Για εμένα το παν ήταν η δουλειά, μέχρι που δούλεψα για τους MCR, ήμουν παιδική φίλη με τον Gerard και τον Mikey κι τα πράγματα ήταν ήρεμα. Ακόμα και με τους παιδικούς μου φίλους στο πλευρό, πάνα μου έλειπε κάτι.
Αυτό το κάτι το βρήκα στον Jared. Τον αγαπούσα, ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμένα. Δεν ήμουν σίγουρη για εκείνον. Δεν ξέρω πως νιώθει. Όσο και να τον αγαπάω, εκείνος μπορεί απλά να με έχει για να παίξει.
Η βόλτα μου με βοήθησε πολύ. Σκέφτηκα όλα αυτά τα συναισθήματα. Αναλογίστηκα το πως θα ένιωθα αν τον έχανα. Προσπάθησα να σκεφτώ λογικά, μπορεί να μην είχε γίνει και τίποτα, θα έπρεπε να τον εμπιστευτώ; Τόσους μήνες δεν μου είχε δείξει κανένα σημάδι ότι θα με απατήσει, εξάλλου η εμπιστοσύνη είναι το παν σε μία σχέση. Ο άνθρωπος είναι ευτυχισμένος σε μία σχέση ελευθερίας. Δεν θέλω να φερθώ απερίσκεπτα και να τον χάσω, τον αγαπάω πολύ. Αλλά η εικόνα του με άλλη γυναίκα.. με σκοτώνει. Οι θολές μου αναμνήσεις με ταξίδεψαν στους καιρούς που ο Jared έβγαινε με εκείνη την κοπέλα.. την Irene.
Θυμάμαι τόσο καθαρά τα συναισθήματα μου, ζήλευα. Όλα ήταν πολύ δυνατά. Με πονούσε.
Από την άλλη σκέφτηκα γιατί είμαι μαζί του. Με κάνει να νιώθω ζωντανή.
Κάθε δευτερόλεπτο της ημέρας, κάθε ανησυχία μου, εξαφανίζονταν μόλις κοίταζα μέσα στα μάτια του. Δεν μπορούσα να τον χάσω.
Ήθελα να είμαι μαζί του, αλλά δεν ξέρω πως νιώθει εκείνος. Μπορεί να ήθελε να με παρατήσει, να σκόπευε να με αφήσει τώρα που θα ήταν στο tour, ώστε να είναι πιο εύκολο να με ξεχάσει. Μπορεί αυτή η κοπέλα να ήταν η επόμενη που θα με αντικαταστήσει.
Ήθελα χρόνο. Χρόνο για να σκεφτώ, για να ξεκαθαρίσω το μυαλό μου. Ίσως ήθελα να του δώσω λίγο χρόνο να δω τι θα κάνει. Αν θα με αφήσει, αν θα ενδιαφερθεί.
Είμαι ακόμα πληγωμένη, αλλά δεν μπορώ να αφήσω τα συναισθήματα μου να θολώσουν την κρίση μου. Δεν μπορείς να οργανώσεις τα συναισθήματα, αλλά μπορείς να κάνεις μία προσπάθεια για να τα ελέγξεις ή να τα κρύψεις. Αυτό που ένιωθα με σιγουριά ήταν αμφιβολία. Αμφιβολία για όλη την σχέση μου με τον Jared. Είναι αληθινή; Είμαι έτοιμη να ρισκάρω να πληγωθώ για αυτόν;
Είμαι τόσο μπερδεμένη. Τον αγαπάω αλλά δεν μπορούσα έτσι απλά να του δώσω την δυνατότητα να με διαλύσει. Μπορεί να μην είμαι αρκετά καλή για εκείνον.
Τόσο μπερδεμένη, τόσο προδομένη.
Η καλύτερη λύση ήταν να τον αφήσω, θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτόν; Δεν νομίζω, αλλά θα ήταν το καλύτερο για εκείνον. Δεν μου άρεσε αυτή η αίσθηση να περιορίζεις κάποιον. Για αυτό έπρεπε να τον αφήσω. Αν αγαπάς κάτι, άστο να φύγει, αν γυρίσει πίσω είναι δικό σου. Αν όχι δεν ήταν ποτέ.
"Τι σκέφτεσαι;" η φωνή του Shannon ήταν ήρεμη. Με κοίταξε και στα μάτια και νόμιζα ότι μπορούσε να διαβάσει κάθε μου σκέψη. Αναστέναξα ελαφρά και δεν απάντησα.
"Ellie, πραγματικά δεν έγινε τίποτα"
"Δεν θέλω να το συζητήσω."
"Μην κάνεις σαν μωρό!"
"Είπα ότι δεν θέλω να τον συζητήσω." δεν είπαμε κάτι άλλο. Καθίσαμε σιωπηλά μέσα στο δωμάτιο, αυτό ήταν αρκετό για εμένα. Δεν ήθελα να τον ακούσω να δικαιολογεί τον αδερφό του. Απλά με πονούσε πιο πολύ.
"Είναι εδώ ο Jared;" ρώτησα σιγά. Δεν ήθελα δείξω ότι με νοιάζει.
"Ναι" το μηχάνημα έδειξε τους παλμούς μου να ανεβαίνουν. Δεν μπορούσα να αποκρυπτογραφήσω το βλέμμα του. Μετά από λίγο άρχισε πάλι να μιλάει:
"Θυμάμαι, όταν σε έφερα πρώτη φορά στο σπίτι. Τότε που παίξαμε το θάρρος ή αλήθεια. Θυμάσαι;"
με ξάφνιασε αυτή η αναδρομή, γέλασα ελαφρά και μάγουλα μου βάφτηκαν κόκκινα. "Θα το πάρω ως ναι." είπε και γέλασε και εκείνος. "Όταν σε γύρισε ο Jared στο σπίτι σου, νόμιζε ότι είχε ελπίδες. Δεν ήθελε να μπλεχτεί μεταξύ μας, νόμιζε ότι είμαστε κάτι παραπάνω. Ellie, μπορεί να έγιναν πράγματα μεταξύ μας, αλλά ποτέ δεν πρόκειται να σε κοιτάξω με τον τρόπο που σε κοιτάει ο Jared. Είναι χαρούμενος. Κάνεις τον αδερφό μου χαρούμενο μόνο που είσαι στον χώρο. Πίστεψε αν είμαι σε κάτι πολύ καλός, είναι στο να διαβάζω τον Jared. Τον έχω μεγαλώσει τον μικρό πάρα την ασήμαντη ηλικιακή διαφορά μας. Είναι ο μικρός μου αδερφός. Είναι σημαντικός για εμένα και το μόνο που σου ζητάω είναι να μην τον πληγώσεις. Καταλαβαίνω πώς νιώθεις. Καταλαβαίνω καλύτερα από ότι νομίζεις, αλλά και εκείνος έχει περάσει πολλά. Μην τον καταδικάσεις για ένα λάθος που δεν έκανε."
Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα από το σοκ. Δεν είχα μιλήσει ποτέ με τον Shannon για την σχέση μου με τον Jared. Ποτέ δεν είχα το κουράγιο.
"Shannon... εγώ.." η φωνή μου ήταν ακόμα αδύναμη. Καθάρισα τον λαιμό μου πριν ξαναμιλήσω. "Φοβάμαι. Και σήμερα όλο αυτό θα τελειώσει. Είμαι μισό χρόνο με τον αδερφό σου. Μισό γαμημένο χρόνο και δεν μου έχει πει ούτε μία φορά πώς νιώθει! Θέλω να πω, το ξέρω ότι είναι χάλια λόγος αλλά δεν μπορώ να ζήσω ξανά αυτό που έζησα με την Irene, τον εμπιστεύομαι αλλά με τρελαίνει η ιδέα με άλλη!. Ούτε εσύ ούτε κανένας δεν μπορεί να μου πει ότι δεν έχει κάνει τίποτα με καμία αυτούς τους μήνες στην περιοδεία! Δεν ξέρω... θέλω απλά χρόνο.. Είμαι μπερδεμένη." δεν είχα καταλάβει ότι όση ώρα μιλούσα δάκρυα είχαν ξεφύγει από τα μάτια μου.
"Δεν πρόκειται να το συζητήσεις αυτό μαζί μου. Δεν είναι δική μου δουλειά..." μουρμούρησε.
"Σ' ευχαριστώ." του απάντησα και χαμογέλασα αμυδρά.
"Ό,τι είναι καλύτερο και για τους δυο σας. Πάω στην καφετέρια.. Μπορείς να μείνεις μόνη σου για 10 λεπτά;"
"Θα αντέξω.." μου χαμογέλασε και βγήκε έξω. Τι κι αν μου έλεγε τα ίδια; Αν έμενα μαζί του; Τον αγαπώ που να πάρει η οργή.
Ένα χτύπημα στην πόρτα διέκοψε τις σκέψεις μου.
"Παρακαλώ;" είπα και σκούπισα γρήγορα τα δάκρυα μου.
"Μπορώ;" η γλυκιά του φωνή... ένιωθα την καρδιά μου να πεταρίζει και χάρις αυτής της χαζομάρας δίπλα μου μπορούσα να την δω κιόλας.
"Έλα" μόλις είδα τα γαλάζια του μάτια, ξέχασα τα πάντα. Κάθε ανησυχία που είχα νωρίτερα εξαφανίστηκε. Περπάτησε αργά και κάθισε δίπλα μου, έκανα χώρο στο κρεβάτι για να βολευτεί καλύτερα.
"Την επόμενη φορά που θα κάνεις κάτι τέτοιο.. Θα τιμωρηθείς." είπε με φωνή όλο νόημα. Δεν του απάντησα. Τα μάτια του κοιτούσαν βαθιά μέσα στα δικά μου, ένιωθα ότι διάβαζε την ψυχή μου. Αν είχα στην τελική. Τώρα που ήταν κοντά μου μπορούσα να διακρίνω τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια του, ήταν κουρασμένος. Άγγιξα απαλά εκείνο το σημείο και μετά άρχισα να χαϊδεύω γλυκά το πρόσωπο του. Έκλεισε τα μάτια του, ήταν παρεδωμένος στο άγγιγμα μου. Ένιωθα καλά. Ήταν όλα τόσο σωστά. Μπορούσα να μείνω εκεί για πάντα; Προφανώς και όχι.
"Μου έλειψες." ψιθύρισε. Μην ξεχνάς τι ήθελες να του πεις.. μουρμούρησε αυτή η καταραμένη μικρή φωνή μέσα στο μυαλό μου. Απομάκρυνα το χέρι μου και άνοιξε τα μάτια του αργά για να με ξανακοιτάξει. Ένα κουρασμένο χαμόγελο είχε σχηματιστεί στα χείλη του.
"Χρειάζεσαι ύπνο" του είπα σιγά. Τα δάχτυλα του τυλίχτηκαν γύρω από το χέρι μου. Η αίσθηση είναι μοναδική.
"Θα κοιμηθώ.. τώρα που ξέρω ότι είσαι καλά." γιατί έπρεπε να μου το κάνει αυτό;
"Ellie, πρέπει να σου πω κάτι.." μουρμούρησε.
"Και εγώ" μάζεψα όλη την αποφασιστικότητα μου, σε πρόδωσε είπα στον εαυτό μου και τον κοίταξα στα μάτια.
"Εσύ πρώτη." χαμογέλασε ξανά αλλά αυτή την φορά το χαμόγελο του ήταν πιο μεγάλο. Τα γαλάζια του μάτια μου θύμιζαν κουτάβι. Τόσο όμορφος..
"Εντάξει λοιπόν, Jared.. θέλω να χωρίσουμε" η ένταση της φωνής μου ήταν τόσο σιγανή που ούτε και εγώ δεν το άκουσα. Αλλά εκείνος το άκουσε. Τα μάτια του ήταν σοκαρισμένα. Το πρόσωπο του ήταν έδειχνε εκνευρισμό.
"Τι;"
"Jared, είδα την φωτογραφεία. Ξέρω τι έκανες με εκείνη την κοπέλα, δεν θέλει και πολύ μυαλό. Απλά σε απελευθερώνω για να ευχαριστηθείς τα groupies σου." Κάθε λέξη ήταν τόσο σκληρή που με πονούσε που την έλεγα.
"Είσαι σίγουρη ότι είναι αυτό που θέλεις;" η φωνή του ήταν σκληρή.
"Νομίζω.. ναι." είπα ο τόνος του με είχε τρομάξει για να είμαι ειλικρινής.
"Όχι, νομίζω. Αν είναι να με χωρίζεις για κάτι που δεν έχει βάση και ουσία τότε σημαίνει ότι δεν με εμπιστεύεσαι."
"Σε εμπιστεύομαι." είπα αδύναμα.
"Ellie, δεν καταλαβαίνεις." σηκώθηκε από το κρεβάτι και περπάτησε πάνω-κάτω στο δωμάτιο.
"Εξήγησε μου λοιπόν!" είπα πιο δυνατά από ότι έπρεπε, "εξήγησε μου Jared, γιατί θέλω πολύ να ακούσω!" και το είχα χάσει. Όλη αυτή η ήρεμη συζήτηση που ήθελα να έχω μαζί του είχε καταστραφεί, κάθε όρεξη για ηρεμία είχε καταστραφεί.
"Αλλά σε παρακαλώ μην μου δώσεις λεπτομέρειες για πώς πήδηξες αυτή την τύπισσα. Δεν ξέρω πόση ανοχή έχω.."
"Δεν πήγα με καμία" είπε γρήγορα.
"Αλήθεια; Και μπαίνεις συνέχεια στα εξώφυλλα των περιοδικών."
"Το ότι είδες ένα γαμημένο εξώφυλλο ενός κατεστραμμένου περιοδικού που ψάχνει αφορμή για να πουλήσει δεν είναι πηγή πληροφόρησης." η φωνή του ήταν απότομη. Δεν σου έδινε περιθώριο αντιπαράθεσης, δεν τον είχα ξαναδεί έτσι. Θα μπορούσα να πω ότι ήταν τρομακτικός.
"Δεν σήκωνες το κινητό σου!" του πέταξα. Αναστέναξε και πήγε προς την πόρτα.
"Ωραία φύγε. Αυτό σε κάνει δειλό Leto." του φώναξα, δεν έκανε βήμα. Με κοίταξε και χαμογέλασε ειρωνικά. Είχα ανασηκωθεί στο κρεβάτι μου. Το μηχάνημα δίπλα μου έδειχνε τους χτύπους μου να αυξάνονται και τα δάκρυα μου έκαναν την εμφάνισή τους ξανά. Εκείνος, έκλεισε την πόρτα αργά και την κλείδωσε. Μετά ήρθε πάλι προς το μέρος μου.
Μαζεύτηκα στο κρεβάτι μου καθώς τοποθέτησε το ένα χέρι στο προσκέφαλο και το άλλο το ακούμπησε στο κρεβάτι μου. Δεν είχα έξοδο διαφυγής. Έφερε το πρόσωπο του πολύ κοντά στο δικό μου. Τα μάτια του, κουρασμένα και θυμωμένα και το ειρωνικό του χαμόγελο αποτυπωμένο στα χείλη του.
"Θα σου πω πώς έχουν τα πράγματα." ξεκίνησε. Η φωνή του ένας ψίθυρος.
"Είμαι ο Jared Leto. Ξέρω πολύ καλά τι κάνω και ποιος είμαι, τα μυαλά μου τα έχω μέσα στο κεφάλι μου. Βλέπεις, μπορώ να έχω όποια γκόμενα θέλω στο κρεβάτι μου αλλά εγώ διάλεξα εσένα. Δεν στο λέω για να νιώσεις κολακευμένη, αν και θα έπρεπε, στο λέω γιατί είναι η αλήθεια." ο τόνος του ήταν σαρκαστικός, μπορούσα να πω ότι με εκνεύριζε.
"Δεν θέλω καμία, αλλά θέλω εσένα. Και προφανώς παρά τους τόσους μήνες μαζί δεν με εμπιστεύεσαι." τώρα ήταν σοβαρός.
"Αυτό δεν είναι λόγος για να μην με απατήσεις Leto." είπα όσο πιο σκληρά μπορούσα.
"Είναι και δεν το έκανα!" ο εκνευρισμός του επέστρεψε.
"Δεν ξέρω.." η αμφιβολία.
"Ellie, δεν με καταλαβαίνεις." επανέλαβε.
"Εξήγησε μου που να με πάρει-" τα δάκρυα μου εμπόδιζαν την όραση μου.
"Σ'αγαπάω!" φώναζε και απομακρύνθηκε. Ένοιωθα σαν μην μπορούσα να πω τίποτα άλλο καθώς η φωνή μου είχε χαθεί.
"Μην με διακόπτεις! Τι;"
"Χαζή ή κουφή είσαι;" είπε ειρωνικά. Πριν λίγα λεπτά θα με ενοχλούσαν αυτοί οι χαρακτηρισμοί, πριν από λίγες μέρες θα καταλήγαμε να πειράζουμε ο ένας τον άλλον. Αλλά όχι τώρα. Με αγαπούσε.. Το είχε πει. Το είχε πει επιτέλους.
"Μην το λες αν δεν το εννοείς.." ψιθύρισα
"Είμαι εδώ!" είπε και άπλωσε τα χέρια του. "Είμαι εδώ και παλεύω για κάτι που θεωρώ σημαντικό για κάτι που δεν μπορώ να ζήσω χωρίς και εσύ μου λες αυτό;" ήρθε πάλι κοντά μου και στηρίχτηκε όπως πριν. Απέφυγα να τον κοιτάξω στα μάτια. "Κοίτα με!" απέτησε. Δειλά τα βλέμμα μου συνάντησε το δικό του. Δεν ήθελα να τον χάσω. "Σε μισώ για αυτό το συναίσθημα. Με έκανες να αγαπήσω ξανά μετά από τόσα χρόνια και θέλεις να με αφήσεις. Σε μισώ για αυτό." μουρμούρησε και τα γαλάζια του μάτια κοιτούσαν επίμονα μέσα στα δικά μου. Τον είχα πληγώσει, έβλεπες στα μάτια του ότι ήταν έτοιμος να δακρύσει.
"Μην ανησυχείς, γιατί σε μισώ για τον ακριβώς ίδιο λόγο." είπα και τράβηξα την μπλούζα του φέρνοντας τα χείλη του πάνω στα δικά μου. Το φιλί μας ήταν δυνατό, δάγκωσα μερικές φορές το κάτω χείλος του και οι γλώσσες μας μπλέχτηκαν σε έναν ξέφρενο χορό.
"Σε μισώ." μουρμούρισα ακόμα μία φορά και παραδόθηκα στο άγγιγμα του.
"Νομίζω ότι πρέπει να πάρω εξιτήριο." βολεύτηκα καλύτερα στην αγκαλιά του και τα μάτια μου έκλεισαν, ο χτύπος της καρδιάς του με ηρεμούσε.
"Καλή ιδέα, τα κρεβάτια εδώ δεν είναι τόσο βολικά."
"Ήρεμα τίγρη δεν θα γλιτώσεις τόσο εύκολα." αναστέναξε και γέλασε σιγά. Μου είχε λείψει αυτός ο ήχος. Χαμογέλασα σκεπτόμενη ότι η μεγάλη καταιγίδα είχε περάσει. Δεν μπορείς να έχεις ουράνιο τόξο χωρίς την βροχή λένε.
"Στην φωτογραφεία ήταν η Irene.." είπε και η φωνή του ήταν σοβαρή τώρα. Περίμενα να ακούσω την συνέχεια. "Βρεθήκαμε στο ίδιο μπαρ, ήταν μεθυσμένη και ήθελε να μου μιλήσει.. Άρχισε να με απειλεί και να μου λέει βλακείες, αλλά ήταν όλα ασυναρτησίες. Πήγα τόσο κοντά της γιατί εκνευρίστηκα, της είπα ότι δεν την φοβάμαι και να κάνει ότι θέλει, άρχισε να κάνει σαν υστερική και απλά σηκώθηκα και έφυγα. Ακόμα δεν απάντησα στο μήνυμα γιατί ήθελα να με χάσεις για να σου κάνω έκπληξη."
"Αχα.." αυτή η άβολη στιγμή όταν κάνεις πολύ μεγάλο σαματά για το τίποτα.
"Απλά να μην βγάζεις γρήγορα συμπεράσματα και ζητώ την εμπιστοσύνη σου."
"Συγνώμη." ήταν το μόνο που είπα.
"Δεν πειράζει.." άκουγα το χαμόγελο στην φωνή του.
"Jared, θέλω να σου ζητήσω κάτι." μουρμούρισα.
"Ό,τι θέλεις."
"Θέλω χρόνο, θέλω να μείνω μερικές μέρες μόνη μου για να σκεφτώ." δεν ήθελα να δω την έκφραση του.
"Αύριο φεύγω.. και μπορούμε να μιλάμε με μηνύματα. Αυτό αρκεί;"
"Δεν ξέρω.. Αλλά ξεκινήσει μόλις πας για περιοδεία πάλι."
"Αυτό είναι συμφωνία;"
"Εντάξει.." είπα και χαμογέλασα. Ένιωσα μερικές ενοχές αλλά θα τα έβαζα με τον εαυτό μου αργότερα, τώρα ήθελα να μείνω στην αγκαλιά του άντρα που αγαπούσα.
"Σ'αγαπώ." είπα και τα μάτια μου σφραγίστηκαν ταξιδεύοντας με στην ονειρούπολη.
"Τι σκέφτεσαι;" η φωνή του Shannon ήταν ήρεμη. Με κοίταξε και στα μάτια και νόμιζα ότι μπορούσε να διαβάσει κάθε μου σκέψη. Αναστέναξα ελαφρά και δεν απάντησα.
"Ellie, πραγματικά δεν έγινε τίποτα"
"Δεν θέλω να το συζητήσω."
"Μην κάνεις σαν μωρό!"
"Είπα ότι δεν θέλω να τον συζητήσω." δεν είπαμε κάτι άλλο. Καθίσαμε σιωπηλά μέσα στο δωμάτιο, αυτό ήταν αρκετό για εμένα. Δεν ήθελα να τον ακούσω να δικαιολογεί τον αδερφό του. Απλά με πονούσε πιο πολύ.
"Είναι εδώ ο Jared;" ρώτησα σιγά. Δεν ήθελα δείξω ότι με νοιάζει.
"Ναι" το μηχάνημα έδειξε τους παλμούς μου να ανεβαίνουν. Δεν μπορούσα να αποκρυπτογραφήσω το βλέμμα του. Μετά από λίγο άρχισε πάλι να μιλάει:
"Θυμάμαι, όταν σε έφερα πρώτη φορά στο σπίτι. Τότε που παίξαμε το θάρρος ή αλήθεια. Θυμάσαι;"
με ξάφνιασε αυτή η αναδρομή, γέλασα ελαφρά και μάγουλα μου βάφτηκαν κόκκινα. "Θα το πάρω ως ναι." είπε και γέλασε και εκείνος. "Όταν σε γύρισε ο Jared στο σπίτι σου, νόμιζε ότι είχε ελπίδες. Δεν ήθελε να μπλεχτεί μεταξύ μας, νόμιζε ότι είμαστε κάτι παραπάνω. Ellie, μπορεί να έγιναν πράγματα μεταξύ μας, αλλά ποτέ δεν πρόκειται να σε κοιτάξω με τον τρόπο που σε κοιτάει ο Jared. Είναι χαρούμενος. Κάνεις τον αδερφό μου χαρούμενο μόνο που είσαι στον χώρο. Πίστεψε αν είμαι σε κάτι πολύ καλός, είναι στο να διαβάζω τον Jared. Τον έχω μεγαλώσει τον μικρό πάρα την ασήμαντη ηλικιακή διαφορά μας. Είναι ο μικρός μου αδερφός. Είναι σημαντικός για εμένα και το μόνο που σου ζητάω είναι να μην τον πληγώσεις. Καταλαβαίνω πώς νιώθεις. Καταλαβαίνω καλύτερα από ότι νομίζεις, αλλά και εκείνος έχει περάσει πολλά. Μην τον καταδικάσεις για ένα λάθος που δεν έκανε."
Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα από το σοκ. Δεν είχα μιλήσει ποτέ με τον Shannon για την σχέση μου με τον Jared. Ποτέ δεν είχα το κουράγιο.
"Shannon... εγώ.." η φωνή μου ήταν ακόμα αδύναμη. Καθάρισα τον λαιμό μου πριν ξαναμιλήσω. "Φοβάμαι. Και σήμερα όλο αυτό θα τελειώσει. Είμαι μισό χρόνο με τον αδερφό σου. Μισό γαμημένο χρόνο και δεν μου έχει πει ούτε μία φορά πώς νιώθει! Θέλω να πω, το ξέρω ότι είναι χάλια λόγος αλλά δεν μπορώ να ζήσω ξανά αυτό που έζησα με την Irene, τον εμπιστεύομαι αλλά με τρελαίνει η ιδέα με άλλη!. Ούτε εσύ ούτε κανένας δεν μπορεί να μου πει ότι δεν έχει κάνει τίποτα με καμία αυτούς τους μήνες στην περιοδεία! Δεν ξέρω... θέλω απλά χρόνο.. Είμαι μπερδεμένη." δεν είχα καταλάβει ότι όση ώρα μιλούσα δάκρυα είχαν ξεφύγει από τα μάτια μου.
"Δεν πρόκειται να το συζητήσεις αυτό μαζί μου. Δεν είναι δική μου δουλειά..." μουρμούρησε.
"Σ' ευχαριστώ." του απάντησα και χαμογέλασα αμυδρά.
"Ό,τι είναι καλύτερο και για τους δυο σας. Πάω στην καφετέρια.. Μπορείς να μείνεις μόνη σου για 10 λεπτά;"
"Θα αντέξω.." μου χαμογέλασε και βγήκε έξω. Τι κι αν μου έλεγε τα ίδια; Αν έμενα μαζί του; Τον αγαπώ που να πάρει η οργή.
Ένα χτύπημα στην πόρτα διέκοψε τις σκέψεις μου.
"Παρακαλώ;" είπα και σκούπισα γρήγορα τα δάκρυα μου.
"Μπορώ;" η γλυκιά του φωνή... ένιωθα την καρδιά μου να πεταρίζει και χάρις αυτής της χαζομάρας δίπλα μου μπορούσα να την δω κιόλας.
"Έλα" μόλις είδα τα γαλάζια του μάτια, ξέχασα τα πάντα. Κάθε ανησυχία που είχα νωρίτερα εξαφανίστηκε. Περπάτησε αργά και κάθισε δίπλα μου, έκανα χώρο στο κρεβάτι για να βολευτεί καλύτερα.
"Την επόμενη φορά που θα κάνεις κάτι τέτοιο.. Θα τιμωρηθείς." είπε με φωνή όλο νόημα. Δεν του απάντησα. Τα μάτια του κοιτούσαν βαθιά μέσα στα δικά μου, ένιωθα ότι διάβαζε την ψυχή μου. Αν είχα στην τελική. Τώρα που ήταν κοντά μου μπορούσα να διακρίνω τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια του, ήταν κουρασμένος. Άγγιξα απαλά εκείνο το σημείο και μετά άρχισα να χαϊδεύω γλυκά το πρόσωπο του. Έκλεισε τα μάτια του, ήταν παρεδωμένος στο άγγιγμα μου. Ένιωθα καλά. Ήταν όλα τόσο σωστά. Μπορούσα να μείνω εκεί για πάντα; Προφανώς και όχι.
"Μου έλειψες." ψιθύρισε. Μην ξεχνάς τι ήθελες να του πεις.. μουρμούρησε αυτή η καταραμένη μικρή φωνή μέσα στο μυαλό μου. Απομάκρυνα το χέρι μου και άνοιξε τα μάτια του αργά για να με ξανακοιτάξει. Ένα κουρασμένο χαμόγελο είχε σχηματιστεί στα χείλη του.
"Χρειάζεσαι ύπνο" του είπα σιγά. Τα δάχτυλα του τυλίχτηκαν γύρω από το χέρι μου. Η αίσθηση είναι μοναδική.
"Θα κοιμηθώ.. τώρα που ξέρω ότι είσαι καλά." γιατί έπρεπε να μου το κάνει αυτό;
"Ellie, πρέπει να σου πω κάτι.." μουρμούρησε.
"Και εγώ" μάζεψα όλη την αποφασιστικότητα μου, σε πρόδωσε είπα στον εαυτό μου και τον κοίταξα στα μάτια.
"Εσύ πρώτη." χαμογέλασε ξανά αλλά αυτή την φορά το χαμόγελο του ήταν πιο μεγάλο. Τα γαλάζια του μάτια μου θύμιζαν κουτάβι. Τόσο όμορφος..
"Εντάξει λοιπόν, Jared.. θέλω να χωρίσουμε" η ένταση της φωνής μου ήταν τόσο σιγανή που ούτε και εγώ δεν το άκουσα. Αλλά εκείνος το άκουσε. Τα μάτια του ήταν σοκαρισμένα. Το πρόσωπο του ήταν έδειχνε εκνευρισμό.
"Τι;"
"Jared, είδα την φωτογραφεία. Ξέρω τι έκανες με εκείνη την κοπέλα, δεν θέλει και πολύ μυαλό. Απλά σε απελευθερώνω για να ευχαριστηθείς τα groupies σου." Κάθε λέξη ήταν τόσο σκληρή που με πονούσε που την έλεγα.
"Είσαι σίγουρη ότι είναι αυτό που θέλεις;" η φωνή του ήταν σκληρή.
"Νομίζω.. ναι." είπα ο τόνος του με είχε τρομάξει για να είμαι ειλικρινής.
"Όχι, νομίζω. Αν είναι να με χωρίζεις για κάτι που δεν έχει βάση και ουσία τότε σημαίνει ότι δεν με εμπιστεύεσαι."
"Σε εμπιστεύομαι." είπα αδύναμα.
"Ellie, δεν καταλαβαίνεις." σηκώθηκε από το κρεβάτι και περπάτησε πάνω-κάτω στο δωμάτιο.
"Εξήγησε μου λοιπόν!" είπα πιο δυνατά από ότι έπρεπε, "εξήγησε μου Jared, γιατί θέλω πολύ να ακούσω!" και το είχα χάσει. Όλη αυτή η ήρεμη συζήτηση που ήθελα να έχω μαζί του είχε καταστραφεί, κάθε όρεξη για ηρεμία είχε καταστραφεί.
"Αλλά σε παρακαλώ μην μου δώσεις λεπτομέρειες για πώς πήδηξες αυτή την τύπισσα. Δεν ξέρω πόση ανοχή έχω.."
"Δεν πήγα με καμία" είπε γρήγορα.
"Αλήθεια; Και μπαίνεις συνέχεια στα εξώφυλλα των περιοδικών."
"Το ότι είδες ένα γαμημένο εξώφυλλο ενός κατεστραμμένου περιοδικού που ψάχνει αφορμή για να πουλήσει δεν είναι πηγή πληροφόρησης." η φωνή του ήταν απότομη. Δεν σου έδινε περιθώριο αντιπαράθεσης, δεν τον είχα ξαναδεί έτσι. Θα μπορούσα να πω ότι ήταν τρομακτικός.
"Δεν σήκωνες το κινητό σου!" του πέταξα. Αναστέναξε και πήγε προς την πόρτα.
"Ωραία φύγε. Αυτό σε κάνει δειλό Leto." του φώναξα, δεν έκανε βήμα. Με κοίταξε και χαμογέλασε ειρωνικά. Είχα ανασηκωθεί στο κρεβάτι μου. Το μηχάνημα δίπλα μου έδειχνε τους χτύπους μου να αυξάνονται και τα δάκρυα μου έκαναν την εμφάνισή τους ξανά. Εκείνος, έκλεισε την πόρτα αργά και την κλείδωσε. Μετά ήρθε πάλι προς το μέρος μου.
Μαζεύτηκα στο κρεβάτι μου καθώς τοποθέτησε το ένα χέρι στο προσκέφαλο και το άλλο το ακούμπησε στο κρεβάτι μου. Δεν είχα έξοδο διαφυγής. Έφερε το πρόσωπο του πολύ κοντά στο δικό μου. Τα μάτια του, κουρασμένα και θυμωμένα και το ειρωνικό του χαμόγελο αποτυπωμένο στα χείλη του.
"Θα σου πω πώς έχουν τα πράγματα." ξεκίνησε. Η φωνή του ένας ψίθυρος.
"Είμαι ο Jared Leto. Ξέρω πολύ καλά τι κάνω και ποιος είμαι, τα μυαλά μου τα έχω μέσα στο κεφάλι μου. Βλέπεις, μπορώ να έχω όποια γκόμενα θέλω στο κρεβάτι μου αλλά εγώ διάλεξα εσένα. Δεν στο λέω για να νιώσεις κολακευμένη, αν και θα έπρεπε, στο λέω γιατί είναι η αλήθεια." ο τόνος του ήταν σαρκαστικός, μπορούσα να πω ότι με εκνεύριζε.
"Δεν θέλω καμία, αλλά θέλω εσένα. Και προφανώς παρά τους τόσους μήνες μαζί δεν με εμπιστεύεσαι." τώρα ήταν σοβαρός.
"Αυτό δεν είναι λόγος για να μην με απατήσεις Leto." είπα όσο πιο σκληρά μπορούσα.
"Είναι και δεν το έκανα!" ο εκνευρισμός του επέστρεψε.
"Δεν ξέρω.." η αμφιβολία.
"Ellie, δεν με καταλαβαίνεις." επανέλαβε.
"Εξήγησε μου που να με πάρει-" τα δάκρυα μου εμπόδιζαν την όραση μου.
"Σ'αγαπάω!" φώναζε και απομακρύνθηκε. Ένοιωθα σαν μην μπορούσα να πω τίποτα άλλο καθώς η φωνή μου είχε χαθεί.
"Μην με διακόπτεις! Τι;"
"Χαζή ή κουφή είσαι;" είπε ειρωνικά. Πριν λίγα λεπτά θα με ενοχλούσαν αυτοί οι χαρακτηρισμοί, πριν από λίγες μέρες θα καταλήγαμε να πειράζουμε ο ένας τον άλλον. Αλλά όχι τώρα. Με αγαπούσε.. Το είχε πει. Το είχε πει επιτέλους.
"Μην το λες αν δεν το εννοείς.." ψιθύρισα
"Είμαι εδώ!" είπε και άπλωσε τα χέρια του. "Είμαι εδώ και παλεύω για κάτι που θεωρώ σημαντικό για κάτι που δεν μπορώ να ζήσω χωρίς και εσύ μου λες αυτό;" ήρθε πάλι κοντά μου και στηρίχτηκε όπως πριν. Απέφυγα να τον κοιτάξω στα μάτια. "Κοίτα με!" απέτησε. Δειλά τα βλέμμα μου συνάντησε το δικό του. Δεν ήθελα να τον χάσω. "Σε μισώ για αυτό το συναίσθημα. Με έκανες να αγαπήσω ξανά μετά από τόσα χρόνια και θέλεις να με αφήσεις. Σε μισώ για αυτό." μουρμούρησε και τα γαλάζια του μάτια κοιτούσαν επίμονα μέσα στα δικά μου. Τον είχα πληγώσει, έβλεπες στα μάτια του ότι ήταν έτοιμος να δακρύσει.
"Μην ανησυχείς, γιατί σε μισώ για τον ακριβώς ίδιο λόγο." είπα και τράβηξα την μπλούζα του φέρνοντας τα χείλη του πάνω στα δικά μου. Το φιλί μας ήταν δυνατό, δάγκωσα μερικές φορές το κάτω χείλος του και οι γλώσσες μας μπλέχτηκαν σε έναν ξέφρενο χορό.
"Σε μισώ." μουρμούρισα ακόμα μία φορά και παραδόθηκα στο άγγιγμα του.
"Νομίζω ότι πρέπει να πάρω εξιτήριο." βολεύτηκα καλύτερα στην αγκαλιά του και τα μάτια μου έκλεισαν, ο χτύπος της καρδιάς του με ηρεμούσε.
"Καλή ιδέα, τα κρεβάτια εδώ δεν είναι τόσο βολικά."
"Ήρεμα τίγρη δεν θα γλιτώσεις τόσο εύκολα." αναστέναξε και γέλασε σιγά. Μου είχε λείψει αυτός ο ήχος. Χαμογέλασα σκεπτόμενη ότι η μεγάλη καταιγίδα είχε περάσει. Δεν μπορείς να έχεις ουράνιο τόξο χωρίς την βροχή λένε.
"Στην φωτογραφεία ήταν η Irene.." είπε και η φωνή του ήταν σοβαρή τώρα. Περίμενα να ακούσω την συνέχεια. "Βρεθήκαμε στο ίδιο μπαρ, ήταν μεθυσμένη και ήθελε να μου μιλήσει.. Άρχισε να με απειλεί και να μου λέει βλακείες, αλλά ήταν όλα ασυναρτησίες. Πήγα τόσο κοντά της γιατί εκνευρίστηκα, της είπα ότι δεν την φοβάμαι και να κάνει ότι θέλει, άρχισε να κάνει σαν υστερική και απλά σηκώθηκα και έφυγα. Ακόμα δεν απάντησα στο μήνυμα γιατί ήθελα να με χάσεις για να σου κάνω έκπληξη."
"Αχα.." αυτή η άβολη στιγμή όταν κάνεις πολύ μεγάλο σαματά για το τίποτα.
"Απλά να μην βγάζεις γρήγορα συμπεράσματα και ζητώ την εμπιστοσύνη σου."
"Συγνώμη." ήταν το μόνο που είπα.
"Δεν πειράζει.." άκουγα το χαμόγελο στην φωνή του.
"Jared, θέλω να σου ζητήσω κάτι." μουρμούρισα.
"Ό,τι θέλεις."
"Θέλω χρόνο, θέλω να μείνω μερικές μέρες μόνη μου για να σκεφτώ." δεν ήθελα να δω την έκφραση του.
"Αύριο φεύγω.. και μπορούμε να μιλάμε με μηνύματα. Αυτό αρκεί;"
"Δεν ξέρω.. Αλλά ξεκινήσει μόλις πας για περιοδεία πάλι."
"Αυτό είναι συμφωνία;"
"Εντάξει.." είπα και χαμογέλασα. Ένιωσα μερικές ενοχές αλλά θα τα έβαζα με τον εαυτό μου αργότερα, τώρα ήθελα να μείνω στην αγκαλιά του άντρα που αγαπούσα.
"Σ'αγαπώ." είπα και τα μάτια μου σφραγίστηκαν ταξιδεύοντας με στην ονειρούπολη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου