Μέρος Α'
Χριστουγεννιάτικες εκπλήξεις
"Δεν είναι δίκαιο!" γκρίνιαξα και πέταξα τα χαρτιά μου κάτω.
"Γιατί δεν είναι δίκαιο;" ρώτησε. Τα γαλάζια του μάτια με κοιτούσαν παιχνιδιάρικα. Είχαμε παίξει πάνω από τρία διαφορετικά παιχνίδια της επιλογής μου. Σε όλα είχα χάσει.
"Πώς στο καλό κερδίζεις συνέχεια;" το παράπονο ήταν ευδιάκριτο στην φωνή μου.
"Απλή τύχη" είπε, "και λίγο σκέψη" αυτό παραπάει! Με κορόιδευε κιόλας. Σηκώθηκα από τον καναπέ πεισμωμένα.
"Παραιτούμε, πάω να πάρω τηλέφωνο τον Shannon να δω πότε θα έρθει" ήταν η νύχτα των Χριστουγέννων και είχαμε κανονίσει να πάμε όλοι μαζί για φαγητό στο σπίτι του Tomo και της Vicky. Περιμέναμε τον Shannon να εμφανιστεί, αλλά για κάποιο λόγο αργούσε. Έτσι, αποφασίσαμε να παίξουμε κάποιο παιχνίδι, ώστε να περάσει η ώρα.
Έκανα να σηκωθώ αλλά το χέρι του με διέκοψε.
"Θέλεις να το κάνουμε πιο ενδιαφέρον; Σου υπόσχομαι ότι θα βγεις κερδισμένη." με κοίταξε με νόημα. Τα γαλάζια του μάτια είχαν πάρει μία απόχρωση του μπλε. Ήξερα αυτό το βλέμμα, το βλέμμα του κυνηγού. Αγνόησα το χέρι του και σηκώθηκα απότομα. Έκανα μία περιστροφή γύρω από τον εαυτό μου και τον κοίταξα πάλι. Η γλώσσα του πέρασε πάνω από τα χείλη του, υγραίνοντας τα.
"Βλέπεις πώς είμαι ντυμένη;" ρώτησα κατηγορηματικά. Έγνεψε καταφατικά. " Ξέρεις πόση ώρα μου πήρε για να ετοιμαστώ, ώστε να δείχνω ωραία δίπλα σου; Τρεις!" του πέταξα.
"Μπορώ να στις ξεπληρώσω αυτές τις τρεις ώρες από τον χρόνο σου, σε είδος." με προκάλεσε. Τον αγνόησα πάλι.
"Δεν υπάρχει καμία περίπτωση, μόνο και μόνο επειδή εσύ έχεις ορεξούλες, να πάω εγώ σαν ένα ερείπιο, στο τραπέζι!" του φώναξα.
"Ellie.. μην μου το κάνεις αυτό." σηκώθηκε και με κοίταξε παρακλητικά.
"Jared...Όχι!" του είπα με όση αποφασιστικότητα μου είχε μείνει.
"Μα αύριο είναι τα γενέθλια μου." είπε παραπονεμένα. Μας χώριζαν μόνο μερικά εκατοστά. Έσβησα αυτό το κενό που υπήρχε μεταξύ μας, τα χείλη μου ακούμπησαν τα δικά του απαλά. Όταν προσπάθησε να εμβαθύνει το φιλί μας, απομακρύνθηκα.
"Όχι." του είπα αποφασιστικά.
"Μόλις γυρίσουμε..." η φωνή του έσβησε, όλο υποσχέσεις.
"Μόλις τελειώσει το τραπέζι, θα πάει ο καθένας σπίτι του!" του δήλωσα. Και πήγα προς την πόρτα που ακούστηκε. Πήγε να παραπονεθεί. Του έριξα ένα αυστηρό βλέμμα και συνέχισα προς την κατεύθυνση μου. Με ακολούθησε σιωπηλά.
"Shannon!" αναφώνησα μόλις τον είδα. Φορούσε ένα μαύρο σακάκι, όπου τόνιζε τους μυς του σώματος του, το παντελόνι του ήταν και αυτό μαύρο και από μέσα ένα άσπρο απλό πουκάμισο. Τύλιξα τα χέρια μου γύρω από την μέση του σε μία σφιχτή αγκαλιά. Ακούμπησα το κεφάλι μου ελαφρά στο δυνατό του στέρνο. Τα βλέφαρα μου έκλεισαν ελαφρά.
"Χαρούμενα Χριστούγεννα." μουρμούρισα.
"Χαρούμενα Χριστούγεννα μικρή." δεν άφησα την αγκαλιά του. Ένιωθα ασφάλεια εκεί.
"Γιατί τέτοια μούτρα εσύ;" ρώτησε. Πιθανόν να εννοούσε τον Jared. Δεν τον κοίταξα, ήξερα ότι μπορούσε να με λυγίσει και θα έκανε τα πάντα. Ήταν απλά θέμα χρόνου.
"Τίποτα." ένιωθα το βλέμμα του να καίει το πίσω μέρος της πλάτης μου. Περίμενε να τον κοιτάξω. Απομακρύνθηκα από την αγκαλιά του Shannon.
"Είσαι ωραίος σήμερα" είπα χαμογελώντας. Το χέρι του Jared τυλίχτηκε γύρω από την μέση μου και με έφερε κοντά στο σώμα του.
"Ευχαριστώ." είπε ο Shannon και μου ανταπέδωσε το χαμόγελο. Τα μάτια του ταξίδεψαν στο σώμα μου. Πραγματικά το βλέμμα του σε έγδυνε.
"Ουοου." ήταν το μόνο που είπε.
Το φόρεμα που είχα επιλέξει για εκείνη την βραδιά, ήταν αρκετά ακριβό. Βασικά, εγώ το πλήρωσα. Η Venia και η Vicky το διάλεξαν. Είχαν έρθει μία μέρα στο σπίτι μου, νύχτα δίχως άντρες, -πράγμα που δεν χαροποιούσε τον Jared, αφού έπρεπε να φύγει- και ψάχναμε ρούχα για το σημερινό τραπέζι. Στην ουσία, αυτές έψαχναν. Εγώ αντάλλαζα μηνύματα με τον κύριο Leto.
Ήταν μαύρο, στενό, σατέν. Έφτανε στο ύψος του γονάτου μου. Το ντεκολτέ ήταν βαθύ κάνοντας μου το μπούστο μου πιο πλούσιο και έδινε μία αίσθηση κορσέ. Μερικά σημεία, είχαν αντικατασταθεί από δαντέλα αντί για σατέν ύφασμα, συμπεριλαμβανομένου, το στομάχι μου και οι άκρες στο πάνω μέρος του στήθους. To είχα συνδυάσει με ψιλή μαύρη γόβα στιλέτο και μαύρο μακρύ παλτό. Τα μαλλιά μου, είχαν την απόχρωση του ξανθού, από φύσης και είχα αποφασίσει να τα αφήσω κάτω αναδεικνύοντας το μάκρος τους. Το μακιγιάζ μου, το είχε επιμεληθεί η Vicky, που κατέληξε σε μαύρο eyeliner και έντονο κόκκινο κραγιόν.
Ο Jared πίεσε το σώμα μου πιο κοντά του. Κατά κάποιο τρόπο, το ότι με θεωρούσε "δική του", ικανοποιώντας τον ανδρικό του εγωισμό, με έκανε και εμένα να νιώθω καλά.
"Ευχαριστώ." του είπα και χαμογέλασα. "Πάμε;"
Ο Jared άρπαξε το παλτό μου και με βοήθησε να το φορέσω. Το χαμόγελο του ήταν ευγενικό, αλλά τα μάτια του ακόμα δεν είχαν χάσει την λάμψη τους από πριν. Ευχήθηκα να την έβγαζα καθαρή για μία φορά. Άρπαξα τις τσάντες με τα δώρα και πήγα προς το αυτοκίνητο. Τοποθέτησα τις τσάντες στο πίσω κάθισμα και μπήκα μέσα. Τα δύο αδέρφια κάθισαν μπροστά. Ο Jared οδηγούσε.
Απέφυγα να κοιτάξω το καθρέπτη, με αποτέλεσμα το βλέμμα μου να ταξιδεύει ανέμελα στο σκοτεινό Λος Άντζελες. Τα λουσμένα με φως σπίτια, μαρτυρούσαν τον εορτασμό σε όλη την πόλη. Αν και δεν πίστευα σε τέτοια πράγματα, ακόμα γιόρταζα τα Χριστούγεννα. Ίσως επειδή μου θύμιζαν τους γονείς μου...
Κούνησα το κεφάλι μου απότομα, προσπαθώντας να σβήσω τις εικόνες. Ήταν αρκετά επώδυνο. Μετά από λίγα λεπτά βρεθήκαμε έξω από το σπίτι του Tomo και της Vicky. Μία μονοκατοικία, αρκετά μεγάλη για δύο άτομα. Τουλίπες καπνού, έβγαιναν σταθερά από την καμινάδα. Ενθουσιάστηκα με την ιδέα ενός αναμμένου τζακιού. Μόλις το αυτοκίνητο σταμάτησε άρπαξα τις τσάντες και όρμισα έξω.
Πήγα με γρήγορο βήμα προς την πόρτα, χτύπησα ελαφρά το κουδούνι και περίμενα. Έριξα μια ματιά πίσω μου, για να σιγουρευτώ ότι τα αδέρφια ήταν μαζί μου. Η πόρτα άνοιξε. Είδα τον Tomo και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να τον αγκαλιάσω. Τους τελευταίους μήνες είχαμε αποκτήσει ένα πολύ περίεργο είδος οικειότητας.
"TOMO!" φώναξα. "Χαρούμενα Χριστούγεννα!"
"Χαρούμενα Χριστούγεννα και σε εσένα." είπε καθώς απομακρύνθηκα. Το χαμόγελο του ήταν πλατύ. Προχώρησα προς το εσωτερικό και είδα την Vicky. Με κοίταξε συνωμοτικά. Της χαμογέλασα και την έκλεισα προσεκτικά μέσα στην αγκαλιά μου.
"Χαρούμενα Χριστούγεννα." ψιθύρισα, ανταπέδωσε την ευχή και πήγαμε να βρούμε την Venia.
"Μετά θέλω πλήρη περιγραφή της έκφρασης του μόλις σε είδε." μου είπε καθώς προχωράγαμε προς την τραπεζαρία. Δάγκωσα το κάτω χείλος μου αγχωμένα.
"Είσαι σίγουρη;"
"Καλά, δεν θέλω να ακούσω και όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες..." πρόσθεσε.
Η Venia ήταν με τον Tim και έφτιαχναν το τραπέζι. Μόλις με είδε, ακριβώς όπως την πρώτη φορά, φώναξε 'Marshugs!' και με αγκάλιασε. Γέλασα καθώς τύλιξα τα χέρια μου γύρω της. Ανταλλάξαμε ευχές και πήγα στον Tim. Tα μεγάλα μπλε μάτια του με κοιτούσαν γλυκά. Αυτό το παιδί... Μοιάζει με ένα απροστάτευτο κουταβάκι που ζητάει την αγκαλιά σου, ακόμα και αν ήταν αρκετούς πόντους πιο ψιλός και πιο μυώδης από εμένα. Χαμογέλασα και τον αγκάλιασα προστατευτικά.
"Χαρούμενα Χριστούγεννα" μου είπε, χαμογέλασα και του ανταπέδωσα την ευχή.
Μόλις απομακρύνθηκα, έπιασα δουλειά. Βοήθησα την Venia να ετοιμάσει το τραπέζι. Δεν αφήσαμε την Vicky να πειράξει τίποτα. Όταν όλα ήταν έτοιμα καθίσαμε. Έχουμε και λέμε.
Στην κορυφή κάθισε η Vicky, στα δεξιά της ο Tomo, στα αριστερά της η Venia. Δίπλα στον Tomo, ο Shannon, μετά ο Jared. Δίπλα στην Venia, ο Tim μετά εγώ. Δεν ξέρω πως έτυχε και καθίσαμε έτσι αλλά δεν με ενδιέφερε κιόλας. Αρχίσαμε να συζητάμε πάλι, για διάφορα θέματα. Κυρίως για το συγκρότημα. Μετά από λίγο η Venia ανακοίνωσε ότι έπρεπε να ανταλλάξουμε τα δώρα μας. Έτσι και έγινε. Σηκωθήκαμε όλοι και πήγαμε προς το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Έλαβα, αρκετά προκλητικά εσώρουχα από την Venia, ένα -ο θεός να το κάνει φόρεμα- Vicky, ο Tomo και ο Tim μου έδωσαν δύο μπλούζες. Από ότι κατάλαβα, τις επέλεξε η Vicky και η Venia. Και ο Shannon μου έκανε δώρο ένα ρολόι χειρός. Τους ευχαρίστησα όλους και τους έδωσα και εγώ τα δώρα τους.
Μετά από λίγο ξανακαθίσαμε στο τραπέζι. Είχαμε πει με τον Jared ότι θα ανταλλάζαμε δώρα την επόμενη, στα γενέθλια του. Εγώ του το ζήτησα.
Τα μάτια του Jared με παρακολουθούσαν όλη την ώρα. Ακόμα προσπαθούσε; Προσπάθησα σκληρά να αγνοήσω το βλέμμα του, αλλά δεν άντεξα. Βυθίστηκα κυριολεκτικά μέσα στο βλέμμα του. Ένιωθα ότι μπορούσα να διαβάσω τις σκέψεις του, απλά κοιτάζοντας τον στα μάτια. Και δεν ήταν τόσο αγαθές...
Ένιωθα σαν ο υπόλοιπος κόσμος να άρχισε να σωπάζει και να ήμουν μόνο εγώ κι εκείνος.
"Ellie;" έστρεψε απρόθυμα το βλέμμα μου προς την Venia.
"Ναι;"
"Θα έρθεις τελικά;
"Μπορώ να έρθω να σε βοηθήσω εγώ" προσφέρθηκε η Vicky.
"Όχι!" είπαμε με ένα στόμα με την Venia. Οι υπόλοιποι μας κοίταξαν περίεργα. Δεν τους έδωσα σημασία και σηκώθηκα από την θέση μου. Ακολούθησα την Venia σιωπηλά προς την κουζίνα. Αρπάξαμε μερικά πιάτα και μετά από λίγο ήρθε ο Tomo να μας βοηθήσει.
"Προσοχή με τα αριστουργήματα μου!" είπε. Εκείνος είχε μαγειρέψει από ότι κατάλαβα.
Πείρα την πιατέλα με την γεμιστή γαλοπούλα και με γρήγορο βήμα πήγα και την τοποθέτησα στο τραπέζι. Ακολούθησε η Venia με ένα πιάτο με σπιτικό κοτόπουλο. Το διάσημο κοτόπουλο του MOFO όπως το έλεγαν. Μετά από λίγες διαδρομές όλο το φαγητό είχε τοποθετηθεί στο τραπέζι.
"Εγώ τι θα φάω;" είπε παραπονεμένα ο Jared. Και εκείνη την στιγμή εμφανίστηκε ξανά ο Τomo με μία άλλη πιατέλα.
"Σπαγγέτι με λαχανικά!" είπε. Τα μάτια του Jared ήταν ενθουσιασμένα.
"Πολύ εύκολη συνταγή, για τον χορτοφάγο της παρέας."
"Αλήθεια Tomo, δεν έπρεπε. Θα την έβγαζε και με ρύζι." του είπα. Ο Jared με αγριοκοίταξε και χαχάνισα. Ο Shannon τον κοίταξε μουτρωμένα καθώς κάθισε στην θέση του.
"Εμένα δεν με προσέχεις έτσι!" το παράπονο ήταν ευδιάκριτο στην φωνή του.
"Εγώ είμαι πιο μικρός από εσένα!" του πέταξε ο Jared.
"Εγώ είμαι πιο ωραίος από εσένα!" του απάντησε ο Shannon.
"Βρε, τι μας λες;" και του έριξε ένα προειδοποιητικό βλέμμα.
"Παιδιά, ηρεμήστε. Το ξέρω ότι με θέλετε όλοι σας, αλλά η καρδιά μου είναι αλλού." είπε και κοίταξε τρυφερά την Vicky. Ο Shannon προφανώς να τον γαργάλησε, γιατί τον είδα να πετάγεται από την θέση του.
"Μπορούμε να φάμε τώρα;" είπε ο Tim.
"Ναι!" και αρχίσαμε να τρώμε.
Οι συζητήσεις ήταν γύρω από το συγκρότημα πάλι και πιθανόν μία περιοδεία που να κανόνιζαν. Για κάποιο λόγο εμένα αυτό δεν με ευχαριστούσε τόσο. Τα μάτια μου έπεσαν πάλι πάνω στον Jared που έτρωγε ευχαριστημένος τα μακαρόνια του. Ήταν τόσο γλυκός όταν έτρωγε. Κάποιες φορές έκανε γκριμάτσες απόλαυσης. Ή έκλεινε τα μάτια του. Αυτό δεν βοηθούσε. Έφερνε στο μυαλό εικόνες. Πώς στο καλό μπορεί να είναι αισθησιακός ακόμα και όταν τρώει;
Τα μάτια του συνάντησαν τα δικά μου και χαμογέλασε. Έφερα το ποτήρι με το κρασί στα χείλη μου και ήπια μία γουλιά, μετά πέρασα την γλώσσα μου πάνω από τα χείλη μου. Δάγκωσε το κάτω χείλος του ελαφρά. Ήξερα ακριβώς τι σκεφτόταν. Σήκωσα το πόδι μου κάτω από το τραπέζι και ακούμπησα προσεκτικά το πόδι του. Άγγιξα την γάμπα του απαλά και έσυρα το πόδι μου μέχρι το γόνατο του.
Δεν αντέδρασε. Παραξενεύτηκα. Κοίταξα τον Shannon που με κοίταζε επίμονα. Προσπάθησα να καταλάβω γιατί. Τα μάτια του Jared κοιτούσαν μία εμένα μία τον αδερφό του. Ο Shannon μου έκανε νόημα με το βλέμμα του προς τα κάτω. Και τότε κατάλαβα! Τόση ώρα το πόδι μου χάιδευε το δικό του. Έγινα κατακόκκινη και ήλπισα να μην κατάλαβε κανείς άλλος αυτό το λάθος μου. Τα μάτια μου γύρισαν στο φαγητό μου και προσπάθησα να πνίξω ένα γέλιο. Κοίταξα τον Shannon που ήταν στην ίδια κατάσταση με εμένα πάνω κάτω. Προσπαθούσε και εκείνος υπερβολικά για να μην γελάσει.
"Τι είναι τόσο αστείο;" ρώτησε ο Tomo. Πήρα βαθιές ανάσες.
"Τίποτα." απάντησα εγώ και έβαλα ακόμα μία μπουκιά από ρύζι στο στόμα μου. Κοίταξα πάλι τον Shannon και εκείνος είχε αρχίσει να ηρεμεί λίγο. Του έριξα ένα προκλητικό βλέμμα και μου το ανταπέδωσε. Ο Jared ακόμα μας κοιτούσε παράξενα. Τα μάτια μου έπεσαν πάλι πάνω στον Shannon και του έκλεισα συνωμοτικά το μάτι. Προσπάθησα να μην γελάσω πάλι και εκείνος συνέχισε να με κοιτάει προκλητικά. Τα φρύδια του ανασηκώθηκαν μία φορά και κοίταξε προς τα κάτω. Έγειρα λίγο το κεφάλι μου και έγλειψα λίγο τα χείλη μου. Όλοι είχαν σταματήσει πάλι και μας κοιτούσαν.
"Εντάξει τι στο διάολο συμβαίνει;" ρώτησε εκνευρισμένα ο Jared και άφησε κάτω το πιρούνι του.
"Jared, ηρέμησε!" του είπα εγώ προσπαθώντας να μην βάλω τα γέλια.
"Να ήταν η ζήλια ψώρα.." σχολίασε η Venia. Την αγριοκοίταξε. Του χαμογέλασα γλυκά.
"Ηρέμησε" είπα πάλι. Ο τόνος μου ήταν γαλήνιος.
Τον είδα να ξαναπέρνει το πιρούνι του και να τρώει πάλι. Τώρα είχε εκνευριστεί. Ξανακοίταξα τον Shannon. Τότε δεν άντεξα και έβαλα τα γέλια. Άφησα κάτω το πιρούνι μου και κράτησα την κοιλία μου.
"Μπορείτε να μου πείτε τι είναι τόσο αστείο;" ρώτησε ενοχλημένα ο Jared.
"Είσαι τόσο γλυκός όταν ζηλεύεις!" του απάντησα. Σηκώθηκα από την θέση μου και πήγα προς το μέρος του. Τύλιξα τα χέρια μου πάνω από τους δυνατούς του ώμους και άφησα ένα γλυκό φιλί στο δεξί ζυγωματικό του. Τράβηξε το χέρι μου ώστε να είμαι πιο κοντά του και τα χείλη μου συνάντησαν τα δικά του. Σε ένα γλυκό φιλί.
"Συγνώμη που σας διακόπτω. Αλλά αυτά τα πράγματα έξω από εδώ. Υπάρχουν και μικρά παιδιά!" πέταξε η Venia. Όλα τα βλέμματα έπεσαν πάνω της και εγώ πήγα σιγά σιγά πάλι πίσω στην θέση μου.
"Ναι!" είπα ενθουσιασμένα εγώ. "Δεν είναι υπέροχο; Σε λίγο καιρό θα τρέχει ένα μικρό παιδάκι πάνω κάτω!" συνέχισα και ο τόνος μου έγινε σαν ενθουσιασμένου πεντάχρονου. Ο Shannon και ο Jared με κοίταξαν επίμονα. Μέσα στο βλέμμα του Jared υπήρχε τρόμος. Ο Tomo από την άλλη κοιτούσε άγρια τον Tim και εκείνος την Venia.
"Tην επόμενη φορά να παίρνεις προφυλάξεις Leto!" είπε ειρωνικά η Venia. Τα μάτια του Jared άνοιξαν διάπλατα. Γέλασα νευρικά και κοίταξα την Vicky. Εκείνη καθόταν σιωπηλά στην θέση της και συνέχισε να τρώει ανενόχλητη. Τα μάτια του Tomo έλαμψαν και κοίταξε εμένα πάλι. Άρχισα να κοιτάω νευρικά την Venia που είχε λιώσει στα γέλια.
"Θα γίνω θείος;" είπε ο Shannon ακόμα σοκαρισμένος.
"Εσύ ναι. Αλλά δεν θα είναι ο Jared o μπαμπάς." ακούστηκε τότε η Vicky. O Jared ακόμα με κοιτούσε. Τον κοιτούσα και εγώ. Μετά από λίγα λεπτά που δεν μιλούσε ακόμα, αποφάσισα να του το ξεκαθαρίσω.
"Jared, δεν θα γίνεις εσύ πατέρας! Ο Τοmo θα γίνει!" φώναξα. Τα μάτια του ανοιγόκλεισαν γρήγορα και προσπάθησε να επεξεργαστεί τις νέες πληροφορίες. Ο Tomo σταμάτησε να χαμογελάει απότομα και τα μάτια του έπεσαν πάνω σε εμένα και μετά στην Vicky.
"Τι λέει;" ρώτησε σοκαρισμένος. Η Vicky πήρε το χέρι του και το τοποθέτησε στην κοιλιά της συγκινημένα. Την κοίταξε στα μάτια, ήταν έτοιμος για αυτό;
"Ετοιμάσου!" του είπε γλυκά. O Tomo σηκώθηκε από την καρέκλα του, πήρε το πρόσωπο της Vicky στα χέρια του και άρχισε να την φιλάει γλυκά. Χειροκροτήματα και ευχές αντήχησαν στο δωμάτιο.
"Θα γίνεις πατέρας!" φώναξε ο Shannon στον φίλο του. Όσο και να ήθελε δεν μπορούσε να κρύψει τον ενθουσιασμό του. Ο Tomo στράφηκε προς το μέρος του.
"Θα γίνω πατέρας!" είπε με τον ίδιο τόνο και με συγκίνηση στην φωνή του.
"Θα γίνεις πατέρας!" ξαναφώναξε ο Shannon
"Θα γίνω πατέρας! Και εσύ θείος!" αυτό συνεχίστηκε για λίγα λεπτά. Ο Shannon και ο Tomo ήταν αγκαλιά και φώναζαν ο ένας στον άλλον τους μελλοντικούς τους ρόλους.
"Το καταλάβαμε!" είπε η Vicky για να τους ηρεμήσει. Και οι δύο κάθισαν αμήχανα στο τραπέζι.
Ο Jared ξέχασε για την πλάκα και άρχισε πάλι να με προκαλεί με όποιον τρόπο μπορούσε. Ο ενθουσιασμός παρέμεινε στα ίδια επίπεδα. Άρχισαν να συζητάνε για το μωρό. Ο Tomo, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τον είχε πιάσει παραλήρημα, αλλά κανένας δεν μπορούσε να του πει να σταματήσει. Έλαμπε ολόκληρος, κοιτούσε την Vicky τρυφερά και το χαμόγελό του ήταν μέχρι τα αυτιά. Ο Shannon συμμετείχε ενεργά στην συζήτηση και ζητούσε από τώρα καθήκοντα. Ήταν τόσο όμορφη όλη η εικόνα. Δεν είχα χάσει το χαμόγελο μου και προσπαθούσα να αγνοήσω για ακόμα μία φορά τον Jared.
"Και εσύ θα γίνεις, θείος και εσύ θεία! Kαι εγώ θα γίνω μπαμπάς και εσύ μαμά. Εσύ θα είσαι θεία!" είπε ο Τοmo και έδειξε εμένα.
"Θεία Ellie. Μου αρέσει!" είπα με ένα χαμόγελο.
"Εγώ τι θα κάνω;" είπε παιχνιδιάρικα ο Jared.
"Eσύ θα κρατάς το φανάρι, όπως πάντα!" τον πείραξε η Venia. Όλοι ξέσπασαν σε γέλια.
"Χαχα, αστείο" της απάντησε.
"Εσύ θα είσαι θείος! Αφού και ο Shannon είναι θείος!" του είπε ο Tomo σαν να ήταν το πιο προφανές πράγμα στον κόσμο.
"Σωστά!" του χαμογέλασε. Ήταν και αυτός τόσο χαρούμενος με τα νέα. Χαιρόταν για τον φίλο του.
Χαμογέλασα και ένιωθα πλέον σαν να είμαστε μία μεγάλη οικογένεια. Ένιωθα οικία, ότι με καταλάβαιναν και με αγαπούσαν. Ακόμα όμως υπήρχε η νοσταλγία από το σπίτι. Μου έλειπε ο Gerard, o Frank, o Mikey και ο Ray. Είχαμε μιλήσει το πρωί αλλά ήταν από τα πρώτα Χριστούγεννα μετά από τρία χρόνια που δεν περάσαμε μαζί.
Η ώρα πέρασε γρήγορα. Μόλις οι δείκτες του ρολογιού έδειξαν ένδεκα και μισή απόφασησαμε να φύγουμε γιατί η Vicky χρειάζοταν ξεκούραση. Έτσι ένας ένας μάζεψε τα πράγματα του και κινηθήκαμε προς τα αυτοκίνητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου