Στην Δέσποινα
Mέρος Β'
Άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα. Απάλλαξα τα πόδια μου από της ψιλές μου γόβες αφήνοντας τα να ακουμπήσουν το δροσερό πάτωμα. Ο πόνος άρχισε να υποχωρεί αργά. Άρχισα να ξεκουμπώνω το φόρεμα μου και τότε το κινητό μου χτύπησε. Βλαστήμησα σιγανά. Ποιος στο διάολο ήταν τέτοια ώρα; Το σήκωσα χωρίς να δω τον αριθμό.
"Ναι;" απάντησα ενοχλημένα.
"Ξέρεις τι ώρα είναι;" ακούστηκε η βραχνή του φωνή. Κοίταξα την οθόνη του κινητού μου.
"Δώδεκα ακριβώς;"
"Ξέρεις τι μέρα είναι;"
"Είκοσι-έξι; Jared, που το πας;"
"Είναι τα γενέθλια μου." μου υπενθύμισε. Άκουγα το χαμόγελο στην φωνή του.
"Επιτέλους είσαι σαράντα;" τον πείραξα. Προχώρησα προς στο κρεβάτι μου και έπεσα με έναν γδούπο πάνω.
"Δεν έχει σημασία." μου απάντησε χωρίς η φωνή του να χάνει τον τόνο της.
"Που είσαι τώρα;" ψιθύρισα.
"Στο δωμάτιο μου... μόνος μου. Εσύ;"
"Άρχισα να ξεντύνομαι. Μέχρι που με πείρες τηλέφωνο."
"Σε σκέφτομαι."
"Αν σου πω και εγώ, θα είναι ψέμα." τον πείραξα. Τον άκουσα να ξεφυσάει εκνευρισμένα. "Πλάκα σου κάνω. Μακάρι να υπήρχε τρόπος να σε βγάλω από το μυαλό μου, μου λείπεις."
"Και εμένα." η φωνή του ήταν απαλή. "Αν ήμουν εκεί τώρα..." στριφογύρισα στο κρεβάτι μου ώστε να κοιτάζω το ταβάνι. Άρχισα να παίζω με μία τούφα από το μαλλί μου. Τα πράγματα άρχισαν να αποκτάν ενδιαφέρον.
"Αν ήσουν εδώ... τι;" τον προκάλεσα
"Το μόνο σίγουρο, είναι ότι το επόμενο πρωί δεν θα μπορούσες να σηκωθείς από το κρεβάτι."
"Και γιατί αυτό;" συνέχισα.
"Ellie... μην το κάνεις πιο δύσκολο..." τον αγνόησα και συνέχισα.
"Μακάρι να ήσουν εδώ... Ένα συγκεκριμένο σημείο του σώματος μου σε έχει ανάγκη... Όπως και εγώ"
"Δική σου επιλογή ήταν."
"Ναι, αλλά δεν περίμενα να είμαι τόσο..."
"Τόσο;" έκανα μία παύση. Μετέφερα αργά τα δάχτυλά μου στο στήθος μου. Δεν του απάντησα.
"Τι κάνεις τώρα;" τον ρώτησα.
"Σε σκέφτομαι... Να είσαι δίπλα μου..." η φωνή του έγινε ακόμα πιο βραχνή.
"Να με φιλάς..." συμπλήρωσα.
"Να ακουμπάω κάθε πιθαμή του κορμιού σου..."
"Να ένιωθα την ζεστή σου ανάσα στο πρόσωπο μου..." η αναπνοή του έγινε πιο γρήγορη. "Να άγγιζες το στήθος μου..." συνέχισα. "Τα δάχτυλά σου... Που να πάρει η οργή Jared..." κλαψούρισα. Τα δάχτυλα μου έκαναν κυκλικές κινήσεις στο στομάχι μου.
"Θέλω να μου κάνεις μία χάρη..."
"Ότι θέλεις..." του απάντησα χωρίς να σκεφτώ.
"Θέλω να αγγίξεις τον εαυτό σου."
"Πρώτον, φοράω ακόμα το φόρεμα και θα χρειαστεί να σε κλείσω για να το βγάλω και δεύτερον, τίποτα δεν είναι το ίδιο. Σε θέλω" κλαψούρισα ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει πιο δυνατά. Η υγρασία στα πόδια μου άρχισε να αυξάνετε. Πώς στο καλό ήταν αυτό δυνατόν;
"Ellie... πραγματικά δεν με βοηθάς..."
"Σε θέλω..." επανέλαβα. "Μέσα μου... το χρειάζομαι..." τα μάτια μου έκλεισαν και βόγκηξα ελαφρά στην ανάμνηση του. Από την άλλη γραμμή δεν ακούστηκε τίποτα.
"Jared;" καμία απάντηση. "Jared;" περίμενα λίγο αλλά πάλι τίποτα. Έκλεισα το τηλέφωνο και τον ξανακάλεσα. Δεν απαντούσε. Πραγματικά άρχισα να ανησυχώ. Σηκώθηκα και ξεκίνησα να περπατάω νευρικά πάνω-κάτω. Πληκτρολόγησα τον αριθμό του Shannon.
"Ναι;" η φωνή του ήταν περίεργη. Ανάσανε γρήγορα, ήταν σχεδόν λαχανιασμένος.
"Shannon; Είσαι σπίτι;" τον άκουσα να αναστενάζει ελαφρά. Τι στο..;
"Όχι, γιατί τι έγινε;"
"Shannon; Ποιος είναι;" ακούστηκε μία γυναικεία φωνή.
"Εσύ κάνε την δουλειά σου." μουρμούρησε ο Shannon. "Περίμενε λίγο..." πιθανόν αυτό το είπε σε εμένα. Ξαφνικά τα πάντα σταμάτησαν.
"Δεν ξέρω που είναι ο Jared..." κατέληξα γρήγορα.
"Ούτε εγώ." είπε προσπαθώντας να ηρεμήσει την αναπνοή του.
"Εντάξει, καληνύχτα. Και σε παρακαλώ, την επόμενη φορά αν είσαι σε αυτή την κατάσταση μην το σηκώνεις το τηλέφωνο."
"Καληνύχτα Ellie.." μου είπε και έκλεισε το τηλέφωνο. Θα τον κατσάδιαζα την επόμενη μέρα. Τώρα-. Ένας χτύπος στην πόρτα διέκοψε την σκέψη. Προχώρησα σχεδόν τρέχοντας και άνοιξα χωρίς να το σκεφτώ για το ποιος μπορεί να είναι.
Τα χέρια του άρπαξαν το πρόσωπο που μου και τα χείλη του κόλλησαν πάνω στα δικά μου. Η αναπνοή μου έγινε ξανά γρήγορη. Με έσπρωξε και το σώμα μου κόλλησε στον τοίχο απέναντι από την πόρτα. Με το ένα πόδι την έσπρωξε και εκείνη έκλεισε απότομα. Τα χέρια του ταξίδεψαν μέχρι τους γλουτούς μου και με κόλλησε πιο πολύ πάνω του. Οι γλώσσες μπλέχτηκαν σε μία μάχη που εκείνος ήταν ο δυνατότερος. Τα δάχτυλα μου είχαν μπλεχτεί γύρω από τον λαιμό του και άρχισαν να κατηφορίζουν χαϊδεύοντας κάθε σημείο του σώματος του, μέχρι που έφτασα στο πιο ευαίσθητο σημείο του. Πέρασα το χέρι μου μέσα από το παντελόνι ώστε να μπορώ να νιώσω το μέγεθος του. Ο Jared Leto, μπορώ να πω με σιγουριά ότι είναι από τους πιο προικισμένους άντρες που έχω κάνει σεξ ποτέ.
Ένα απαλό βογκητό βγήκε από τα χείλη του και σταμάτησε να με φιλάει. Τα χείλη του ήταν μισάνοιχτα και στα μάτια του υπήρχε πόθος, το χρειαζόταν, δεν το ήθελε απλά... Πείρα μία βαθιά ανάσα και κόλλησα τα χείλη μου στην βάση του λαιμού του. Τα χέρια του βρέθηκαν στην ραχοκοκαλιά μου.
"Το καλό που σου θέλω, να διορθώσεις αυτή την κατάσταση." Απομακρύνθηκα από τον λαιμό του. Τα μάτια μου ταξίδεψαν στις γωνίες του προσώπου του.
"Πόση ώρα είσαι έτσι;" τον ρώτησα.
"Γιατί δεν κατεβαίνεις λίγο πιο κάτω και να το ρωτήσεις μόνη σου;" τα χείλη μου σχημάτισαν ένα πονηρό χαμόγελο.
Τράβηξα το χέρι μου αργά μέσα από το παντελόνι του. Τα χείλη του άγγιξαν τα δικά μου. Αυτό το φιλί ήταν αργό, πιο τρυφερό από το προηγούμενο. Έκλεισε το κάτω χείλος μου στα δόντια του, τραβηχτικά απαλά, και τα δόντια του σύρθηκαν πάνω του στο δέρμα μου. Η αίσθηση με έκανε σχεδόν να τρελαθώ. Τον ξαναφίλησα αχόρταγα.Εκείνος έστρεψε το σώμα του προς την κρεβατοκάμαρα, τον ακολούθησα. Στην διαδρομή άρχισα να ξεκουμπώνω το φόρεμα μου με δυσκολία. Μόλις κατάφερα να απελευθερώσω τον κορμό μου, άφησα το υπόλοιπο να πέσει στο πάτωμα.
Έκατσε στο κρεβάτι και προσεκτικά ανέβηκα από πάνω του. Τράβηξα την μπλούζα του και τον έσπρωξα απαλά ώστε να είναι ξαπλωμένος πάνω στο κρεβάτι. Τα δάχτυλα μου σύρθηκαν κυκλικά πάνω στο στέρνο του. Χαμογέλασα. Γέλασε σιγά και ξαφνικά βρέθηκε εκείνος από πάνω μου. Τα χέρια του στήριξαν το βάρος του ώστε εγώ να νιώθω μόνο την ελαφριά πίεση που μου ασκούσε ο ανδρισμός του, στην είσοδο μου. Τα μάτια του ταξίδεψαν πάνω στο ημίγυμνο μου σώμα.
Να πω την αλήθεια. Ήλπιζα τα πράγματα να πάρουν τέτοια τροπή. Για αυτό και είχα δεχθεί να φορέσω εκείνο το φόρεμα. Για αυτό, τώρα εκείνος είχε απομακρυνθεί λίγο και κοιτούσε εξεταστικά, τα προκλητικά μου εσώρουχα.
"Το ήξερες ότι θα καταλήξουμε έτσι;" χαμογέλασε πονηρά.
"Το ευχόμουν." είπα ένοχα.
"Μα το απόγευμα-"
"Μου αρέσει να σε βασανίζω! Κοίτα όμως τώρα θα το αναλύσουμε;" πραγματικά είχα χάσει την μπάλα. Το εκμεταλλεύτηκε, τα χείλη του άφησαν υγρά φιλιά στην βάση του λαιμού μου και άφησα τον εαυτό να απολαύσει την γλυκιά συνέχεια που μου επιφύλασσε το μέλλον.
"Κοιμάσαι;" ψιθύρισα πήγα πιο κοντά του ώστε να μπορώ να ακούω τον χτύπο της καρδιάς του.
"Όχι, σκέφτομαι."
"Θέλεις να μου μιλήσεις για αυτό;"
"Ακόμα είναι νωρίς." υπήρχε κάτι μυστήριο στον τόνο του.
"Jared, πόσο καιρό είμαστε μαζί;" δεν χρησιμοποιούσαμε όρους όπως 'ζευγάρι' ή το 'αγόρι μου' ή το 'κορίτσι του'. Δεν μου άρεσαν οι ταμπέλες.
"Δύο εβδομάδες;" είπε αδιάφορα.
"Έχεις δίκιο. Είναι ακόμα νωρίς." δεν κατάλαβα ούτε και εγώ γιατί είπα κάτι τέτοιο.
"Τι εννοείς;" μία παρόρμηση που προσπάθησα να πολεμήσω. Ήθελα να του πω τι νιώθω.
"Ίσως και..." δίστασα για μία στιγμή. Πίεσε τα χείλη του απαλά στο πάνω μέρος του κεφαλιού μου.
"Μπορείς να μου πεις τα πάντα" με παρότρυνε
"Απλά, φοβάμαι..." έκλεισα τα μάτια μου και ευχήθηκα να μην με ρωτήσει γιατί. Δεν ήξερα την απάντηση. Μετά από μερικά λεπτά σιωπής άκουσα ένα ψίθυρο.
"Είμαι εδώ. Δεν χρειάζεται να φοβάσαι τίποτα." ήθελα να κλάψω. Ήταν ο πρώτος άντρας που μου συμπεριφερόταν έτσι. Δεν ζητούσε πράγματα από εμένα που δεν μπορούσα να προσφέρω.
"Ευχαριστώ." μουρμούρισα και βολεύτηκα καλύτερα στην αγκαλιά του, αφήνοντας τον ύπνο να με παρασύρει στον κόσμο των ονείρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου