Επίλογος.

Επίλογος.

"Αγαπημένε μου Jared, 


Το ξέρω ότι είναι λάθος αυτός ο τρόπος αλλά αν σε έβλεπα από κοντά δεν θα μπορούσα να το κάνω. 
Αποφάσισα ότι είναι καλύτερο και για τους δυο μας αν έφευγα. Jared, την τελευταία φορά που χωρίσαμε ήταν κάτι που με κατέστρεψε στην κυριολεξία. Δεν νιώθω πλέον την ίδια ασφάλεια που ένιωθα πριν μερικούς μήνες. 


Το ξέρω ότι με αγαπάς, ότι νοιάζεσαι. Μου το έχεις δείξει με τόσους πολλούς τρόπους. Αλλά όταν έφυγα από εκείνο το σπίτι πριν τρεις μήνες.. Άφησα τα πάντα πίσω μου. Μαζί με την καρδιά μου. Όταν πρέπει να τελειώσει κάτι, πρέπει να τελειώσει. Και αυτό το κατάλαβα χθες όταν σε είχα στην αγκαλιά μου. 
Εκείνη την στιγμή ένιωσα ξανά ευτυχία. Μετά από τόσους μήνες ήμουν χαρούμενη. 
Αλλά, έχω συνηθίσει τον πόνο πλέον. Έμαθα να ζω χωρίς εσένα μέσα σε αυτούς τους μήνες και μου είναι τόσο δύσκολο να νιώσω όπως παλιά. 


Όταν με άφησες το μόνο που μπορούσα να νιώσω ήταν πόνος. Τιμώρησα τον εαυτό μου για το πόσο σε πλήγωσα και ακόμα το κάνω. Ξέχασα πώς είναι να νιώθεις αγάπη... Να νοιάζονται για εσένα όπως νοιαζόσουν εσύ για εμένα. Αν δεν ήταν ο αδερφός σου.. τα πράγματα θα ήταν χειρότερα. Του χρωστάω τεράστια χάρη που ποτέ δεν θα την ξεπληρώσω. 


Σ' αγαπώ... Μα τον Θεό, σ'αγαπάω με όλη την δύναμη της καρδιάς μου. Το ξέρω αυτό.. Αν και δεν το νιώθω το ξέρω.. κάθε φορά που κοιτάω τα μάτια σου, πάντα νιώθω διαφορετικά. Το θέμα είναι ότι θέλω να μείνω μόνη μου. 


Θέλω να αγαπήσω τον εαυτό μου ξανά πριν μπορέσω να είμαι μαζί σου. Θυμάσαι με ρώτησες αν είμαστε πάλι μαζί και σου είπα όχι. Δεν ήταν επειδή δεν το ήθελα, ήταν επειδή δεν μπορούσα. Μπορεί για εσένα να είναι εύκολο να φεύγεις και να έρχεσαι αλλά για εμένα δεν είναι. Μου το έχεις πει και εσύ αυτό κάποτε. 


Μακάρι να μην το έκανα αυτό.. μακάρι να ήμουν αρκετά δυνατή και να σε αντιμετώπιζα. Να σου έδινα μία καλύτερη εξήγηση από ένα χαζό γράμμα που για εσένα θα είναι αδιάφορο πλέον. Αλλά δεν μπορώ να το κάνω αυτό. 


Δεν θα σε κατηγορήσω ποτέ για ότι συνέβη σε εμένα. Το έκανα μόνη μου, αλλά τότε δεν είχα άλλη επιλογή. Για το μόνο που σε κατηγορώ είναι ότι ήσουν τόσο καλός μαζί μου. Μου φέρθηκες καλά και εγώ σου φέρομαι χάλια. 


Λυπάμαι για όλα. Σου αξίζουν πολλά περισσότερα. 

Ellie. 

Υ.Σ.: Θα δώσω το κλειδί και τα πράγματα σου στον Shannon. Ήταν κάτι που έπρεπε να κάνω από την πρώτη φορά που χωρίσαμε. "

Κράτησα τις βαλίτσες μου πιο σφιχτά καθώς προσπαθούσα να κρατήσω τα δάκρυα μου. Ήταν κάτι για εμένα. Κάτι που έπρεπε να κάνω για να συμφιλιωθώ με τον ίδιο μου τον εαυτό. Το ξέρω ότι θα το μετανιώσω στο τέλος για ακόμα μία φορά, αλλά είναι κάτι που χρειάζομαι. 

Τον άφησα και η μόνη εξήγηση μου ήταν ένα γράμμα. Ένιωθα τόσο φθηνή.. 

Μπορούσα να τον συναντήσω; Όχι, δεν θα έφευγα ποτέ. Αλλά δεν του άξιζε κάτι τέτοιο. Αυτό είναι σίγουρο. 

Μετά από λίγο βρισκόμουν στο αεροπλάνο μου. Θα γύρναγα πίσω στο σπίτι. Τελικά το ταξίδι μου στο L.A. δεν ήταν από τις καλύτερες ιδέες. Ένιωσα το κινητό μου να κινείτε ολόκληρο. Το έβγαλα μέσα από την τσέπη μου και κοίταξα την οθόνη. Ένα μήνυμα.

"Ευχαριστώ πολύ, αν πιστεύεις ότι μου άξιζε αυτό. Σ'ευχαριστώ πραγματικά. - J"

Ακόμα και με ένα απλό μήνυμα, μπορούσα να καταλάβω τον τόνο της φωνής του. Έτσι λοιπόν πληκτρολόγησα γρήγορα την απάντηση μου: 

"Μέχρι να ξανασυναντηθούμε Leto.. Μέχρι να ξανασυναντηθούμε. - Ε" 

Και με αυτό απενεργοποίησα το κινητό μου. 

ΤΕΛΟΣ

Σημείωμα συγγραφέα: Wow, δεν το πιστεύω ότι αυτή η ιστορία έφτασε στο τέλος της! Ντάξει, αυτή την στιγμή που το γράφω μου μένει ένα ακόμα κεφάλαιο να διορθώσω οπότε δεν με παίρνουν τα ζουμιά. Αλλά και πάλι.. θα μου λείψει το ηλίθιο.. Το πρώτο Mars Fic μου έφτασε στο τέλος του και ουσιαστικά είναι η πρώτη δουλειά που τελειώνω και είναι μία ολοκληρωμένη - ο Τomo να την κάνει- ιστορία. Για ότι κενό έχετε, δεν πειράζει. Βάλτε την φαντασία να δουλέψει. Uhh, τώρα έφτασα στο αγαπημένο μου κομμάτι! Τις ευχαριστίες! -Wiiiiii- Λοιπόν! Θέλω να ευχαριστήσω τους The Pretty Reckless και την Taylor γιατί ήταν μία από τις κύριες πηγές έμπνευσης, τους Mars, επειδή υπάρχουν, τους Guns N Roses, γιατί μπορώ, το σκυλάκι μου την Gina επειδή αν δεν το έλεγα θα έσκαγα.. Την μαμά μου, επειδή με ταΐζει, τον μπαμπά μου.. δεν ξέρω γιατί.. κάτι θα κάνει και αυτός. Εεεε.. τα αδέρφια μου, πιο πολύ τον μικρό που όσο εμπόδιο και αν ήταν με το να μου βγάζει το ίντερνετ, με έκανε να του αποδείξω ότι είναι δύναμη να είσαι το πιο μικρό παιδί στην οικογένεια... Την Σαββίνα, επειδή με έπριζε κάθε φορά που βρισκόμασταν και ήταν κίνητρο για να συνεχίσω. Την Βένια, επειδή με ανέχεται εδώ και πόσους μήνες και η ηλίθια δεν παραπονιέται.. Την Δώρα αν και δεν θα έπρεπε για να της την σπάσω.. Την Έφη επειδή είναι τρελή, ααα την Έλλη που με άφησε να χρησιμοποιήσω το όνομα της και τους Nirvana που μου έδωσαν το δικαίωμα να δημιουργήσω. 

Τέλος, ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ευχαριστώ σε όλους όσους διάβαζαν την ιστορία μου, και διάβασαν και αυτό που μόλις τώρα έγραψα. Δεν θα σας ευχαριστήσω ποτέ αρκετά, για την υποστήριξη σας και τα καλά σας λόγια. :) 

Αααα και να μην ξεχάσω να ευχαριστήσω τον εαυτό μου, γιατί ΕΙΜΑΙ ΦΟΒΕΡΗ. Ευχαριστώ σε εμένα λοιπόν.