Πρόλογος

Πρόλογος

Παρατήρησα τον νεαρό άνδρα που στεκόταν λίγα μέτρα μακριά μου. Μια ξανθιά κοπέλα διόρθωνε μερικές λεπτομέριες της εξωτερικής του εμφάνισης, για να είναι τέλειος. Η ψηλόλιγνη του σιλουέτα, μου φάνηκε γνωστή, αλλά το μυαλό μου είχε πολλά να σκεφτεί για να αφιερώσω χρόνο για να θυμηθώ. Το βλέμα μου συνάντησε δύο ζεστά καταγάλανα μάτια. Μου θύμιζαν τον μπλε ουρανό του καλοκαιριού. Αυθόρμητα κοίταξα άλλου.
"Εllie;" η φωνή του Gerard ήταν αγχωμένη και το πρόσωπο του ανήσυχο.
"Ναι;" απάντησα προσπαθώντας να κρατήσω την ψυχραιμία μου.
"Είμαι αγχωμένος." δήλωσε. Έπιασα το χέρι του και τον τράβηξα μαζί μου, εκεί που τα υπόλοιπα μέλη των My Chemical Romance βρισκόντουσαν. Στάθηκα για μία στιγμή και καμάρωσα τα τέσσερα άτομα απέναντι μου. Είχαν περάσει δύο χρόνια που ήμουν προσωπική τους βοηθός. Και ήρθε η στιγμή να παρατήσω τα ταξίδια και τα τρεξίματα. Έπρεπε να βρω κάτι πιο σταθερό. Για αυτό και έπρεπε να τους εγκαταλείψω...
Η φιλία μας όμως ήταν δυνατή και το γεγονός ότι έπρεπε να παρατήσω το καλύτερο κομμάτι της ζωής μου με σκότωνε.
Περηφάνια ζωγραφίστηκε στο βλέμμα μου και η έκφραση μου έγινε ζεστή.
"Ό,τι και να γίνει εκεί έξω, ακόμα και να τα θαλασσώσετε, θα είμαι περήφανη για εσάς. Έχουμε περάσει πάρα πολλά μαζί και σας έχω δει άπειρες φορές πάνω στην σκηνή. Ποτέ δεν με απογοητεύσατε. Και η μέρα που θα γίνει αυτό, δεν έχει έρθει ακόμα." δήλωσα, κάθε λέξη που έλεγα ήταν αληθινή. " Είστε η οικογένεια μου πλέον. To μόνο που σας ζητάω είναι να μην με ξεχάσετε... και να με παίρνετε και ένα τηλέφωνο που και που..." το βλέμμα μου χαμήλωσε.
"Δεν μπορούμε να σε ξεχάσουμε... Έκανες, κάνεις και θα κάνεις το καλύτερο πρωινό σε όλο τον κόσμο! Τώρα ποιος θα μου μαγειρεύει; Θα μου λείψει τόσο πολύ αυτό" με πείραξε ο Frank. Του έριξα ένα πληγωμένο βλέμμα.
"Πλάκα κάνω! Ομαδική αγκαλιά!" φώναξε.
Τέσσερα ζευγάρια χέρια τυλίχτηκαν γύρω μου. Η ζεστασιά των σωμάτων τους ήταν μοναδική. Θα μου λείψει αυτή η αίσθηση.
"Είστε τα χαμένα μου, σας αγαπώ πολύ παιδιά.." μουρμούρισα
"Και εμείς σ'αγαπάμε" ήταν η πρώτη φορά που άκουσα την φωνή του εκείνη την μέρα. Ο Mikey είχε μείνει σιωπηλός. Το ήξερα ότι ήταν λίγο πιο δύσκολο για εκείνον αφού είχαμε έρθει αρκετά κοντά του τελευταίους μήνες. Ήμασταν σαν αδέρφια, με προστάτευε όσο κανένας άλλος.
Δάκρυα που δεν μπορούσα να συγκρατήσω ξέφυγαν από τα μάτια μου. Μόλις απομακρυνθήκαμε ο Gerard με κοίταξε με λύπη.
"Μην το κάνεις αυτό.. είναι πιο δύσκολο έτσι." Αυτόματα σκούπισα τα πεισματάρικα δάκρυα που έφυγαν από τα μάτια μου δίχως την θέληση μου.
"Ναι, έχεις δίκιο" του απάντησα. Τους κοίταξα πάλι.
"Λοιπόν θα είστε φοβεροί, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, θα είναι υπέροχο." ένιωθα τόσο σίγουρη για αυτούς. Θα έβαζα και το χέρι μου στην φωτιά.
"Δεν έχουμε ξανακάνει κάτι τέτοιο" είπε ο Ray.
"Δεν είστε και πρωτάρηδες! Είστε οι My Chemical Romance. Πιστεύω σε εσάς!" το χαμόγελο τους φώτισε το πρόσωπο τους. Τους το ανταπέδωσα.
Ένα ταξίδι τελείωνε, αλλά κάτι μέσα μου έλεγε ότι μία καινούρια πόρτα θα άνοιγε. Ανυπομονούσα να την ανοίξω. Πείρα μία βαθιά ανάσα.
"Πρώτα θα βγουν οι-"
"30 Seconds to Mars." μία ήρεμη φωνή με διέκοψε.
"Αυτό ήταν αγενές!" προσπάθησα να ηρεμήσω τον εκνευρισμό μου. Κοίταξα αυτόν τον βλάκα που μόλις με είχε διακόψει. Η θέα του άντρα, που παρατηρούσα πριν, μου έκοψε κυριολεκτικά την αναπνοή.
"Jared!" αναφώνησε ο Gerard και πήγε να αγκαλιάσει τον φίλο του;
"Ellie, αυτός είναι ο Jared Leto, καλός μου φίλος και συνεργάτης. Είναι ο τραγουδιστής των 30 Seconds to Mars" ωραία, ακόμα μία ψωνισμένη προσωπικότητα που νομίζει ότι μπορεί να κυριεύσει τον κόσμο, επειδή είναι ωραίος. Ποτέ δεν μου είχε αναφέρει για κάποιον Jared, ή δεν έδωσα και σημασία.
"Jared, από εδώ η μικρή μου αδερφή και προσωπική βοηθός του συγκροτήματος, Ellie Stones. Νομίζω ότι δεν γνωρίζεστε." έγνεψα αρνητικά. Ξαφνικά ένιωσα πόσο αποκομμένη, από τον έξω κόσμο, ήμουν όλα αυτά τα χρόνια μέσα στο κολέγιο και όλοι εξελίσσονταν. Εξωγήινος. Έτσι ένιωθα. Αλλά και πάλι, αυτό το πρόσωπο.. Κάτι μου θυμίζει.
"Όχι." πρόφερα αργά, προφανώς να τον είχα φρικάρει με το περίεργο βλέμμα μου. "Να σας ρωτήσω κάτι κύριε Leto; Με όλο τον σεβασμό, αλλά μήπως σας γνωρίζω από κάπου; Έχετε ασχοληθεί με τίποτα άλλο εκτός από την μουσική;" έψαξα μέσα στις ξεθωριασμένες αναμνήσεις μου. Τίποτα.
Το βλέμμα του με εξέπληξε. Με κοίταζε λες και ήμουν τρελή.
Άρα ο κύριος νομίζει ότι είναι κάποιος. Περίμενα υπομονετικά την απάντηση του. Ένα ειρωνικό χαμόγελο, που με εκνεύρισε ακόμα περισσότερο σχηματίστηκε στα λεπτά του χείλη. Κοίταξε τον Gerard.
"Ναι, με την υποκριτική." πρόφερε αργά, "Ήμουν ηθοποιός." μου ξεκαθάρισε. Ένιωσα τα δάχτυλα μου να πιέζουν την παλάμη μου. Ήθελα να τον χτυπήσω και να του χαλάσω αυτό όμορφο πρόσωπο. 'Συγνώμη που δεν γνωρίζουμε την μεγαλωσίνη σας μεγαλιότατε, την επόμενη φορά θα είμαι πιο ενημερωμένη.' πρόσθεσα μέσα στο κεφάλι μου. Ο εκνευρισμός μου τον διασκέδαζε.
"Αλήθεια; Σε ποιες ταινίες έχετε παίξει; Ίσως από εκεί να σας ξέρω κύριε Leto." του είπα αργά με ένα αθώο βλέμμα.
"Τώρα έχω δουλειά, ίσως κάποια άλλη φορά." ο εκνευρισμός στον τόνο της φωνής του με χαροποιούσε και με ικανοποιούσε.
"Καλή επιτυχία παιδιά" χτύπησε ελαφρά τον ώμο του Ray και άρχισε να περπατάει προς την ξανθιά κοπέλα που είδα πριν.
"Γιατί τόσες πολλές είναι;" ρώτησα ειρωνικά. Πιθανόν το άκουσε, γύρισε προς το μέρος μου και χαμογέλασε. Σαν να σφράγιζε μία υπόσχεση. Δεν μου απάντησε.
"Τι κόπανος." ξεφύσησα ενοχλημένα και κοίταξα τα παιδιά. Ήταν σοκαρισμένοι.
"Τι;" φώναξα.
"Αλήθεια δεν τον ήξερες;" ρώτησε ο Mikey.
"Γιατί ήξερε εκείνος εμένα;" του αντιγύρισα.
Ο Frank άρχισε να γελάει και οι υπόλοιποι τρεις ακολούθησαν το παράδειγμά του.
"Έχετε πρόβλημα!" δήλωσα και γέλασαν πιο δυνατά.