Κεφάλαιο 11ο: Welcome welcome!

Oι μέρες πέρασαν. Άγχος. Η Κυριακή ήρθε και το μόνο που μπορούσα να νιώσω ήταν νευρικότητα. Κάθε βασανιστικό δευτερόλεπτο που περνούσε, ήταν σαν αιώνας. Ήθελα αυτή η μέρα να κυλήσει ήρεμα. Να μην κάνω καμία γκάφα. Η ιδέα ότι θα γνώριζα την μητέρα του με τρομοκρατούσε.

Προσπάθησα να στρώσω ξανά το φόρεμα μου. Δεν είχα βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση, οπότε δεν είχα ίχνος εμπειρίας. Οι προηγούμενες συναντήσεις μου με την Constance Leto ήταν καθαρά τυπικές. Την είχα δει στο σπίτι του Shannon, στα γενέθλια του Jared και σε άλλες εξόδους. Δεν θυμάμαι καν αν μου την είχε συστήσει ο Jared. Μπορώ να πω ότι απλά τύχαινε να βρισκόμαστε στο ίδιο δωμάτιο. Μπορεί να μην ήξερε το όνομα μου, πόσο μάλλον ότι είμαι η σχέση του γιου της. Τι εντύπωση μπορεί να είχε για εμένα; Μπορεί να πίστευε ότι είμαι ανώριμη και αναξιόπιστη, ότι δεν είμαι αρκετή για τον γιο της. Εδώ που τα λέμε, αν ήμουν στην θέση της, ίσως και εγώ αυτό να πίστευα για εμένα. Μπορεί να πίστευε ότι δεν είμαι αρκετή για τον Jared. Εξάλλου δεν είμαι κάποια εντυπωσιακή παρουσία του σινεμά, ούτε κάποιο μοντέλο.

 Από την άλλη, είμαι μία επιτυχημένη είκοσι-έξι χρονών γυναίκα, έχω καταφέρει να μπω σε κολέγιο, να βγω με ένα αρκετά ικανοποιητικό βαθμό, αποκαταστάθηκαν επαγγελματικά σχεδόν αμέσως, μετά αποφάσισα να αλλάξω για λίγο καριέρα και να γίνω βοηθός ενός από των πιο σπουδαίων μουσικών συγκροτημάτων στην Αμερική και κατέληξα διευθύντρια σε μία από τις πιο δημοφιλής δισκογραφικές εταιρίες του πλανήτη. Τύχη; Ίσως. Προτιμώ να πιστεύω ότι η σκληρή δουλειά είναι αυτό που σε κάνει να πετύχεις τους στόχους σου.

 Μπορώ να πω ότι ήμουν αρκετά συνειδητοποιημένη για την ηλικία μου, αυτό είχε ως αποτέλεσμα να φέρομαι ανώριμα στον προσωπικό μου τομέα. Και αυτό με φέρνει πάλι σε εκείνον. Ακόμα δεν μου είχε δηλώσει πώς νιώθει για εμένα. Ξέρω το ότι θέλει να γνωρίσω την μητέρα του είναι ένα τεράστιο, θα μπορούσα να πω, βήμα στην σχέση μας.

Ξέρω την σχέση του με την μάνα του. Ήταν η πιο σημαντική γυναίκα στην ζωή του. Όταν μιλάει για αυτή, βλέπεις τον σεβασμό και την αγάπη, αλλά πάνω από όλα, τα γαλάζια του μάτια βρίσκουν την παιδικότητα που κάποιες φορές εξαφανίζεται. Τις περισσότερες φορές είναι σοβαρός, προσπαθεί να είναι επαγγελματίας, άλλες φορές γίνεται σκληρός. Με εμένα είναι τρυφερός, ευγενικός, βγάζει τον πιο γλυκό εαυτό του, αλλά όταν είναι γύρω από την Constance... ένα μικρό παιδάκι που χρειάζεται την μαμά του για να τον προσέχει. Διασκεδάζω να βλέπω αυτές τις εκδοχές του εαυτού του, με κάνει να τον ερωτεύομαι περισσότερο.

 "Είσαι έτοιμη;" o Jared εμφανίστηκε στην πόρτα διακόπτοντας τον ειρμό μου.

Το άγχος επέστρεψε. Πείρα μία βαθιά ανάσα πριν γυρίσω να τον κοιτάξω.

"Όχι;" απάντησα αβέβαια.

Πραγματικά, είναι ένας από τους πιο εντυπωσιακούς άντρες που έχω γνωρίσει ποτέ. Φορούσε ένα απλό παντελόνι, με ένα σκούρο πουκάμισο, σχεδόν αδιαφανές. Είναι πανέμορφος.

 "Ellie, σταμάτα να κάνεις σαν μωρό. Λες και δεν έχεις γνωρίσει ποτέ την μητέρα μου."

"Δεν βοηθάς" κράτησε το χέρι μου. Πήγα πιο κοντά του και τύλιξα το ελεύθερο μου χέρι γύρω από την μέση του.

"Δεν θέλω να ανησυχείς." είπε καθώς με έκλεισε στην αγκαλιά του. Δεν απάντησα. Ήθελα να μην πάμε πουθενά. Να μείνουμε εκεί. Απλά να τον έχω στην αγκαλιά μου. Όσο τον κρατούσα κοντά μου ένιωθα ότι όλα μου τα προβλήματα μοιάζανε ασήμαντα.

"Είσαι τόσο όμορφη." μουρμούρησε. Απομακρύνθηκα ώστε τα μάτια μου να συναντήσουν τα δικά του.

"Μπορεί να μην στο λέω όσο θα έπρεπε, αλλά ισχύει. Απορώ γιατί δεν το έχεις καταλάβει από μόνη σου." γέλασα ελαφρά. Ακουγόταν τόσο γελοίο να μου λέει εκείνος κάτι τέτοιο.

"Τι είναι τόσο αστείο;" ρώτησε ενοχλημένα.

"Το γεγονός ότι εσύ μου λες κάτι τέτοιο."

"Είναι κακό να κάνω κοπλιμέντα στην κοπέλα που είμαι μαζί της για μισό χρόνο;"

"Όχι, απλά.." η φωνή μου έσβησε. Προσπάθησα να κρύψω το χαμόγελο μου.

"Απλά τι;" επέμεινε πεισματάρικα.

 "Γυναίκα είμαι! Έχω ανασφάλειες!" του είπα όσο πιο σοβαρά μπορούσα.

 "Δεν θέλω να έχεις ανασφάλειες!" παραπονέθηκε.

"Εντάξει, άκου μία αλήθεια: αν θέλεις να κατηγορήσεις κάποιον για αυτό, πήγαινε μπροστά από έναν καθρέφτη. Το πρώτο άτομο που θα δεις, έχει την ευθύνη."

Δεν μου απάντησε. Χαμογέλασε κοροϊδεύτηκα. Εκνευρίστηκα λίγο.

"Τι;" ρώτησα με την φωνή μου μερικές οκτάβες πιο ψιλά.

Άρχισε να γελάει σιγά. Πάλι δεν μου απάντησε.

"Jared!" το γέλιο του έγινε πιο δυνατό.

"Είσαι χαζή!!!" είπε και συνέχισε να γελάει. Αποτραβήχτηκα μακριά του, σπρώχνοντας τον ελαφρά. 

"Εγώ φταίω!" γκρίνιαξα. Δεν του είχα θυμώσει, απλά ήθελα να τον κάνω να νιώσει άσχημα.

"Έλα τώρα, μπορούσες απλά να πεις 'είσαι τόσο όμορφος, που σε θέλω όσο τίποτα άλλο στον κόσμο!'" προσπάθησε να μιμηθεί την φωνή μου. Δεν είχε επιτυχία.

"Εντάξει λοιπόν κύριε Είμαι-το-κέντρου-του-κόσμου. Πες στην μητέρα σου ότι αρρώστησα, ότι ήθελα πάρα πολύ να έρθω αλλά με έβαλες σε καραντίνα και δεν τα κατάφερα." προσπάθησε να συγκρατήσει το γέλιο του.

Έκανα να φύγω θυμωμένα. Κράτησε το χέρι μου εμποδίζοντας με. Προσπάθησα να αποφύγω τα μάτια του αποτυγχάνοντας παταγωδώς. Με κοιτούσε απολογητικά. Μου θύμιζε πληγωμένο κουτάβι. Κάθε σημάδι θυμού εξαφανίστηκε.

"Ellie..." το πρόσωπο το ήρθε πιο κοντά. Μπορούσα να νιώσω την αναπνοή του στο δέρμα μου. Με έκανε να ανατριχιάσω. Χάιδεψε το χέρι μου και τα δάχτυλα του μπλέχτηκαν με τα δικά μου. Με το άλλο του χέρι άγγιξε το μάγουλο μου. Μετακίνησε τα δάχτυλα του στο σβέρκο μου τραβώντας το πρόσωπο μου πιο κοντά στο δικό του. Τα χείλη του ακούμπησαν απαλά τα δικά μου. Έκλεισα τα μάτια μου και αφέθηκα σε ένα γλυκό φιλί. Τα χείλη μου ήταν απαιτητικά, αναζητώντας το θάρρος που μου έλειπε. Ήξερα πως, ό,τι και να έκανα στην ζωή μου από εδώ και πέρα, όσο εκείνος ήταν δίπλα μου, όλα θα πάνε καλά. "Όλα θα πάνε καλά." η φωνή του έγινε αντίλαλος της σκέψης μου επιβεβαιώνοντας με.

"Πάμε." είπε και με φίλησε ακόμα μία φορά πριν φύγουμε από το διαμέρισμα μου.

 Το σπίτι της Constance Leto, διέφερε από τα φανταχτερά σπίτια του Studio City. Αν και ήταν ακόμα μία πολυτελής μονοκατοικία, έδινε την ιδέα ενός παραδοσιακού σπιτιού. O Jared πίεσε για ακόμα μία φορά το κουδούνι. Ένα γάβγισμα προσπάθησε να καλύψει τον ήχο του. Παραξενεύτηκα. Δεν ήξερα ότι η Constance έχει σκυλί.

 "Shannon Leto, πάρε αμέσως αυτό το σκυλί από το χαλί μου." ακούστηκε μία γυναικεία φωνή. Ο τόνος της ήταν απαιτητικός. Ξεροκατάπια. Η πόρτα άνοιξε και το όμορφο πρόσωπο της Constance βρέθηκε στο οπτικό μου πεδίο. Χαμογελούσε. Τα γαλάζια της μάτια ήταν ενθουσιασμένα.

 "Jared!" είπε και αγκάλιασε τον μικρό της γιο. Ο Jared, τύλιξε προσεκτικά τα χέρια γύρω της. Την κράτησε εκεί μερικά δευτερόλεπτα και μετά την άφησε χαμογελώντας. Ήταν τόσο όμορφος.

"Χαίρω πολύ που σε ξαναβλέπω Ellie." τα χέρια της βρέθηκαν γύρω μου σε μία τρυφερή αγκαλιά. Ένιωσα ανακούφιση. Απομακρύνθηκε. Κανένα εχθρικό σημάδι στο πρόσωπο της. Ένιωσα το σώμα μου να χαλαρώνει σιγά σιγά.

"Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση κυρία Leto." προσπαθώ να κάνω καλή εντύπωση!

Ο Jared έπνιξε ένα γελάκι. H Constance του έριξε μία προειδοποιητική ματιά και εκείνος προσπάθησε να συγκρατηθεί.

"Constance." με διόρθωσε εκείνη και χαμογέλασε γλυκά. Της ανταπέδωσα το χαμόγελο και της πρόσφερα τα γλυκά που είχα αγοράσει στην διαδρομή μας.

"Δεν ήταν ανάγκη γλυκιά μου!" μου είπε καθώς πήρε τα γλυκά. "Ελάτε, περάστε μέσα"

Πείρα μία βαθιά ανάσα και ακολούθησα