Κεφάλαιο 1ο: Τηλεφώνημα καρδιάς.

Τηλεφώνημα Καρδιάς

Οι μέρες μετά την συναυλία και την αποχώρηση μου από το προσωπικό των MCR περνούσαν βασανιστικά αργά. Λες και κάποιος είχε κολλήσει τους δείκτες του ρολογιού, ο χρόνος αρνούνταν να κυλήσει.

Μετακόμισα στο Λ.Α., μία ξένη μέσα στους ξένους. Το εισόδημα μου από τις προηγούμενες δουλειές μου, μου το επέτρεψε να αγοράσω ένα μικρό διαμέρισμα εδώ. Το είχα διακοσμήσει όπως ήθελα εγώ, ζεστά χρώματα, σκούρα έπιπλα, επιζητούσα το παραδοσιακό και το κατάφερα. Πριν λίγες μέρες έψαξα για δουλειά. Οι Virgin Records ζητούσαν άτομο για το προσωπικό τους, από ότι έμαθα, και μία υψηλόβαθμη θέση είχε μείνει κενή. Πριν μερικές μέρες, επαναπροσέλαβα τον παλιό μου μάνατζερ και εκείνος κατάφερε να στείλει το βιογραφικό μου, με την αίτηση μου για δουλεία. Έτσι, είχα κολλήσει εδώ και περίμενα το τηλέφωνο μου να χτυπήσει.

Δεν μου άρεσε που ήμουν μόνη μου. Είχα γίνει φάντασμα στο ίδιο μου το σπίτι. Δεν έβγαινα πολύ, καθάριζα, μαγείρευα για εμένα. Μου έλειπε η αίσθηση να με χρειάζονται. Μου έλειπαν τα αγόρια. Ειδικά με την καινούρια τους περιοδεία.. Είχαμε χάσει και επαφή. Ίσως έπρεπε να αγοράσω ένα κατοικίδιο. Ένα σκυλάκι; Καθόλου κακή ιδέα.

Ο ήχος του τηλεφώνου με έβγαλε από τις σκέψεις μου. Το σώμα μου τινάχτηκε και σήκωσε το ακουστικό.
"Παρακαλώ;" μίλησα γρήγορα. Αγονία.
"Είστε η Ellie Stones;" γυναικεία φωνή. Δεν είχα ιδέα ποιος ήταν.
"Η ίδια"
"Είμαι η Stefany Williams, διευθύντρια προσωπικού στην εταιρία Virgin Records. Σας καλώ για να σας ενημερώσω ότι η αίτηση σας για δουλειά έγινε δεκτή, η συνέντευξη σας θα γίνει στις 12 Σεπτεμβρίου, δηλαδή αυτή την Δευτέρα, στις 11 το πρωί." η φωνή της ήταν ανιαρή, σαν να εκτελούσε κάποια αγγαρεία. Προσπάθησα να ακουστώ όσο πιο ευγενική γίνετε και να μην αφήσω τον ενθουσιασμό μου να με παρασύρει.
"Μήπως θα μπορούσατε να με ενημερώσετε για το πόστο που διεκδικώ;"
"Η ενημέρωση θα γίνει την Δευτέρα."
"Ευχαριστώ πολύ. Αντίο!"
"Αντίο σας."
Έκλεισα το τηλέφωνο και μία πνιχτή κραυγή βγήκε από το στόμα καθώς άρχισα να τρέχω πάνω κάτω, προσπαθώντας να κατευνάσω τον ενθουσιασμό μου.
Μόλις ηρέμησα λίγο, πήρα τηλέφωνο τον Mark, τον μάνατζερ μου, για να τον ενημερώσω.
Σήκωσε το τηλέφωνο και του περίγραψα γρήγορα το τι συνέβηκε. Τερμάτισα την κλήση και πληκτρολόγησα τον αριθμό του Mikey. Στον τρίτο χτύπο, άκουσα την ήρεμη φωνή του,
με μία δόση ενθουσιασμού.
"Ellie;"
"Mikey! Είσαι κοντά με τους άλλους;" η ενεργητικότητα μου με έκανε να μιλάω γρήγορα.
"Ναι, είμαστε στο λεωφορείο και κατευθυνόμαστε προς... Που είπαμε ότι πάμε;"
"San Francisco" ακούστηκε ο Ray.
"Εσύ τι κάνεις;" με ρώτησε.
"Καλά είμαι, εσύ;"
"Mikey, ποιος είναι;" ρώτησε ο Gerard με ενδιαφέρον.
"H Ellie" απάντησε ο Mikey
"H Εllie;"
"Εllie! Μωρό μου, μου λείπεις! Που στο καλό είσαι;" ακούστηκε ο Frank. Άρχισα να χαζογελάω.
"Mikey, μπορείς να το βάλεις στο μεγάφωνο;"
"Φυσικά!" το μόνο που πρόλαβα να ακούσω ήταν ο ήχος από τα πλήκτρα και μετά μπερδεμένες λέξεις, και φωνές με κατέκλυσαν το ακουστικό.
"Ellie, πώς είσαι;" ρώτησε ο Ray.
"Μας λείπεις." είπε ο Gee.
"Tι έγινε με την δουλειά;" συνέχισε ο Ray. .
"Ποια τα νέα του Λ.Α.;" ρώτησε παιχνιδιάρικα ο Frank.
"Τι γίνετε; Κάποια μαζική επίθεση;" ρώτησα και άρχισα να γελάω.
"Παιδιά, ήρεμα! Αφήστε την να μιλήσει." τους μάλωσε ο Mikey.
"Ευχαριστώ! Λοιπόν, είμαι καλά. Η πόλη είναι.. όμορφη. Μου αρέσει τόσο πολύ εδώ. Αλλά θα ήθελα να γνωρίζω έστω και ένα άτομο!" γκρίνιαξα.
"Δεν έχεις γνωρίσει κανέναν;" η φωνή του Frank ήταν γεμάτη υπονοούμενα.
"Όχι." αναστέναξα βαριεστημένα.
"Υπομονή! Αύριο θα είμαστε εκεί!" δήλωσε ο Ray. Τσίριξα χαμηλά και άρχισα να χοροπηδάω πάλι.
"Ανυπομονώ!" ένιωσα τα μάγουλα μου να πονάνε καθώς χαμογέλαγα.
"ΜΑΝΤΕΨΤΕ!" φώναξα.
"Σε πήραν στην δουλειά;" μάντεψε ο Gerard.
"Nαι.. δηλαδή περίπου... εννοώ όχι! Ακόμα.. δεν ξέρω!" είπα μπερδεμένα.
"Τότε;"
"Έχω συνέντευξη! Την Δευτέρα! Το πρωί" τραγούδησα ενθουσιασμένα. Το μόνο που άκουγα ήταν κραυγές ενθουσιασμού και μπερδεμένες λέξεις πάλι.
"Τους έχεις στο τσεπάκι!" φώναξε ο Frank. "Απλά βρες του 30 Seconds to Mars και πες ότι μας ξέρεις.. τα παιδιά θα κάνουν τα υπόλοιπα."
"Δεν θέλω χάρες." εκνευρισμός αντικατέστησε τον ενθουσιασμό μου.
"Θα σας δω αύριο;"
"Φυσικά!" με διαβεβαίωσαν.
"Ωραία." είπα ευχαριστημένη. Τους ειδοποίησα ότι πρέπει να ετοιμαστώ γιατί έχω μερικές εκκρεμότητες και έκλεισα το τηλέφωνο αφού χαιρετηθήκαμε. Η ιδέα να δω τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα στον κόσμο με ενθουσίαζε πάλι.